Ο Αλέξανδρος Βέλιος έφυγε “πλήρης” το βράδυ της Κυριακής 4 Σεπτεμβρίου του 2016. Κατέφυγε τελικά στη μοναδική λύση που του είχε απομείνει στην άνιση μάχη που έδινε τον τελευταίο καιρό με τον καρκίνο – την “μη υποβοηθούμενη ευθανασία”.
Πρόκειται για νεολογισμό που εφηύρε, προκειμένου να παραμείνει συνεπής με την επιθυμία να κάνει ευθανασία, προτού η ασθένεια τον καταβάλει ολοκληρωτικά, σωματικά και πνευματικά. Επιθυμία που δεν κατάφερε να εκπληρώσει καθώς ούτε τα οικονομικά του τού επέτρεψαν να μεταβεί σε κέντρο της Ελβετίας, όπως αρχικά είχε ενημερώσει το πανελλήνιο, ούτε όμως και το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα θα έκανε μια εξαίρεση για αυτόν.
Πρόκειται για νεολογισμό που εφήυρε για να μην ειπωθεί ότι αυτοκτόνησε και υποβαθμίσει τον προσωπικό αγώνα που έδωσε τον τελευταίο καιρό, προκειμένου να σπάσει ένα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι, ακόμα και την ύστατη ώρα, εμφανίστηκε εφευρετικός. Παρέφρασε την έννοια της “υποβοηθούμενης αυτοκτονίας” με την οποία ορίζεται τυπικά η “ευθανασία” και πρόσφερε στους νομικούς κύκλους έναν νέο όρο που ίσως χρησιμεύσει στον περαιτέρω προβληματισμό για την αλλαγή του νομικού πλαισίου στην Ελλάδα.
Προτού φύγει, φρόντισε να απαντήσει σε όλα τα ηθικά, θρησκευτικά, πολιτικά, κοινωνικά ερωτήματα γύρω από το θέμα, με ένα πλούσιο υλικό συνεντεύξεων που παραχώρησε και διατίθεται συγκεντρωμένο στη προσωπική του σελίδα στο facebook όπως φυσικά και στο βιβλίο του “Εγώ κι ο θάνατος μου. Το δικαίωμα στην ευθανασία” (εκδόσεις Ροές) που διατίθεται σε κεντρικά βιβλιοπωλεία αλλά και μέσω διαδικτύου
Για το έργο του και τη συνεισφορά του έχουν γραφεί αρκετά και θα γραφούν περισσότερα, καθώς το μοναδικό του παράδειγμα εμπνέει και διδάσκει. Είναι άλλωστε ο μόνος και ο πρώτος στοχαστής παγκοσμίως που θίγει τόσο άμεσα και επιτακτικά το θέμα της ευθανασίας, γεγονός που αναμένεται να προσελκύσει και το διεθνές ενδιαφέρον από το ήδη μεταφρασμένα στα αγγλικά βιβλίο του “Me and my death. The right to euthanasia” που διατίθεται διαδικτυακά μέσω της Amazon σε μια εξαιρετική έκδοση που επιμελήθηκε ο εκδοτικός οίκος Stergiou.
Την περασμένη Τετάρτη ο Αλέξανδρος Βέλιος εισήχθη σε νοσοκομείο της Αθήνας, προκειμένου να του χορηγηθεί αγωγή “ενισχυτικών”, όπως έλεγε και να μπορέσει να αποχαιρετίσει τους φίλους του. Η κατάσταση της υγείας είχε πράγματι επιδεινωθεί με τους γιατρούς να του δίνουν από δυο έως πέντε εβδομάδες ζωής ακόμα. Όπως εξομολογήθηκε “πως θα μπορέσω να ζήσω σε αυτό το κορμί άλλες δυο βδομάδες;”. Έβλεπε τον εαυτό του να λιώνει κάθε μέρα και προτίμησε να φύγει όρθιος, όσο ακόμα οι δυνάμεις του δεν τον είχαν πλήρως εγκαταλείψει. Έτσι, μοιράστηκε τις τελευταίες μέρες της ζωής του με τους φίλους και την οικογένεια του, φροντίζοντας επιμελώς μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια της αποχώρησης του, όπως περιγράφει ο Κρικόρ Τσακιτζιάν στο άρθρο του στο prettylife.gr
Το ιδιόχειρο σημείωμα του, διαβασμένο μάλιστα από τον ίδιο αποτελεί ένα σπαρακτικό ντοκουμέντο.
Η δε επιθυμία του να αναγραφεί στο μνήμα του η επιγραφή “Ευ ζην, ευ θνήσκειν” συμπυκνώνει την φιλοσοφία της ζωής του. Να παραμείνει ελεύθερος όχι μόνο στη ζωή, αλλά και στο θάνατο…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
