Να πάρουμε τη δόση κι έχει ο Θεός! Αυτή φαίνεται να είναι η κυβερνητική προσέγγιση, καθώς όπως όλα δείχνουν η οριστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα αργεί ακόμα. Η διαφωνία μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπη για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους δεν είναι τόσο απλή υπόθεση και σίγουρα δεν προκρίνει την οριστική λύση.
Κάπως έτσι η εκταμίευση της δόσης ανακουφίζει και απομακρύνει το ενδεχόμενο άτακτης χρεοκοπίας ή αναπάντεχης κοινωνικής έκρηξης. Το τελευταίο είναι μάλλον και το κυβερνητικό διαπραγματευτικό χαρτί έναντι μιας Ευρώπης που ψάχνεται και μιας Αμερικής που επιδιώκει να διαφυλάξει την ηγεμονία του “δυτικού κόσμου” έναντι των παγκόσμιων ανταγωνιστών του. Με απλά λόγια, η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη για να πέσει, αλλά αρκετά μικρή για να είναι δυσβάσταχτο το κόστος τής, έστω και με μέσα τεχνικής υποστήριξης, διατήρησης της εν ζωή…
Συνεπώς, η δόση θα δοθεί. Το ζήτημα είναι αν και κατά πόσο θα πιάσει τόπο. Υπάρχουν αξιόλογοι αναλυτές που σημειώνουν ότι τα λεφτά της θα πάνε χαμένα. Υποτίθεται πως ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων (περί τα 20 δισ.) θα πάνε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ώστε αυτές με τη σειρά του να τα προσφέρουν με τη μορφή χορηγήσεων στην αγορά. Όμως, από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά προστίθενται στο ήδη μη βιώσιμο χρέος, και από τη στιγμή που τα χρήματα αυτά δεν αρκούν για την εξυγίανση των τραπεζών, το πρόβλημα θα παραμείνει. Οι τράπεζες θα παραμείνουν “υπό πτώχευση” και το κράτος “υπό χρεοκοπία”. Που σημαίνει απλά πως δεν θα ανακτήσουν την εμπιστοσύνη αγορών και επενδυτών.
Αν σε αυτό συνυπολογίσει κανείς και τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που προειδοποιεί τους επενδυτές να μην επενδύσουν σε μια χώρα που βρίσκεται υπό πολιτική αποσταθεροποίηση, αντιλαμβάνεται πως η Ελλάδα δεν θα γίνει ελκυστική σε επενδυτικά κεφάλαια. Κι ως γνωστό χωρίς κεφάλαια, ανάπτυξη δεν γίνεται.
Εκείνο βεβαίως που, ίσως υπάρξει, είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές, που όπως είπε ο πρωθυπουργός θα είναι μόνιμες και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ανάταξη της οικονομίας, όταν οι συγκυρίες το επιτρέψουν – όταν δηλαδή εισρεύσουν κεφάλαια στην ελληνική αγορά. Αλλά κι αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές – που μετά κόπων και βασάνων πέρασαν εκεί που τόσα χρόνια αδυνατούσαν να περάσουν – τελούν υπό την αίρεση δημιουργίας τέτοιων συνθηκών ασφυξίας στην ελληνική κοινωνία που καταστήσουν αναπόφευκτο ένα τυχαίο γεγονός.
Κάτι που ουδείς μπορεί να προβλέψει. Για αυτό Αντώνης Σαμαράς και Γιάννης Στουρνάρας πιέζουν για οριστική λύση. Αλλά μέχρι τότε, “ας πάρουμε τη δόση κι έχει ο Θεός”…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
