Όσα ζήσαμε τα τελευταία 8 χρόνια μπορεί να μοιάζουν, αλλά δεν είναι πρωτόγνωρα. Όσοι γνώριζαν την ιστορία και είχαν αντίληψη της πραγματικότητος τα ανέμεναν.
Όσα συμβαίνουν, εντός και εκτός Ελλάδος, μπορεί να μοιάζουν παράλογα, αλλά δεν είναι, υπό την έννοια ότι μάλλον αποτελούν την εύλογη εξέλιξη όσων προηγήθηκαν.
Όσοι αδυνατούν να δουν την μεγάλη εικόνα -τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο- αναζητούν μεταφυσικές ερμηνείες, βλέπουν μεγάλες ή πολύ μεγάλες συνωμοσίες κλπ. Κάνουν λάθος! Οι πάρα πολλές ομάδες και τα τόσο διαφορετικά τα αντικρουόμενα συμφέροντα κάνουν το περιβάλλον χαοτικό και ουδείς μπορεί να το ελέγξει. Η ζωή μας είναι ασύμμετρη, τυχαία, αναπάντεχη. Τελικώς, μάλλον αυτό είναι το μεγαλείο της: να μην ξέρεις τι σου ξημερώνει ή όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος
Συνεπώς, όλες αυτές οι -ανίκητες από τη λογική- δοξασίες, απλώς αποδεικνύουν την ανάγκη των ενηλίκων(;) για παραμύθια, την ανάγκη τους να πιστεύουν ότι η ζωή δεν είναι μόνον αυτό που φαίνεται και ζουν, αυτό που τους υποδεικνύει η λογική. Το παιδί –που πάντα υπάρχει μέσα μας (αεί παίδες, έλεγαν οι Αιγύπτιοι για τους αρχαίους μας προγόνους)- σε κάποιους παραμένει πάντοτε ισχυρότερο, δεν ωριμάζουν ποτέ. Το παιδί που δεν παύει να διαμαρτύρεται για την απομάκρυνσή του από τον κόσμο των παραμυθιών, τον κόσμο όπου όλα είναι δυνατά, τον κόσμο που οι κανόνες της λογικής υποβαθμίζονται, εξαϋλώνονται, παραβιάζονται, αδρανούν και ηττώνται!
Η ερμηνεία της ιστορίας και τη πραγματικότητος μέσω της συνωμοσιολογίας είναι η εκδίκηση της παιδικής ηλικίας. Είναι η ανάγκη να πιστεύει κανείς ότι πίσω από την αλήθεια που βλέπουμε υπάρχει μια άλλη αλήθεια, την οποία υποψιάζονται και αντιλαμβάνονται όσοι έχουν τις κεραίες τους τεντωμένες, στην πραγματικότητα όσοι παραμένουν παιδιά!
Όπως γράφει και ο Νίκος Φαρούπος1 «…καμιά θεωρία συνωμοσίας δεν είναι αληθινή. Οι Αμερικανοί πάτησαν στο φεγγάρι, τους δίδυμους πύργους τους έριξαν Άραβες τρομοκράτες, ο Έλβις δεν ζει, ο Χίτλερ αυτοκτόνησε και δεν την κοπάνησε στη Λατινική Αμερική, η πριγκίπισσα Νταϊάνα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό και δεν δολοφονήθηκε, το φάρμακο για τον καρκίνο δεν βρίσκεται κρυμμένο σε ντουλάπι πολυεθνικής, όσο για τους εξωγήινους που πηγαινοέρχονται, όλο και κάποιο σοβαρό αποδεικτικό στοιχείο θα είχαν αφήσει πίσω εκτός από τις αμέτρητες μαρτυρίες «απαχθέντων». Η χαμένη Ατλαντίδα δεν είναι στο τρίγωνο των Βερμούδων, ούτε κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής, κι όσο για τα διαστημόπλοια από τον Σείριο ή τον Άρη, δε φαίνεται να μοίρασαν DNA και πατέντες στους αυστραλοπιθήκους, ούτε πέταξαν με αλεξίπτωτο τον ardipithecus ramidus. Γέμισαν τρεισήμισι χιλιάδες τόμους «ακλόνητες αποδείξεις» για τους Άτλαντες, για να τα οικονομήσουν από μια ιστορία που άκουσε στην Αίγυπτο και έγραψε στον Τίμαιο και στον Κριτία ο Πλάτωνας. Ούτε υπερόπλα υπάρχουν, ούτε επιτυχημένα πειράματα Φιλαδέλφειας, και εννοείται πως οι συναντήσεις των αμέτρητων οργανώσεων τύπου Bilderberg, Trilateral και Illuminati καταλήγουν σε ευχολόγια και δεν κυβερνούν τον ακυβέρνητο -γεμάτο ασύμμετρες απειλές- κόσμο.»
Στην αυγή του 2017, εκατό χρόνια από την γέννηση της Σοβιετικής Ενώσεως, της μεγάλη χίμαιρας, η άνοδος και η πτώση της οποίας σημάδεψε τον 20ο αιώνα, είναι πάρα πολλά αυτά που έχουν αλλάξει, αλλά πολλές παραμένουν και οι ομοιότητες. Ίσως γιατί μόνον 100 χρόνια είναι πολύ μικρό διάστημα για το σύνολο της Ιστορίας. Ακόμη περισσότερο γιατί η Γεωγραφία δεν άλλαξε και η γεωπολιτική συνεχίζει να καθορίζει τις κινήσεις στη «μεγάλη σκακιέρα»!
Αν κάτι πρέπει και αξίζει να ευχηθούμε για το νέο έτος είναι, πρωτίστως, θετική σκέψη με γνώμονα τη λογική και την συνολική θέαση της πραγματικότητος. Να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε περισσότερο με το μυαλό και λιγότερο με την καρδιά. Η λογική σκέψη είναι ο μόνος τρόπος επιβιώσεως μιας συναισθηματικής καρδιάς!
Όμως, ότι και να ευχηθούμε, η νέα χρονιά θα είναι δυσκολότερη από αυτή που πέρασε. Τίποτα δεν δικαιολογεί αισιόδοξες προβλέψεις. Θα δοκιμασθεί λογική μας και θα υποφέρει το συναίσθημα. Έστω και αργά, έστω και μετά από 8 χρόνια καθοδικού σπιράλ, εύχομαι να ανακαλύψουμε την θετική σκέψη και να απορρίψουμε τον παραλογισμό της μιζέριας και του ισοπεδωτικού αρνητισμού που μόνο τα άκρα ωφελεί…
1 «Έγκλημα στην Αντίπαρο», εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 2015 σελ. 278
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
