Πρώτα απ΄όλα ήταν Κύριος (με το Κ κεφαλαίο). Ήταν Δάσκαλος, ήταν Διευθυντής και ταυτόχρονα ο Μεγάλος μας Φίλος. Κουβαλούσε την γνώση, την εμπειρία και τα έδινε απλόχερα σε όλους.
Ο Μέμος Φαράκος ήταν μια συναρπαστική, αυθεντική και συνάμα μεγαλόψυχη προσωπικότητα. Ευθύς, έντιμος και διεισδυτικός. Δημοσιογράφος μιας γενιάς που έκανε πραγματική και ασυμβίβαστη δημοσιογραφία. Τον άκουγα και τον διάβαζα, πολλά χρόνια πριν τον γνωρίσω προσωπικά.
Ήταν τον Οκτώβριο του 1997 που ένοιωσα δέος , όταν τον αντίκρισα από κοντά για πρώτη φορά και συστηθήκαμε, εκεί στην Λεωφόρο Ιωνίας στα γραφεία της «ΒΡΑΔΥΝΗΣ» , όπου έδωσε τον καλύτερο εαυτό του για το δύσκολο εγχείρημα της επανέκδοσης της.Για πολλά χρόνια έκτοτε αυτός ο Κύριος της Ελληνικής Δημοσιογραφίας , ήταν ένας πραγματικός «συνοδοιπόρος» σε αυτή την «περιπέτεια», αλλά και ένας ξεχωριστός Φίλος. Ανέλαβε την Διεύθυνση της εφημερίδας σε μια περίοδο μεγάλων κλυδωνισμών και δοκιμασίας και την κράτησε όρθια , εμπνέοντας με την στάση του, τις γνώσεις του και την ευθύτητα του τον σεβασμό όλων και ταυτόχρονα αποτελούσε για μια νέα γενιά δημοσιογράφων που ήλθαν στην εφημερίδα ένα «θετικό πρώτυπο».
Αυτές τις ώρες που ο Μέμος αποφάσισε να κάνει Χριστούγεννα στους Ουρανούς, ελάχιστη σημασία έχουν κάποιες άλλες μοναδικές στιγμές που αποκόμισα από αυτόν τον Κύριο.
Αντίο Μέμο και Καλά Χριστούγεννα εκεί ψηλά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
