Φαίνεται ότι οι δανειστές σκοπεύουν να μας προστατέψουν απο το θηρίο που λέγεται Αγορές. Και όπως διαβάζουμε, θα μας δημιουργήσουν δίχτυ ασφαλείας, ανοίγοντας μας γραμμές πίστωσης. Μόνο που τις εξειδικεύουν σε δυο κατηγορίες.
ΓΡΑΜΜΗ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ
Πρόκειται για την γραμμή προληπτικών προϋποθέσεων (Precautionary Conditional Credit Line -PCCL ) και αυτή των ενισχυμένων προϋποθέσεων (Enhanced Conditions Credit Line – ECCL). Αξιολογούν δηλαδή ότι εκτός της πρόληψης ίσως χρειαστεί και η παρέμβαση.
Αυτές θα είναι διαθέσιμες για χρονικό διάστημα μόλις ενός έτους, ενώ μπορούν να ανανεωθούν το πολύ δύο φορές. Παράλληλα ετοιμάζονται εργαλεία παρέμβασης στην αγορά ομολόγων για να μην ξεφύγει το κόστος.
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ “ΥΒΡΙΔΙΚΟΥ” ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Αυτά είναι ουσιαστικά τα εργαλεία του περίφημου ”υβριδικού” μνημονίου που σχεδιάζει ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης (ΕSM) στις Βρυξέλλες. Ορθώς υποθέσατε:
Οι περίφημοι Θεσμοί- Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ- θα εξακολουθούν να ελέγχουν εάν οι κυβερνήσεις μας εφαρμόζουν τις μεταρρυθμίσεις που έχουν συμφωνηθεί.
Και αν η λέξη μνημόνιο σας θυμίζει επιτήρηση και μέτρα, πάλι ορθώς προβληματίζεστε,αν και το δημοσίευμα κάνει λόγο για πρόγραμμα ”….χωρίς νέα δημοσιονομικά μέτρα, πέραν των ήδη ψηφισθέντων (περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο για την περίοδο 2019-2020),αλλά με έμφαση στην ανάπτυξη και στις αποκρατικοποιήσεις…”
Η Ελλάδα μπορεί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να δανείζεται απο τις Αγορές με φθηνό επιτόκιο, δεδομένου ότι στο 10ετές ομόλογο γράφτηκε το 3,70%. Επίσης δεδομένου ότι οι εταίροι συμφωνούν με τον στόχο του 3,5% στο πλεόνασμα.
ΓΙΑΤΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΔΊΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΊΑΣ;
Αλλά γιατί όμως σχεδιάζουν δίχτυ ασφαλείας και γιατί το υιοθετεί και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος;
Οι Αγορές δεν δανείζουν πλέον έτσι απλά. Με ευκολία μπορεί να αξιολογήσουν ένα αρνητικό νέο στα δημοσιονομικά μια χώρας και να αυξήσουν τον κίνδυνο στα ομόλογα, ζητώντας επιπλέον επιτόκιο. Κοινώς, μπορεί να μας “χρεώσουν” και πάλι με υψηλούς τόκους τον προυπολογισμό. Η δε διεθνής συγκυρία (ιστορικά υψηλά χρηματιστηρίων, μηδενικά επιτόκια που δεν γεννούν επενδύσεις, γεωπολιτική αστάθεια σε Μ. Ανατολή και Β. Κορέα) εύκολα μπορεί να εκτοξεύσει τον παγκόσμιο συστημικό κίνδυνο, με αντίκτυπο και στα δικά μας κρατικά ομόλογα.
Η ουσία είναι αν μπορούμε μόνοι μας να κολυμπήσουμε στον ωκεανό των Αγορών. Η κυβέρνηση επιμένει ότι μπορεί. Αυτή η επιμονή όμως μπορεί μεν να δείχνει καλό κλίμα και “εθνική αυτοπεποίθηση”. Εν τούτοις όμως, κρύβει κινδύνους.
Τα λεφτά που περισσεύουν από το τρέχον πρόγραμμα συν τα υπάρχοντα κεφάλαια ασφαλείας, ίσως φθάσουν τα 18 δις ευρώ, ποσό σημαντικό για να μην συμβεί ατύχημα.
Όμως το κόστος δανεισμού απο τα ομόλογα, μπορεί εύκολα να εκτιναχθεί, εξ ίσου εύκολα όπως μειώθηκε και για έναν άλλο λόγο. Δεν κυκλοφορούν πολλά ομόλογα μας. Και δεν θα είναι μεγάλες οι εκδόσεις που θα γίνουν. Οπότε η αγορά είναι ρηχή και εύκολα κάποιοι ισχυροί κάτοχοι μπορούν να την χειραγωγήσουν (όπως κάποιοι υποθέτουν ότι συμβαίνει τώρα)
ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΜΕ ΔΊΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΊΑΣ
Η Ελλάδα παραμένει λοιπόν σε τροχιά εντατικής παρακολούθησης. Οι γραμμές πίστωσης μοιάζουν μάλλον με τις γραμμές του βίου μας, αφού η ζωή μας θα είναι για πολλά χρόνια υπο καθεστώς υποστήριξης απο τους δανειστές.
Η κυβέρνηση όμως επιμένει να θεωρεί οτι μπορούμε μόνοι μας και με αυτό τον τρόπο στέλνει μήνυμα αυτοπεποίθησης στις Αγορές. Αυτό κατ αρχήν δεν είναι κακό.
Όμως χωρίς το μαστίγιο, ο Έλληνας ξέρουμε οτι δεν αποδίδει. Και μακάρι να μην χρειαζόμασταν τους “βαρβάρους”.
Μακάρι να μπορούσαμε να διορθώσουμε τα του οίκου μας χωρίς τα δανεικά και τον ασφυκτικό κλοιό των ξένων. Ο τόπος αυτός θα ήταν διαφορετικός αν η πειθαρχία είχε εσωτερικευθεί απο το συλλογικό ασυνείδητο. Αν στο εθνικό μας DNA καταγραφότανε η ανάγκη συμμόρφωσης με την κοινή λογική.
Δύσκολα το πελατειακό σύστημα, οι κομματικές σκοπιμότητες αλλά και ο ίδιος ο κακομαθημένος πολίτης, μπορούν να αυτοπεριοριστούν. Ας μην πιστεύουμε πολύ στις ικανότητες μας. Δεν βλάπτει να θυμηθούμε πώς φθάσαμε μέχρι εδώ.Και δεν βλάπτει να έχουμε το δίχτυ ασφαλείας που στρώνουν οι δανειστές. Ούτως ή άλλως, σε αυτούς θα καταφύγουμε όταν στραβώσει η κατάσταση…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ηλία Καραβόλια στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
