Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ προτρέπει τους πολιτικούς να αρχίσουν να χρησιμοποιούν την λέξη συγνώμη. Χάνει όμως σύντομα την αισιοδοξία όταν αντιλαμβάνεται πως τη λέξη αυτή εκστομίζουν όσοι έχουν τσίπα. Όπως ο Μαυρογιαλούρος στην ταινία, “Υπάρχει και φιλότιμο”.
Η μοναδική φορά που ακούστηκε η λέξη συγνώμη από στόμα πολιτικού, είναι από τον Μαυρογιαλούρο. Στη γνωστή ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο».
Πρόσφατα, στο Μουντιάλ, βλέπουμε κορυφαίους ποδοσφαιριστές να ζητάνε συγνώμη για το λάθος τους. Το ζητούν από τους φιλάθλους της ομάδας τους, με έναν πολύ όμορφο και ευφάνταστο τρόπο.Κρύβουν το πρόσωπο τους με τη φανέλα.
Συγνώμη από όσους διαθέτουν τσίπα
Έχουν «τσίπα». Σε αντίθεση με τους πολιτικούς που προσπαθούν πάντα να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Όταν δεν εκφράζονται με mea culpa ή αυταπάτες.
Στη λαϊκή, γράφουν τους πολίτες στα «μεζέα» τους, σύμφωνα με την προσφιλή έκφραση μέλους του κοινοβουλίου μας. Ασχολούνται με υψηλή πολιτική και αρθρογραφία βασισμένη σε υψηλά νοήματα γυναικών και ανδρών επιφανών. Έτσι προβάλλουν τη μεγάλη τους μόρφωση. Με εμφανή την προσωπική τους έπαρση.
«Χτίζουν» το προφίλ τους μέσω media και social media. Και αρέσκονται στην «ατάκα», όχι στην ουσία.
Υπάρχουν στην πολιτική επικοινωνία, συγκεκριμένα πρότυπα στρατηγικής, που προκύπτουν από διαφορετικούς στρατηγικούς συλλογισμούς. Αυτά επιλέγονται από τους ειδικούς πολιτικούς αναλυτές και επικοινωνιολόγους κάθε κομματικού σχεδιασμού, σε περιπτώσεις λαθών, σκανδάλων ή ψεύτικων υποσχέσεων.
Μια γνωστή στρατηγική, είναι η στρατηγική της παραδοχής ή απελευθέρωσης, από τα βάρη που σηκώνει ένας πολιτικός σχηματισμός. Από κατηγορίες που δύσκολα μπορούν να διαψευστούν ή «βγάζουν μάτι» με τις ανακολουθίες λόγων και έργων.
Τα παραδείγματα πολλά. Από υποσχέσεις που πέρασαν στη σφαίρα της αυταπάτης. Μέχρι προγράμματα που έμειναν «κενά γράμματα» σε συσκευασία δώρου.Από ασαφείς κατηγορίες με αδυναμία την παρουσίαση πειστικών αποδεικτικών στοιχείων. Μέχρι συσσωρευμένα λάθη κυβερνητικού κόμματος εις βάρος ομάδων πολιτών με ιδιαίτερα προβλήματα και ανάγκες.
Ο Μαυρογιαλούρος στο υπάρχει και φιλότιμο δίνει ιδέες
Στις περιπτώσεις αυτές η ενδεικνυόμενη στρατηγική επικοινωνίας, είναι η λεγόμενη στρατηγική της παραδοχής. Η στρατηγική της ομολογίας, η στρατηγική της απελευθέρωσης. Όλα τα λάθη, οι παρατυπίες, τα σφάλματα καταγράφονται και κοινοποιούνται στο ευρύ κοινό με μια φράση:«Έχουμε καταλάβει. Ζητάμε συγγνώμη. Δεν θα επαναληφθούν».
Σήμερα, με την απαξίωση των πολιτικών να έχει φτάσει στο ζενίθ, η αποχή από την κάλπη να ξεπερνάει τα επιτρεπτά όρια αλλά και η αποστροφή των πολιτικών, απο τις αξίες και αρχές του κοινοβουλευτισμού, οπως φάνηκε στην χθεσινή αντιπαράθεση των αρχηγών, η στρατηγική της παραδοχής, ως εργαλείο αύξησης της εμπιστοσύνης, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη.
Στις εκλογές που θα ακολουθήσουν, θα δούμε αν κάποιο πολιτικό κόμμα θα έχει τη δύναμη, το «τσαγανό» αλλά και την εξυπνάδα να κατέβει στην πρώτη φάση της προεκλογικής του εκστρατείας, με τη στρατηγική της παραδοχής λαθών του, παρελθόντων ετών αλλά και των πιο πρόσφατων.
Με ένα μήνυμα «Ζητάμε συγγνώμη» βασιζόμενοι ακόμη στη φιλοτιμία του Έλληνα ψηφοφόρου.
Φυσικά, για τα περισσότερα λάθη τους, μιά συγνώμη δεν φτάνει. Αλλά πάντα με τη δικαιολογία στο στόμα οι αθεόφοβοι!
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
