Είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα όσων κατέκριναν το άρθρο του καθηγητή κ. Στάθη Καλύβα σχετικώς με την Δικτατορία να διατυπώσουν την άποψή τους και να διαφωνήσουν μαζί του. Όμως, το αξιοσημείωτο είναι ότι η πλειοψηφία των επικριτών χαρακτήρισε το άρθρο ως κακό. Το εύλογο και επιστημονικώς ορθό θα ήταν να το χαρακτηρίσουν ως «λανθασμένο», όμως, στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να υποστηρίξουν την άποψή τους με επιχειρήματα. Σωστό ή Λάθος δεν είναι υποκειμενικές αξιολογικές κρίσεις, όπως το Καλό – Κακό, απαιτούν τεκμηρίωση.
Ουδείς, όμως, εξ όσων αντιμάχονται το άρθρο κατάφερε να τεκμηριώσει με εδραία επιχειρήματα την άποψή του. H πλειοψηφία αντέδρασε με άναρθρες κραυγές και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς στα όρια του ad hominem.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων κάποιοι προσπάθησαν να κερδίσουν τις εντυπώσεις απαντώντας σε αιτιάσεις που ο Καλύβας δεν έθεσε! Δηλαδή, με στρεψόδικο τρόπο, προσπάθησαν να βάλουν στο στόμα του λόγια που δεν είπε. Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκουν είναι να μην ανοίξει η συζήτηση για τη Χούντα, αν αυτή δεν πληροί τις ιδεοληψίες της Αριστεράς και των δήθεν φιλελευθέρων! Δεν ξεχνούν πόσο «πόνο» τους προκάλεσε η πρόσφατη βιβλιογραφία των Καλύβα – Μαραντζίδη με θέμα τον Εμφύλιο. Οι αποτυχίες και τα ψεύδη της κυβερνήσεως Τσίπρα θα ξεχασθούν, αργά ή γρήγορα, όμως τα βιβλία του Καλύβα θα μείνουν δια παντός, θα είναι ένα μαχαίρι που συνεχώς θα μπήγεται βαθύτερα στο σώμα της αριστερής προπαγάνδας και θα αναιρεί το αφήγημά της!
Ξεχνούν, όμως, όλοι αυτοί ότι οι απαγορεύσεις ή οι περιορισμοί του επιστημονικού λόγου δεν περνούν πλέον. Η ιδεολογική τους δικτατορία τελείωσε! Όχι μόνο γιατί εξέπεσε μύθος του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, αλλά γιατί η κοινωνία έχει πάψει προ πολλού να ενδιαφέρεται για στρατευμένη τέχνη, στρατευμένη επιστήμη και όλα αυτά τα “υπέροχα” της δεκαετίας του ’70. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο που απορρίπτει τον κρυπτοφασισμό της πολιτικής ορθότητος!
Κάτι ακόμη. Οι διαπιστώσεις, βεβαίως, του Καλύβα ήταν κοινό μυστικό.
– Για όσους δεν έχουμε ιδεολογικά taboo ήταν και παραμένουν ζήτημα προς επιστημονική διερεύνηση και πολιτικό πρόβλημα προς λύση.
– Όσοι ζουν στο πλαίσιο μύθων τύπου “ηθικό πλεονέκτημα” νοιώθουν τον πόνο που προκαλεί η κατάρρευση ενός ακόμη μύθου. Πρόκειται για όσους υποφέρουν από την κλασσική τύφλωση κάθε ιδεολόγου. Οποιοσδήποτε αναδεικνύει κάτι που –ευθέως ή εμμέσως- αμφισβητεί τη δική τους θεώρηση για τον κόσμο είτε είναι προδότης (αν προέρχεται από τον ιδεολογικοπολιτικό τους χώρο) είτε εχθρός. Νομίζω είναι ο Έριχ Φρομμ που έγραψε ότι «άνθρωπος είναι πιο πρόθυμος να υπερασπιστεί τη βασική του ιδεολογία, από την ίδια του τη ζωή».
– Όσοι -και δεν είναι λίγοι- έχουν προσωπικής ή/και επαγγελματικής φύσεως κίνητρα να δαιμονοποιούν τον Στάθη Καλύβα και τις απόψεις του απλώς βρήκαν -νομίζουν- μια ευκαιρία να βγάλουν τη χολή τους ή τα απωθημένα τους.