Το στοίχημα της αξιοπιστίας της κυβέρνησης στο εξωτερικό κερδήθηκε – τουλάχιστον θεωρητικά. Οι Ευρωπαίοι εταίροι ενέκριναν την εκταμίευση των χρημάτων που έπρεπε, βάση της συμφωνίας του Μαρτίου να έχουν καταβάλει από τον περασμένο Ιούνιο, ενώ η επιτυχής ολοκλήρωσης της επαναγοράς ομολόγων, θα επιτρέψει τη χρηματοδότηση και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η κυβέρνηση λοιπόν, κάνοντας όλα όσα της υπέδειξαν οι δανειστές (όπως, κατά τον Γιάννη Στουρνάρα, παραδέχθηκε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε) εξασφάλισε τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας, εξαγοράζοντας πολύτιμο πολιτικό χρόνο προκειμένου να διεκδικήσει την αξιοπιστία της και στο εσωτερικό.
Με την κοινωνία και την οικονομία κυριολεκτικά στα όρια εξάντλησης, με την πλειονότητα των Ελλήνων να ζουν πλέον υπό συνθήκες “δραχμής” (χωρίς φάρμακα, χωρίς βασικά είδη διατροφής, χωρίς πετρέλαιο), με το αντιευρωπαϊκό ρεύμα συνεχώς να ενισχύεται και τη Χρυσή Αυγή να αυξάνει διαρκώς τα ποσοστά της, τα περιθώρια πολιτικών ελιγμών και προσωπικών στρατηγικών είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Αν δεν υπάρξουν άμεσα και σαφή δείγματα πως η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη διασφαλίζει ευημερία, ευμάρεια, ασφάλεια και σταθερότητα στους πολίτες, τότε το καζάνι που βράζει θα εκραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν μπορούν πλέον να πολιτεύονται με όρους τους παρελθόντος. Σενάρια περί ανασχηματισμού (που ουδείς τελικά εκ των κυβερνητικών εταίρων επιθυμεί), ή ακόμα και πρόωρων εκλογών, είναι αδιανόητο να καταναλώνουν κρίσιμη πολιτική ενέργεια. Η έμφαση πρέπει να δοθεί στην ουσία και όχι σε επικοινωνιακούς τακτικισμούς.
Είναι πλέον η στιγμή για πολιτικές πρωτοβουλίες υψηλού επίπεδου με στόχο ένα στέρεο εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση το οποίο να τύχει της ευρύτερης δυνατής κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης. Πρόκειται για δύσκολο εγχείρημα αναμφισβήτητα, όμως οι μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες αναδεικνύονται σε περιόδους κρίσης και κρίνονται ιστορικά από την ικανότητα τους να της υπερβαίνουν.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να αναλάβει πρωτοβουλίες και να αναζητήσεις συναινέσεις σε κοινωνικές ομάδες που μπορούν να τον ενστερνιστούν ένα τέτοιο εγχείρημα. Και με αυτές τις πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες να απευθυνθεί στους πολίτες με ένα νέο εθνικό αφήγημα, το οποίο θα εκθέσει όσους αρνηθούν να το ενστερνιστούν ή ακόμα και να το ακούσουν.
Το προσεχές διάστημα έχει την ευκαιρία να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Τα περιθώρια υπάρχουν. Οι δανειστές παρ’ όλο τον έλεγχο που ασκούν μπορούν να ακούσουν σοβαρές προτάσεις και να πειστούν να τις εγκρίνουν. Με απλά λόγια υπάρχουν περιθώρια πολιτικής διαπραγμάτευσης μαζί τους. Τώρα απαιτείται η συστράτευση των ικανότερων και όχι των ημετέρων που θα δώσουν συντεταγμένα τη μάχη για τη σωτηρία της χώρας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
