Οι αλήθειες είναι γεγονός, όταν αποκαλύπτουν «πληγές» δύσκολα γίνονται δεκτές, κυρίως από τους δράστες. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο στη χώρα μας, δυσκολεύονται να τις δεχθούν και οι παθόντες. Γιατί φυσικό είναι εκείνοι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαν στο πάρτι της δεκαετίας του ευρώ και των δανεικών και αγύριστων, κατά το «μαζί τα φάγανε» για να διορθώσουμε προς το εντιμότερον το ρηθέν του Πάγκαλου, να εξεγείρονται και να επιτίθενται σε όποιον αποκαλύπτει τις λαδιές τους. Εκείνο που δεν είναι φυσικό, η έντιμη πλειοψηφία των πολιτών, να νοιώθει συνένοχη και να εξανίσταται όταν οι διεθνείς οργανισμοί μας κατατάσσουν σε βαθμό διαφθοράς, στο επίπεδο της Κολομβίας.
Έχουμε ανάγκη τους ξένους να μας ανοίξουν τα μάτια για όσα συνέβαιναν και ίσως συμβαίνουν ακόμη στον τόπο μας; Ίσως ναι, καθώς αν δεν έρχονταν στοιχεία για τα εξοπλιστικά από τους Γερμανούς, ίσως ο Άκης Τσοχατζόπουλος όχι μόνο δε θα είχε καταδικαστεί, αλλά μπορεί να ήταν ακόμα στη βουλή.
[quote text_size=”small”]
Μην ξεχνάμε ότι το 2005 είχε γίνει εξεταστική για τις μίζες και η τότε πλειοψηφία έβγαλε λάδι τον πρώην υπουργό. Αν η χώρα δεν είχε χρεοκοπήσει και δεν είχε προστρέξει στους εταίρους για βοήθεια, μπορεί να μη μαθαίναμε ποτέ τα συντριπτικά στοιχεία για τα θαλασσοδάνεια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και άλλων ίσως τραπεζικών ιδρυμάτων, που με «άνωθεν εντολές», δημιουργούσαν από τη μία μέρα στην άλλη μεγιστάνες του πλούτου που δεν παρήγαγαν απολύτως τίποτα άλλο, εκτός από υπερκοστολογημένα παρδαλά σόου της νεοελληνικής παρακμής.
[/quote]
Οι αποκαλύψεις που βλέπουν τελευταία το φως της δημοσιότητας, με τις μίζες, τα θαλασσοδάνεια, τον απροκάλυπτο παράνομο πλουτισμό πολιτικών και επιχειρηματιών, που έχτισαν όλο αυτό το βλαχομπαρόκ κιτς καταστρέφοντας εκτός από την οικονομία, τον κοινωνικό ιστό και την πολιτιστική ιστορική μας συνέχεια, αν δεν εξαντληθεί όπως πολλοί φοβούνται στην ψυχολογική εκτόνωση των πολιτών, ίσως γίνει αφετηρία για έναν γενικότερο ανατρεπτικό προβληματισμό της κοινωνίας. Γιατί η χυδαία και αγοραία γενίκευση της ανέντιμης συνενοχής, βολεύει κυρίως εκείνους που μας έστειλαν στον καιάδα της διεθνούς ανυποληψίας.
Ο κόσμος έχει ή πρέπει να έχει πλέον αντιληφθεί, ότι εκείνοι που είχαν το μαχαίρι έτρωγαν και πεπόνι, και το μαχαίρι ήταν τα μίντια που κατείχαν και συνεχίζουν να κατέχουν λόγω της βλακώδους και εγκληματικής αμέλειας της πολιτείας, και το πεπόνι ήταν τα δάνεια που τους έδιναν ως αντιπαροχή την στήριξη στην καλύτερη περίπτωση της κυβερνητικής εξουσίας ή ως προϊόντα εκβιασμών στη χειρότερη. Και βέβαια κανένας πλέον δεν μπορεί να στέκει αμέτοχος και άβουλος απέναντι στη γενικευμένη σήψη που επιτέλους, έστω και δειλά, αποκαλύπτεται. Είναι και αυτό ένα έστω και αβέβαιο βήμα προς την κάθαρση που έρχεται στο τέλος; της νεοελληνικής τραγωδίας. Ίσως όμως το σημαντικότερο να είναι ότι σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας, έχει γίνει συνείδηση ότι όλο αυτό το σκηνικό έφθασε στα όριά του και ήδη, κυρίως στους νέους, εγκυμονείται το καινούργιο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
