Τι να κάνει κανείς; Να χαρεί που ένας οίκος αξιολόγησης κουνά απειλητικά το δάκτυλο σε δυο από τον πλέον ισχυρά κράτη του πλανήτη που κι αυτά κουνούν απειλητικά το δάκτυλό τους στους Ευρωπαίους εταίρους τους; Ή να χαρεί που τώρα πια όχι μόνο η μικρή Ελλάδα, αλλά ολόκληρο του ευρωπαϊκό οικοδόμημα κουνιέται συθέμελα ανάλογα των ορέξεων των “αγορών” – ενός αόρατου τελικά εχθρού που ούτε οι “μεγάλοι” της Ευρώπης φαίνονται ικανοί να αντιμετωπίσουν;
Εδώ που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, ουδείς μπορεί να χαίρεται. Διότι αυτό που αρχίζει πλέον να γίνεται αντιληπτό σε ολοένα και περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες είναι η επιβολή των “αγορών” έναντι της πολιτικής – η ολιγαρχία ορισμένων τραπεζών, ορισμένων ισχυρών funds, έναντι της δημοκρατίας των λαών. Είναι η συνειδητοποίηση της επαπειλούμενη κατάλυσης της δημοκρατίας που απαγορεύει την μνησικακία – ακόμα και σε όσους αλαζονικά και αυθαίρετα κατηγορούσαν συλλήβδην τους Έλληνες ως “τεμπέληδες” και “απείθαρχους”… Η συνειδητοποίηση ότι οι πολίτες της προηγμένης και αναπτυγμένης Ευρώπης δεν ορίζουν πια τις τύχες τους – καθώς την τύχη τους την αποφασίζουν κάποιοι άλλοι σε κλειστά κλαμπ, πίσω από απροσπέλαστες πόρτες.
Αυτό που ζει σήμερα η Ευρώπη υπερβαίνει κάθε φαντασία, όχι μόνο τη λογική. Ένας οίκος αξιολόγησης, μια ιδιωτική επιχείρηση να υποδεικνύει σε εκλεγμένους ηγέτες το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν. Κι αν δεν το κάνουν να απειλεί ολόκληρους λαούς με ανεργία, φτώχεια ακόμα και πείνα. Μια ιδιωτική επιχείρηση, ακριβέστερα ένας μικρός αριθμός ιδιωτικών επιχειρήσεων, να εμφανίζονται πιο ισχυροί από οργανωμένα κράτη, από ολόκληρες κοινωνίες.
Τι να σκεφτεί λοιπόν κανείς; Ότι είναι το γερμανικό, επεκτατικό DNA η πηγή του “κακού”; Ή ακόμα και η διαχρονική ροπή των κατά τα άλλα αυτάρεσκων Γάλλων να φοβούνται και να υποκλίνονται στις επιθετικές διαθέσεις του γείτονα τους; Θα μπορούσε. Όμως, η κατάσταση είναι μάλλον πιο σοβαρή. Ακόμα κι αυτός ο γαλλο-γερμανικός …αυτισμός στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, δείχνει μάλλον παρωχημένος και ανεπαρκής να επιλύσει το πρόβλημα. Θα φανεί το επόμενο διάστημα όταν κι αυτή η …κατά τα άλλα “ανοικτή σε όλους” (σύμφωνα με το Νικολά Σαρκοζί) πρόταση προς τους εταίρους, υπερψηφιστεί, κακήν κακώς από τους υπολοίπους.
Όταν δηλαδή οι Ευρωπαίοι θα συνειδητοποιήσουν πως οι περικοπές, η λιτότητα, οι …πλεονασματικοί προϋπολογισμοί και όλα όσα συνοδεύουν το γαλλογερμανικό σχέδιο, δεν θα αρκούν να τιθασεύσουν το θηρίο των “αγορών”. Και πως ακόμα κι αν τελικά το πετύχουν, ένα άλλο θηρίο θα κληθούν να αντιμετωπίσουν. Την οργή και αγανάκτηση των ευρωπαϊκών λαών…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
