Ποιος τη ζωή μας, ποιος τη κυβερνά; Με μια πρόχειρη ματιά μπορεί να δει κανείς πως το ελληνικό κοινοβούλιο απαρτίζεται είτε από μακροχρόνιους βουλευτές, είτε από νέους που στη ζωή τους δεν κολλήσανε ούτε ένα ένσημο. Βέβαια υπάρχουν και οι κάστες των συνδικαλιστών που μονίμως έψαχναν στασίδι για να μη χρειαστεί να δουλέψουν. Γιατροί, δικηγόροι και πολιτικοί μηχανικοί που δεν εργάστηκαν ποτέ, βαριόντουσαν που ζούσαν και είπαν να πιάσουν έδρανο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά δύο παραδείγματα σχεδόν συνομήλικων μου που σήμερα βρίσκονται στο ελληνικό κοινοβούλιο και λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον μας. Ο Ένας, επειδή είχε πρόβλημα συγκέντρωσης όπως λέγανε τότε, πήγε στην Ιταλία σε πολυτεχνική σχολή, δεν παρακολούθησε τα μαθήματα. Βασικά μια που γράφτηκε και μια που πήγε να πάρει το χαρτί του 1ου έτους για να έρθει στην Ελλάδα να σπουδάσει με μετεγγραφή. Δύο καθηγητές αρνήθηκαν στο πατέρα του να τον περάσουν. Τότε ο πατέρας, ο οποίος διέθετε μια κάποια επιρροή, δήλωσε πως ο γιος του πάσχει από διασπάθιση προσοχής και μικρή δόση αυτισμού, κάπως έτσι μπήκε σε σχολή των Αθηνών την οποία επίσης τελείωσε με μέσο. Σήμερα αυτό το παλικάρι είναι στη Βουλή εκλεγμένος εκπρόσωπος του Ελληνικού λαού κατέχοντας καίρια θέση. Την ίδια εποχή ένα άλλο φυντάνι γόνος πολιτικής οικογένειας μπαινόβγαινε στα κολέγια ανεπίδεκτος μαθήσεως περίλυπος ο πατέρας του λέει σε φιλικό του ζευγάρι “…να πάρει κανένα χαρτί το παιδί να του δώσω τη θέση μου στη πολιτική… Τόσους σταυρούς παίρνω κάθε φορά μην ορφανέψει η έδρα μου”. Από τα πολλά πήρε το χαρτί, έγινε και βουλευτής, διαπρέπει στα μπαρ της Μυκόνου με μοντέλες και ηθοποιούς. Το κοινοβουλευτικό του έργο ανύπαρκτο αλλά η κοσμική του ζωή πρωτοσέλιδο . Ας είναι καλά το παλικάρι…!!! Νέα ήθη στη πολιτική, αυτά είναι… Το νέο αίμα αργόσχολων, ακαμάτηδων που βρήκαν δρόμους στρωμένους, διαπρέπει.
Για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί υπάρχουν και ορισμένοι βουλευτές που κάποτε άσκησαν επαγγέλματα και μάλιστα διέπρεψαν στους χώρους τους. Αφού καταξιώθηκαν εκεί είπαν να κάνουν το μεγάλο βήμα και να μπουν στη πολιτική, κάποιοι από αυτούς αψήφησαν το οικογενειακό τους όνομα, πάτησαν γερά στα πόδια τους βάζοντας τη δική τους σφραγίδα. Μπράβο τους τα κατάφεραν και έκτοτε παραμένουν σταθερές αξίες. Έλα όμως που αυτά τα πρόσωπα είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ποιος είναι ο κανόνας; Με λύπη μπορεί να διακρίνει κανείς πως η πολιτική ζωή έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο καφενείο αργόσχολων, άοσμων και άχρωμων προσώπων. Τις προηγούμενες δεκαετίες το ελληνικό κοινοβούλιο ήταν χώρος παραγωγής πολιτικού λόγου, επιχειρημάτων, αντεγκλήσεων και ανταλλαγής απόψεων με πάθος και πολιτικό βάθος. Σήμερα, η Bουλή έγινε πασαρέλα από τη μια, με τις μαϊμούδες να πηγαινοέρχονται όπως έχει πει και η Πιπιλή στο παρελθόν, από την άλλη να εκτελείται η ελληνική γλώσσα, τα επιχειρήματα δε, αντικαταστάθηκαν από τις ύβρεις… Πριν μερικές εβδομάδες πολιτικός πρώτης γραμμής μου είπε επί λέξη “…ντρέπομαι για τις φράσεις που χρησιμοποιώ αλλά αν δεν πέσεις στο επίπεδό τους δεν καταλαβαίνουν αλλιώς αυτοί”. Πόσο δίκιο είχε; Μα πόσο!!!
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι μόνο ότι οδήγησαν τη Χώρα σε τέλμα, αλλά εκχυδάισαν στο έπακρο τη πολιτική ζωή του τόπου. Από τα ξεκούμπωτα πουκάμισα που θυμίζουν δευτερότριτα ονόματα αηδών σκυλάδικων, ως τις μπλούζες με τις στάμπες, τα περίφημα φλοράλ πουκάμισα του Βαρουφάκη, για μην πούμε για τις κομμώσεις όπου τα μαλλί του Αϊνστάιν πρωταγωνιστεί σαν λουκ. Μέχρι και οι πολιτικοί όροι αντικαταστάθηκαν από τους όρους μαγειρικής τύφλα να έχει η Βέφα και τα γεμιστά της. Ο Φίλης φρόντισε να μας ξεμάθει την Ιστορία, ο Κοτζιάς στο κόσμο το δικό του ψάχνει να βρει τον Στάλιν, ο Πολάκης τα βάζει με τους δημοσιογράφους και παραφράζει τους ιατρικούς όρους γιατί έτσι ήθελε, η κυρά Τασία μας λέει ότι οι Ελληνίδες θα πρέπει να έρθουν εις γάμου κοινωνία με τους Μουσουλμάνους οι οποίοι μέχρι χθες λιάζονταν στο Σύνταγμα και σήμερα κατέκλυσαν τη Χώρα μετατρέποντας την σε ένα τεράστιο Χότ Σπότ. Ο Καμμένος πρωταγωνιστεί στις κυβιστήσεις. Ο Πατέρας του Νίκου Παππά όταν μιλάει για τον βασικό εταίρο στον κυβερνητικό σχηματισμό ψοφάει στα γέλια λες και του καθαρίζουν αβγά. Κατά τα άλλα η δημοκρατία κινδυνεύει από τους κακούς δημοσιογράφους οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να προβλέψουν το επόμενο βήμα του Πρωθυπουργού. Γενικά ζούμε μια σουρεαλιστική κατάσταση της πολιτικής ζωής, όπου ξεπερνά κάθε ευφάνταστο σενάριο.
Αν για κάτι λυπάμαι είναι γιατί δεν υπάρχει πια στη ζωή ο Δημήτρης Ψαθάς, είναι η μόνη πένα που θα μπορούσε να αποδώσει με το ποιο εύστοχο τρόπο τη σημερινή πραγματικότητα. Κρίμα… Η πολιτική ζωή του τόπου ένα απέραντο Αμέρικαν Μπαρ, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Παπαγιαννόπουλος!!!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
