Δύσκολα ένας οικονομικός αναλυτής της εποχής καταφέρνει να θίξει τον πυρήνα του Κακού και να πεί τα πράγματα με το όνομά τους. Διανύουμε μια κρίση υπερσυσσώρευσης και οι δημοσιολογούντες οικονομολόγοι πρέπει να την προσεγγίζουμε σωστά και σε βάθος (σημ: ειδικά όσοι ασχολούνται με τις αγορές). Ένας αναλυτής λοιπόν πρέπει να προσφέρει στο “κοινό” του κάτι που συστηματικά αποκρύπτεται. Την αρχιτεκτονική των κρίσεων και την σχέση της με την χρηματοοικονομική μηχανική των αγορών.
Πρέπει να καταγράψει σωστά την “συστημικότητα” του κινδύνου. Ο οποίος πλέον κυτταροποιείται και τιτλοποιείται παντού. Έτσι ώστε να κοινωνικοποιηθούν οι ζημίες, και οι επιδράσεις του φαινομένου στο αχανές χρηματοπιστωτικό σύστημα.Περιγράφοντας τους αφανείς ιμάντες μεταφοράς του ρίσκου στις “ψηφιακές σπηλιές” των παγκοσμιοποιημένων αγορών κεφαλαίου.
Ο αναλυτής πρέπει να εμβαθύνει με ιδιαίτερη επιμέλεια στις δυνάμεις που ο καπιταλισμός μόνιμα εσωκλείει και που σκόπιμα αγνοεί ο κυρίαρχος λόγος. Είναι οι κρυφές δυνάμεις του συστήματος : ο μισθός και το επιτόκιο.
Ο ΑΝΑΛΥΤΉΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ
Η Οικονομία ως σύστημα πρέπει να εξετάζεται σήμερα στο επίπεδο της πλανητικής εικόνας. Μια εικόνα που εσκεμμένα “αγνοούμε” και συχνά ξεχνάμε. Δήθεν απορροφημένοι από το εθνικό μας, κάθε φορά, οικονομικό πρόβλημα. Ένας οικονομολόγος που αναλύει τα δρώμενα πρέπει να αποκαλύπτει ποιες είναι οι στρεβλώσεις και οι ανωμαλίες του διεθνούς παραγωγικού μοντέλου. Πώς αυτές θάβονται κάτω από την δημοσιονομική κρίση χρέους σε μια χώρα. Κρίση που χρησιμοποιεί ως “φάρμακο” την υποτίμηση της εργασίας και την απαξίωση του μόχθου.
Κάποιος που αναλύει πρέπει να αναδεικνύει τον μόνιμο μηχανισμό αλληλεπίδρασης μεταξύ των χρηματοπιστωτικών αναταράξεων και της κινητικότητας κεφαλαίων στην χρηματιστηριακή οικονομία. Αυτός ο μηχανισμός είναι το σημείο κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου οικονομικού κόσμου. Αποτελεί το “πέρασμα” της οικονομίας. Το έδαφος στο οποίο οι συσχετίσεις των δεικτών και οι τιμές των προθεσμιακών συμβολαίων διαμορφώνουν, συχνά πλέον, “ασφυκτικές” συνθήκες στην πραγματική οικονομία. Πέραν της ακρίβειας στην παράθεση γεγονότων και μεγεθών.
Ένας αμερόληπτος αναλυτής οφείλει να δείχνει τις βασικές διαδρομές που ακολουθεί το χρήμα στην αλυσίδα της καπιταλιστικής νομοτέλειας. Καθώς και τις επιπτώσεις από την ξέφρενη κούρσα ανταγωνιστικότητας. Μιας κούρσας που οδηγεί σε άνοδο των μονοπωλιακών κερδών και φυσικά σε διευρυμένες ανισότητες.
Ο ΑΝΑΛΥΤΉΣ ΔΕΝ ΑΓΝΟΕΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ
Πρόκειται για αλήθειες που δεν μπορούν να κρυφτούν απο τον κυρίαρχο λόγο. Πρέπει να γίνεται αντιληπτό απο τον αναγνώστη το “καλυμμένο” οικονομικό σύμπαν. Ώστε αυτό να αποκωδικοποιείται και να “διαβάζεται” από όσους θέλουν να καταλάβουν πως και με ποιό τρόπο οι κρίσεις είναι μέρος του οικονομικού μας συστήματος. Οι αναγνώστες πρέπει να γνωρίζουν ποιές είναι οι πρωτογενείς αιτίες και οι βασικές εστίες πυροδότησης αλυσιδωτών φαινομένων στο διατραπεζικό σύστημα. Και φυσικά, χρήσιμο είναι να υπενθυμίζεται πως οι νόμοι της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους και της υπερσυσσώρευσης, εγκλωβίζουν τις πιστωτικές ροές προς τις αγορές εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Με συνέπεια να πλήττονται οι κοινωνίες από μακρόχρονες πολλές φορές περιόδους ύφεσης και στασιμότητας.
Με λίγα λόγια, ένας οικονομικός αναλυτής δεν πρέπει να αγνοεί στα κείμενά του την μεγάλη αλήθεια της εποχής. Το γεγονός ότι ο χρηματοπιστωτικός υπερεπεκτατισμός κυριαρχεί σε ένα σύμπαν ψηφιακής, εικονικής οικονομίας, που τελικά αντί να βελτιώνει πλήττει την παραγωγή, το εμπόριο, την απασχόληση…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ηλία Καραβόλια στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
