Η αγορά δε συμμερίζεται την αισιοδοξία του Γιάννη Στουρνάρα. Μετά την εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδας και του ΟΟΣΑ για ύφεση και το 2014, απογοητευτικά στοιχεία παρουσίασε και η εταιρία οικονομικών ερευνών ICAP, σημειώνοντας ότι το 87,1% των βιομηχανικών επιχειρήσεων βρίσκονται στη ζώνη του πιστωτικού κινδύνου και απειλούνται με χρεοκοπία.
Αν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο. Αν πράγματι υπάρχει διπλασιασμός αυτού του ποσοστού μέσα σε δυο χρόνια (το 2011 ήταν το 46,5 και πέρσι το 64,7%), τρία πράγματα (δεν) συμβαίνουν.
Πρώτον. Ότι το οικονομικό επιτελείο δεν έχει ιδέα για ό,τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία – γεγονός εξαιρετικά τραβηγμένο αν αναλογιστεί κανείς την επιστημονική επάρκεια του Γιάννη Στουρνάρα.
Δεύτερον. Ότι το οικονομικό επιτελείο γνωρίζει, αλλά αποσιωπά το μέγεθος της επερχόμενης καταστροφής – γεγονός επίσης εξαιρετικά τραβηγμένο, όταν, κατά γενική παραδοχή, ο Γιάννης Στουρνάρας είναι ένας έντιμος άνθρωπος και ρεαλιστής τεχνοκράτης.
Τρίτον. Ότι ο ICAP κάνει λάθος – γεγονός επίσης τραβηγμένο αν αναλογιστεί κανείς ότι πρόκειται για οργανισμό αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας αναγνωρισμένο από την Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή και την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών.
Ό,τι και να συμβαίνει πάντως, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι πως τέτοιου είδους αναλύσεις ή εκτιμήσεις σφίγγουν τη θηλιά και στις πλέον συνετές και νοικοκυρεμένες βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις, καθώς τις απομακρύνουν ακόμα περισσότερο από πιστώσεις και χρηματοδοτήσεις.
Αρκετοί επιχειρηματίες ανησυχούν πως αν αυτά το στοιχεία γίνουν γνωστά, οι τρεις μεγαλύτεροι πολυεθνικοί οργανισμοί ασφάλισης εξαγωγών (Coface, Euler Hermes, Atradius) θα περιορίσουν ακόμα περισσότερο τις πιστώσεις προς τις επιχειρήσεις, οδηγώντας τις ταχύτερα στο αδιέξοδο.
Ένα αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί: Πρώτον από το ακριβό χρήμα – οι ελληνικές επιχειρήσεις στην καλύτερη περίπτωση δανείζονται με 9%, την ώρα που στη γειτονική Ιταλία, (για να μην πάμε αλλού…) το κόστος χρήματος δεν υπερβαίνει το 1,5%. Δεύτερον, από το υψηλό κόστος ενέργειας – 25% υψηλότερο από το ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τρίτον, από την υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και ακίνητης περιουσίας.
Συνεπώς, κάτι πρέπει να γίνει άμεσα στο επίπεδο της πραγματικής οικονομίας. Διότι αναγκαία η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης που εξασφαλίζει τη ροή των δόσεων. Ως γνωστό όμως, “δανεικά με δανεικά δεν συμβαίνουν” και δεν είναι λίγοι εκείνοι οι παράγοντες της πραγματικής οικονομίας που εντοπίζουν και στον Γιάννη Στουρνάρα κουλτούρα τραπεζίτη που συνδέει την έξοδο από την κρίση με την πρόσβαση της χώρας στο δανεισμό.
Μπορεί η κρίση να ήταν μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι, πλην όμως μετά από επτά χρόνια ύφεσης κινδυνεύουν μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
