Δυο χρόνια και κάτι Μνημόνιο και το ερώτημα παραμένει ακόμα αναπάντητο – ή ακριβέστερα χωρίς αδιαμφισβήτητες απαντήσεις. Είναι λάθος η συνταγή ή λανθασμένα εφαρμόζεται; Πρόκειται για ερώτημα που έχει τεθεί από το new-Deal (και όχι μόνο φυσικά…) αλλά που δεν βρίσκει απάντηση και επανέρχεται επιτακτικά κάθε φορά που τα νούμερα δημιουργούν εφιαλτικές σκέψεις. Επιπλέον 11,5 δισε € θα πρέπει να αφαιρεθούν απο την οικονομία, χιλιάδες επιπλέον εργαζόμενοι θα πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους, επιπλέον επιχειρήσεις θα πρέπει να βάλουν λουκέτο…
Αν λοιπόν γινόντουσαν κάποιες αποκρατικοποιήσεις, αν απολύονταν κάμποσες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, αν έμπαιναν κάμποσοι ακόμα φόροι, το κακό θα σταματούσε; Κάποιοι υποστηρίζουν σθεναρά πως ναι. Αν γίνουν για παράδειγμα γίνουν αποκρατικοποιήσεις η χώρα θα ανασάνει, το κακό θα περιοριστεί.
Το ερωτήματα που λογικά προκύπτουν είναι: Ωραία και γιατί δεν γίνονται; Κι αν γίνουν το πρόβλημα θα λυθεί; Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση ειναι εύκολη. Οι αποκρατικοποιήσεις δεν γίνονται γιατί τις εμποδίζουν οι συνδικαλιστές και ο …ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΜΕ. Αυτοί δηλαδή που υποτίθεται δεν θέλουν το καλό της πατρίδας, ούτε το καλό των εργαζομένων και που κοιτούν μόνο το πως θα διαφυλάξουν τα “προνόμια” τους. Και πάντως ακόμα κι έτσι αν ήταν, οι υπέρμαχοι των αποκρατικοποιήσεων έχουν αποτύχει. Διότι τόσα χρόνια (ειδικά τα δυο τελευταία) δεν κατάφεραν να δώσουν πειστικά επιχειρήματα υπέρ των θέσεων τους, ώστε να απομονώσουν πολιτικά και ηθικά τους πολέμιους των αποκρατικοποιήσεων. Το αντίθετο συνέβη. Τους ενίσχυσαν…
Συνεπώς, υπάρχει μια άλλη απάντηση, όχι τόσο απλή, που δεν λέγεται. Αποκρατικοποιήσεις λοιπόν δεν γίνονται γιατί απλά δεν υπάρχει αγοραστής και αν υπάρξει το τίμημα που προσφέρει είναι ασύγκριτο χαμηλότερο ακόμα κι απ αυτό που είχαν προυπολογίσει εκείνοι που ζητούν επιτακτικά τις αποκρατικοποιήσεις. Πρόκειται για τα περίφημα εκείνα 50 δισε.€ που είχαν προϋπολογίσει και ανακοινώσει αυθαιρέτως οι κύριοι με τα γκρίζα κουστούμια, τότε που οι Έλληνες ιθύνοντες αποτιμουσαν την κρατική περιουσία στα 230-250 δις€…
Όμως ακόμα κι αν αυτό το ευτελές ποσό των 50 δισε€ βρισκόταν από διεθνεις “επενδύτες” και γινόταν κοινωνικά αποδεκτό (χωρίς την παραμικρή αντίδραση απο τους συνήθεις αντιδρουντες…) το πρόβλημα της χώρας θα λύνονται; Όχι απαντούν ακόμα και οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων. Απλά θα άλλαζε το κλίμα και όλα τα παραπάνω θα γινόντουσαν ένα καιρώ…
Προσδοκία λοιπόν κι όχι βεβαιότητα. Και τι γίνεται για να …βεβαιωθούν οι προσδοκίες; Κοιτάς προς τα κει που η …συνταγή εφαρμόστηκε σωστά. Αν δεις οικονομική και κοινωνική ευημερία τότε προχωράς με κάθε κόστος. Αν όχι, εξακολουθείς να αμφιβάλλεις…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
