Όταν ακόμα κι ο πρόεδρος των βιομηχάνων φτάνει στο σημείο να δηλώσει ανοικτά και ξεκάθαρα πως “το μνημόνιο έχει ξεπεραστεί – αποτελεί παρελθόν για την Ελλάδα” και “δεν ανταποκρίνεται πλέον ούτε στις ανάγκες, ούτε στις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας”, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα απέτυχε και η εφαρμογή του δεν τυγχάνει της παραμικρής κοινωνικής και πολιτικής νομιμοποίησης.
Με τα συνδικάτα να στέκουν απέναντι στις πρόνοιες του Μνημονίου, με την πλειονότητα των κομμάτων να το αμφισβητούν και την συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας να το καταδικάζει, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να επιβάλλει την εφαρμογή του. Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπει πλέον η Ελλάδα προς τους δανειστές της. Κι αν αυτό συνιστά ένα μήνυμα εθνικής ενότητας των Ελλήνων προς τη διεθνή κοινότητα, τότε μπορούμε να ελπίζουμε πως κάτι προς το θετικότερο αλλάζει στη χώρα.
Αν αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αισιοδοξούμε τότε επειγόντως πρέπει να γίνει και το δεύτερο. Το οποίο ασφαλώς δεν θα πρέπει να είναι άλλη μια οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων που αποδεδειγμένα οδηγεί την οικονομία σε ασφυξία και την κοινωνία σε διάρρηξη. Αλλά ένα ευρύτερο εθνικό σχέδιο αναδιάρθρωσης του παραγωγικού μοντέλου της χώρας με “ούγια” ελληνική – όπως σημειώνει, μεταξύ άλλων και ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
Το ζήτημα είναι τι θα περιλαμβάνει το σχέδιο αυτό. Πλην όμως το όποιο περιεχόμενο δεν εξαρτάται από τις …τεχνικές δυνατότητες των Ελλήνων να το διαμορφώσουν, αλλά από την πραγματική βούληση του πολιτικού, μιντιακού, τραπεζικού, επιχειρηματικού συστήματος να το συζητήσει και να το συμφωνήσει.
Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, προβάλει μια μεγάλη ευκαιρία. Η ελληνική κρίση έχει δημιουργήσει συνθήκες αυτογνωσίας για όλους. Το έδαφος είναι πρόσφορο σε αλλαγές – πόσο μάλλον που αυτές είναι επιτακτικές. Γίνεται πλέον συνείδηση πως όλοι βρισκόμαστε σε μια βάρκα που βουλιάζει και θα συμπαρασύρει – με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις – όλους στο βυθό.
Παράλληλα, η κρίση στην Ευρωζώνη δημιουργεί άλλη μια ευκαιρία για επανατοποθέτηση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό και διεθνή καταμερισμό εργασίας, παραγωγής, ισχύος. Ευκαιρία όμως που για να αξιοποιηθεί στο έπακρο θα πρέπει πρώτα οι Έλληνες να καταλήξουν σε τι χώρα θέλουν να ζουν.
Κάποτε υπήρχε κάποιος μεγάλος ηγέτης που οραματιζόταν την Ελλάδα του μέλλοντος και ενέπνεε τους πολίτες. Τώρα αυτός αναζητείται… Όπως αναζητείται, μαζί με το εθνικό σχέδιο, και το αίσθημα δικαίου μεταξύ των Ελλήνων που μόνον αν εμπεδωθεί στην κοινωνία θα νομιμοποιήσει τις απαιτούμενες και θα δώσει ώθηση για την αλλαγή σελίδας στον τόπο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
