Υπάρχουν δυο επίπεδα συζήτησης. Το πρώτο αφορά στην επιβίωση της κυβέρνησης και το δεύτερο στην επιβίωση της χώρας συνολικά. Ας πάρουμε το πρώτο. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση συνασπισμού δίνει μάχη με το χρόνο. Η επιβίωση της θα δοκιμαστεί σοβαρά στις 20 Αυγούστου – τη μέρα που θα πρέπει να πληρωθεί ένα ομόλογο της ΕΚΤ ύψους 3,2δισ.€. Λεφτά ως γνωστό για αυτό δεν υπάρχουν. Άρα, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει αν θα τα δανειστεί και από που. Γύρω από την απόφαση αυτή κρίνονται πολλά.
Αν συνεχίσει στη λογική “κερδίζουμε χρόνο δανειζόμενοι” με ό,τι αυτό συνεπάγεται…, θα τα αναζητήσει, είτε από την ΕΚΤ μέσω των ελληνικών τραπεζών (που θα τα δανειστούν με τη σειρά τους από την ΕΚΤ για να αγοράσουν βραχυπρόθεσμα γραμμάτια) ή και της Τράπεζας της Ελλάδας (μέσω του ELA), είτε από τον EFSF προσθέτοντας τα στο δημόσιο χρέος. Οι δανειστές προτιμούν το νέο δάνειο να γίνει μέσω των ελληνικών τραπεζών, ώστε αν αποφασίσουν την έξοδο της Ελλάδας απ’ την ευρωζώνη να χρωστά η Ελλάδα στην ΕΚΤ (που έχει τη δυνατότητα να τυπώσει χρήμα αν χρειαστεί) και όχι στο κουτσουρεμένο EFSF που πρέπει να ενισχύσει τις Ισπανία και Ιταλία.
Οι …τεχνικές λύσεις έχουν τη σημασία τους, πλην όμως το πολιτικό ζητούμενο ενυπάρχει στη λογική “κερδίζουμε χρόνο δανειζόμενοι”. Στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών της Πέμπτης έγινε σαφές πως η κυβέρνηση θέλει χρόνο. Εξ ου και το πολιτικό πλαίσιο του Ευάγγελου Βενιζέλου να προηγηθεί απόφαση για επιμήκυνση και μετά να συζητηθούν και ληφθούν τα επώδυνα μέτρα.
Τόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όσο και ο Φώτης Κουβέλης αντιλαμβάνονται πως νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, όχι μόνο θα αφαιρέσουν επιπλέον ρευστότητα από μια καταρρέουσα οικονομία, επιτείνοντας περαιτέρω το υφεσιακό αδιέξοδο, αλλά θα προκαλέσουν έκρηξη της κοινωνίας που θα δοκιμάσει τις αντοχές του κυβερνητικού συνασπισμού. Θέλουν λοιπόν να πετύχουν την επιμήκυνση, ώστε να εγγράψουν μια διαπραγματευτική νίκη που αφενός θα προσθέσει πόντους αξιοπιστίας στην κυβέρνηση, αφετέρου θα κρατήσει ζωντανή την κουβέντα για την επιβίωση της Ελλάδας, έως ότου οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν τελικά πως θα λύσουν οριστικά το δομικό πρόβλημα της Ευρωζώνης.
Το θέμα είναι αν η επιμήκυνση και η λογική “κερδίζουμε χρόνο δανειζόμενοι” είναι η ενδεδειγμένη εθνικά λύση που θα κρατήσει ζωντανή τη χώρα εντός του ευρώ έως ότου επέλθει η οριστική ευρωπαϊκή λύση, ή αν μπορεί και θέλει η Ελλάδα να επηρεάσει ως ένα βαθμό τις εξελίξεις και κατ’ επέκταση τις αποφάσεις που λαμβάνει οι άλλοι για αυτήν, χωρίς αυτήν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
