Υποτίθεται ότι “η Ελλάδα έκανε το χρέος της” και απομένει τώρα στην Ευρώπη να κάνει το δικό της. Αυτή είναι η κυβερνητική “γραμμή” που προέκυψε μετά τη νέα “συνάντηση κορυφής” των τριών κυβερνητικών εταίρων. Η προσέγγιση δείχνει το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής. Η χώρα εξακολουθεί να άγεται και να φέρεται με βάση τις επιθυμίες, απροθυμίες ή αρρυθμίες των Ευρωπαίων, αδυνατώντας να επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις. Ακόμα και ο Γιάννης Στουρνάρας σε μια επίδειξη πολιτικού ρεαλισμού, αναγνώρισε πως απλώς “προσπαθούμε να συμβάλουμε στη γενικότερη συζήτηση”.
Ανεξάρτητα όμως των αποφάσεων των Ευρωπαίοι, είναι επιτακτική ανάγκη τώρα, η πολιτική ηγεσία του τόπου να αντιληφθεί πως οι δόσεις δεν θα λύσουν το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, καθώς δε διασφαλίζουν τους όρους της ανάπτυξης.
Είναι χαρακτηριστική η παρέμβαση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, ο οποίος σε εκδήλωση του ΣΕΒ με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Επενδύσεων είπε απερίφραστα πως “είναι ουτοπία να περιμένουμε πως οι δόσεις των δανεικών θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη”, πως “η επανακεφαλοποίηση των τραπεζών θα σημάνει ρευστότητα στην αγορά” και πως “η πληρωμή των χρωστουμένων του Δημοσίου θα συνεισφέρει στην ανάκαμψη”. Μια ωμή δηλαδή παραδοχή της απόλυτα δυσχερούς κατάστασης που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία από ένα κορυφαίο παράγοντα της αγοράς που δεν έχει κανένα λόγο να ωραιοποιεί τα δεδομένα για πολιτικούς λόγους.
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως ουδείς παράγων της αγοράς – όσο υψηλός κι αν είναι ο βαθμός επιρροής του – δεν δύναται να επιβάλλει το ολοκληρωμένο και συντονισμένο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη ο τόπος, αν οι πολιτικές δυνάμεις δεν το υποστηρίξουν ουσιαστικά.
Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει. Κι αυτό γιατί η συμπολίτευση προσπαθεί διαρκώς να περιορίζει το πολιτικό κόστος των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, ώστε να διασφαλίζει τη συνοχή της, η δε αντιπολίτευση βρίσκεται σε διαρκή άρνηση επενδύοντας πολιτικά στην αγανάκτηση των πολιτών, αλλά κυρίως στην δημοσκοπική (και κατ’ επέκταση εκλογική) δυναμική που του προσδίδει η πολιτική στήριξη συγκεκριμένων κατηγοριών εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστική η διαβεβαίωση του Αλέξη Τσίπρα ότι θα ακυρώσει τους νόμους που προβλέπουν τη σταδιακή αποχώρηση από το Δημόσιο των υπαλλήλων εκείνων που δεν προσλήφθηκαν μέσω του ΑΣΕΠ, αφήνοντας έτσι την αίσθηση πως πρόθεση του είναι να προστατεύσει και όσους προσλήφθηκαν με καθαρά ρουσφετολογικά κριτήρια.
Εξαιτίας αυτής της πολιτικής διελκυστίνδας αγνοείται το πρωτεύων. Δηλαδή η απελευθέρωση της ιδιωτικής οικονομίας από τα γραφειοκρατικά δεσμά της, η αποκατάσταση της ροής κεφαλαίων στην οικονομία και η δημιουργία επιχειρηματικού περιβάλλοντος ελκυστικού σε επενδύσεις ξένων και εγχώριων κεφαλαίων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
