Η πεμπτουσία της πολιτικής του Γιάννη Στουρνάρα συμπυκνώνεται στη φράση που είπε το βράδυ της Πέμπτης στο συνέδριο της Τράπεζας της Ελλάδας με τίτλο “The crisis in the Euro-Area”, στο Σούνιο, όπου έκανε κι ένα απολογισμό του κυβερνητικού έργου μέχρι σήμερα. Εξηγώντας το τι ακριβώς κάνει το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, ο υπουργός Οικονομικών είπε πως “μας αναγκάζει, στη ουσία, να κλείσουμε το κενό μεταξύ παραγωγής και εγχώριας δαπάνης. Αυτό το κενό είναι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο ήταν ελλειμματικό για πολλές δεκαετίες και μεγάλωσε μετά την είσοδο του ευρώ”.
Ουδείς αμφισβητεί την ανάγκη να κλείσει αυτή η ψαλίδα. Με απλά λόγια, την ανάγκη να καταναλώνουμε όσα παράγουμε. Το ερώτημα όμως που τίθεται επιτακτικά είναι με ποιο τρόπο θα ενισχυθεί η παραγωγή, ώστε να υπερβεί τις ανάγκες της κατανάλωσης και των δαπανών.
Επ’ αυτού ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν αναλυτικός. Έθεσε μια σειρά από ζητήματα, όπως, μεταξύ άλλων, πολιτική σταθερότητα, η παραμονή της χώρας στο ευρώ, η προώθηση των αποκρατικοποιήσεων, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, ο εκσυγχρονισμός και η ποιοτική αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, η αύξηση των εξαγωγών, η αποκατάσταση της ομαλής ροής πιστώσεων στην οικονομία.
Πράγματι, όλα αυτά συνδυαστικά θα πρέπει να γίνουν. Εκείνο, όμως που απέφυγε να αναφερθεί ο υπουργός και είναι ίσως ο έτερος ακρογωνιαίος λίθος της ανάκαμψης, είναι η φορολογία.
Ήδη από τις αρχές του χρόνου, όταν ο Γιάννης Στουρνάρας παρουσίασε το μίνι φορολογικό (που δεν διέφερε σε τίποτα από τα γνωστά φτιασιδώματα των προκατόχων του) είχε δεσμευτεί ότι μέχρι το καλοκαίρι θα προχωρούσε στη διαμόρφωση ενός εντελώς νέου φορολογικού συστήματος που θα συνιστούσε πράγματι μια φορολογική μεταρρύθμιση.
Το χρονικό σημείο πλησίασε, οι φήμες όπως και τα σενάρια οργιάζουν (παρά τις επανειλημμένες διαψεύσεις του υπουργείου Οικονομικών) πλην όμως ο υπουργός τηρεί σιγή ιχθύος. Μάλιστα, στην εκτενή ανάλυση του στο προαναφερθέν συνέδριο (καίτοι όλοι ανέμεναν) καμία αναφορά δεν έκανε για τις προθέσεις του σχετικά με το νέο φορολογικό. Έτσι, έδωσε τροφή σε νέες φήμες που τον θέλουν να συναινεί στην λανθασμένη συνταγή της Τρόικας να ζητά και επιβάλλει νέους φόρους σε πολίτες και επιχειρήσεις που έχουν εξαντλήσει τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Βεβαίως, σιωπή δεν σημαίνει απαραίτητα και συναίνεση, πόσο μάλλον όταν ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται λαλίστατος, εκφράζοντας (όπως επανέλαβε και κατά τη συνάντηση του με τον Ιρλανό ομόλογο του) την επιθυμία του για φόρους της τάξης του 15% στις επιχειρήσεις και το θαυμασμό του για το ιρλανδικό πρότυπο ανάπτυξης. Για να δούμε…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
