ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΚΑΙΡΩΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΩΝ

3 Νοεμβρίου, 2012
Οικονομία & Επιχειρείν

Μοίρασε το

Πιθανότατα τα σκληρά και βάρβαρα μέτρα, κυρίως για τους ασθενέστερους και τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων, να ψηφιστούν στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα, έστω και με οριακή πλειοψηφία. Όμως η εικόνα που παρουσιάζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ιδίως το φυλλορροών ΠΑΣΟΚ, δεν προοιωνίζεται μακροημέρευση για το κυβερνητικό σχήμα. Γιατί με ποιο πολιτικό κεφάλαιο οι τρεις αρχηγοί θα πείσουν την κοινωνία να τα εφαρμόσει;

Τη στιγμή μάλιστα που η ρητορεία περί σκληρής διαπραγμάτευσης αποδείχθηκε φενάκη, και εξαντλήθηκε στις εσωκομματικές τριβές και ενδοσκοπήσεις. Όλα δείχνουν ότι η χώρα μπαίνει εκτός από την οικονομική και σε παρατεταμένη πολιτική κρίση, κάτι που φοβίζει ακόμα και τους λαϊκιστές που εκ του ασφαλούς έταζαν λαγούς με πετραχήλια στους ζαλισμένους και κατατρομαγμένους πολίτες.

Ζαλισμένους από την απότομη πτώση, και κατατρομαγμένους γιατί κανένας δεν τους ομολογεί ποιο θα είναι το τέλος αυτής της καταστροφής, που εν πολλοίς τους βρήκε χωρίς αντιστάσεις. Και ανέτοιμους, καθώς έφτασαν δυο δεκαετίες ιδιωτικής τηλεόρασης, με την προβολή της πλαστικής ευτυχίας και της δανεικής ευημερίας, για να τελματώσουν, αξίες και κοινωνικές σταθερές, που μας κράτησαν όρθιους σε δυσκολότερους καιρούς.

Η κατάσταση έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, τρομάζει ακόμα και τους εμπνευστές της σκληρής τιμωρητικής λιτότητας που δεν φαίνεται να αντιλήφθησαν ότι ακόμη κι αν πετύχει το πείραμα, το πειραματόζωο θα έχει εκπνεύσει. Αυτό αποδεικνύει η στενή παρακολούθηση όλων των τεκταινομένων των τελευταίων ημερών, τόσο στη βουλή όσο και στις κοινοβουλευτικές ομάδες της τρικομματικής κυβέρνησης, όπως μεταδίδουν καθημερινά οι ανταποκριτές από Ευρώπη και ΗΠΑ.

Προφανώς τη συνειδητοποίηση της κατάστασης από τον ελληνικό λαό, και τη θέλησή του να αλλάξουν τα στραβά του τόπου, οι τιμωροί δανειστές την παρεξήγησαν και μάλλον ξεπέρασαν το σημείο ανοχής, με κίνδυνο να μας οδηγήσουν στην καταστροφή, αλλά να χάσουν και οι ίδιοι τα χρήματά τους. Η όλη εικόνα μοιάζει με την ιστορία του χότζα που τάιζε το γάιδαρό του κάθε μέρα και πιο λίγο για να συνηθίσει να μην τρώει.

Και όταν τελικά το ζώο ψόφησε, το αφεντικό του απελπισμένο αναφώνησε. Κοίτα τι έπαθε τι στιγμή που είχε μάθει να μην τρώει. Όπως όμως δείχνουν οι συμπεριφορές των δανειστών, με τις πιέσεις, τις διαρκώς μεγαλύτερες απαιτήσεις, που θυμίζουν ανατολίτικο παζάρι, ούτε η ευρωπαϊκή ελίτ, ούτε η εγχώριοι υποστηρικτές της έχουν αποφασίσει να αποσυμπιέσουν την κατάσταση, θεωρώντας πως στο τέλος, το σχέδιο της φτωχοποίησης και της ερήμωσης του εργασιακού τοπίου θα τους βρει αυτούς νικητές και τους πολίτες ταπεινωμένους και καθυποταγμένους. Μπορεί να έχουν δίκιο, αν κρίνει κανείς το πολύχρωμο μωσαϊκό πολιτικών μορφωμάτων που γέννησε στην τελευταία βουλή η αγανάκτηση του κόσμου. Μπορεί πράγματι το κοινοβούλιο να φωτογραφίζει τον πραγματικό κατακερματισμό της κοινωνίας. Όμως η ιστορία διδάσκει ότι οι απελπισμένοι καιροί, το μόνο που γεννούν είναι καταστροφικούς κεραυνούς!