Το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών! Λίγους μήνες πριν την προσφυγή στην κάλπη, αρχίζει να καλλιεργεί ένα κλίμα αισιοδοξίας ότι τα δύσκολα πέρασαν κι ότι έστω μετά τον πόνο, οι καλύτερες μέρες θα έρθουν και η ζωή θα γίνει όπως πρώτα. Ή περίπου…
Εν αρχή λοιπόν είναι το “κούρεμα” των χρεών στα νοικοκυριά. Σε μια εποχή που ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, μια τέτοια φημολογία αναπτερώνει το ηθικό των δανειοληπτών που ασφυκτιούν υπό το βάρος των τόκων και των δανείων που δεν μπορούν πλέον να αποπληρώσουν. Κάθε ένας, είτε είναι καταναλωτής με ληξιπρόθεσμες οφειλές στην πιστωτική του κάρτα, είτε οικογενειάρχης με στεγαστικό, είτε επιχειρηματίας με επιχειρηματικά δάνεια, ακούει ευχάριστα την είδηση για περικοπή του 30% των χρεών.
Δεν σκέφτεται όμως πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει. Πρώτον, διότι ουδείς έχει να δώσει αυτά τα λεφτά. Αν υπολογιστεί πως το κούρεμα του 30% συνεπάγεται 30 δισ. για τις τράπεζες και 50 δισ. που αυτές θα χρειαστούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους μετά το PSI αναρωτιέται κανείς ποιος ή ποιοι θα βάλουν 80 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Οι μέτοχοι; Οι φορολογούμενοι και πάλι; Ή η Τρόικα;
Δεύτερο, διότι η αξιολόγηση των υφιστάμενων δανείων είναι μια διαδικασία ανέφικτη και κυρίως άδικη. Θα έμπαινε λοιπόν κανείς να διαγράψει χρέη επί δικαίων και αδίκων; Τρίτον, υπήρχε ποτέ περίπτωση η Τρόικα ή ΕΚΤ να επιτρέψουν κάτι τέτοιο; Και πως θα μπουν στη διαδικασία να το συζητήσουν ακόμα, όταν η Τράπεζα της Ελλάδας διαβεβαιώνει πως τέτοια συζήτηση δεν έχει γίνει καν. Και αλήθεια, ποιος θα τολμούσε να την κάνει όταν κάτι τέτοιο θα άνοιγε την όρεξη για διαγραφή χρεών σε όλους τους δανειολήπτες απανταχού της γης. Αλίμονο αν το τραπεζικό σύστημα επέτρεπε μια τέτοια συζήτηση. Κανείς δανειολήπτης δεν θα πλήρωνε τις υποχρεώσεις του και σε σύντομο χρόνο το σύστημα θα κατέρρεε.
Συνεπώς, το αντίθετο πρέπει να γίνει. Το τραπεζικό σύστημα έχει κάθε λόγο να στείλει το μήνυμα πως οι “ασυνεπείς” θα υφίστανται τις επιπτώσεις της “ασυνέπειας” τους με δήμευση περιουσιακών στοιχείων κοκ, ασχέτως αν προηγουμένως είχαν επιτραπεί διευκολύνσεις και ευνοϊκότερες ρυθμίσεις που ήδη γίνονται στην αγορά.
Άλλο όμως η μόχλευση και η επιμήκυνση δανείου και άλλο η διαγραφή του χρέους. Άλλωστε, μια έκθεση ήταν η “πέτρα του σκανδάλου” που πολιτικοί κύκλοι έσπευσαν να αξιοποιήσουν για να δώσουν φρούδες ελπίδες στους δανειολήπτες-ψηφοφόρους, ελπίζοντας πως για άλλη μια φορά θα τους κοροϊδέψουν με ψεύτικες υποσχέσεις…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
