Μάθαμε στην Οικονομική Θεωρία ότι “κανονικά”, τα χαμηλά επιτόκια προκαλούν ζήτηση χρήματος για επενδύσεις. Αυτό δεν συμβαίνει για πολλά χρόνια τώρα και το ζούμε. Tο βιώνουμε καθημερινά (όχι μόνο στην Ελλάδα όπως έτσι νομίζουν μερικοί). Το πρόβλημα όμως είναι ότι αν διατηρηθούν τα χαμηλά επιτόκια, όπως λέει το ρεπορταζ και οι τράπεζες δεν “κερδίζουν” πλέον απο τα χαμηλά περιθώρια δανεισμού, τότε η ελάχιστη ζήτηση χρήματος για επενδύσεις, σε ένα περιβάλλον τόσο χαμηλών επιτοκίων, μάλλον σημαίνει το αναπόφευκτο: μακροχρόνια στασιμότητα. Κι εδώ αρχίζουν τα ανορθόδοξα οικονομικά…
ΑΝΟΡΘΌΔΟΞΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΆ. Η ΝΕΑ ΣΗΜΕΙΩΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Καλώς ήλθατε στην εποχή όπου ανθούν τα Ανορθόδοξα Οικονομικά. Mια νέα ”σημειωτική” Οικονομία, με εντελώς ασυσχέτιστα μεγέθη και μή συγκοινωνούντα δοχεία, έχει εγκατασταθεί στο παγκόσμιο σκηνικό.
Δείγμα της χαώδους δυναμικής του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μιας α-κανόνιστης υπερεπέκτασης του εικονικού κεφαλαίου που καλύπτει, καταβροχθίζει την πραγματική παραγωγή χωρίς να επηρεάζεται απο κλασικές θεωρίες για το κόστος και την ζήτηση του χρήματος.
Ποιό είναι το επικίνδυνο με αυτή την κατάσταση; Το ότι σαν κοινωνίες είμαστε εκτεθειμένοι στην έλλειψη υγιούς κανονικότητας που- εντελώς σχιζοφρενικά – παράγει μόνιμα μια ”συστημικότητα”, δηλαδή μια σταθερή ανισορροπία, μια προεξοφλημένη -για σχεδόν όλες τις ευμετάβλητες τιμές – διακύμανση και αστάθεια, ενσωματωμένη πλέον στην καθημερινότητα μας και στις μακρο-συσχετίσεις.
ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΑΘΕΡΩΝ
Είναι φανερό ότι έχει αλλοιωθεί ο ρόλος των οικονομικών σταθερών, των θεωρητικών αξιωμάτων, των κανόνων λειτουργίας του χρήματος, της παραγωγής, του εμπορίου, της απασχόλησης.
Έχει απο-φυσικοποιηθεί το οικονομικό κύκλωμα. Αυτοαναπαράγεται με εικονικές υπεραξίες και χάρτινες αποτιμήσεις. Αφαιρεί χρήμα και πραγματική υπεραξία απο την mainstream οικονομία, την παραγωγή, το εμπόριο, την κατανάλωση, την απασχόληση.
Πολλοί λένε ότι ζούμε τους τελευταίους σπασμούς μιας δήθεν κανονικότητας στον παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτισμό. Διαφωνώ. Ζούμε τον τοκετό μιας νέας βιοπολιτικής οικονομίας. Η οποία μάλλον καταφέρνει – απονομισματικοποιώντας την καθημερινότητα – να εγκαινιάζει μια μακρά εποχή πλήρους καθίζησης των αξιών. Του μόχθου. Της εργασίας. Της διάνοιας…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ηλία Καραβόλια στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
