Η “ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΗ ΘΕΣΜΙΣΗ” …ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Μοίρασε το

Ο πολίτης που πρέπει να εργάζεται και να εργάζεται σκληρά μένει άνεργος, ίσως η εποχή μας διαφέρει και σε αυτó: ποτέ άλλοτε δεν απολύθηκαν, δεν οδηγήθηκαν στον αποκλεισμό, δεν έμειναν χωρίς εργασία τόσοι άνθρωποι. Αν η εποχή για εμάς είναι δύσκολη, για όσους δεν έχουν εργασία είναι βάρβαρη χωρίς πολιτισμό!

Δεν τους αγγίζει τους νέους ο σπόρος της διαφθοράς εύκολα, έτσι, λοιπόν είναι πιο εύκολο να αναγκαστούν σε παραίτηση ή να διωχθούν απο το χώρο που δουλεύουν ή παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Οι νέοι που αποζητούν να ανοίξουν πολλές πόρτες βλέπουν να τους ανοίγεται μπροστά μια πόρτα διαφορετική. Ένα φλερτ με τις πύλες της αβύσσου! Xάνονται μέσα στην αβεβαιότητα, καθώς το οδοιπορικό τους, η δημιουργία τους, η ωραία τους σκέψη και η ξεγνοιασιά τους «γίνονται βάρος στην ψυχή τους».
Ο νέος άνεργος ζει τη μοναξιά. Οι αρνητικές συνέπειες της ανεργίας είναι ό,τι ακριβώς χάνει ο άνεργος/η: ηθικές αξίες, υλικές αξίες, κύρος-αναγνώριση, ενδιαφέρον για την απόκτηση νέων γνώσεων, αυτονομία-ανεξαρτησία, την προσφορά, την κοινωνικότητα, τη δημιουργικότητα και τη λήψη σωστών αποφάσεων. Βλέπεις τη ζωή με τον εφιάλτη: διάλεξα ένα τρόπο, δηλαδή μια δουλειά, που θα επενδύω πολύ χρόνο και αυτό, σε λίγο καιρό ήταν ένα όμορφο, σαγηνευτικό και ωραίο όνειρο που μου το στέρησαν!
Ο άνθρωπος με απλά λόγια χάνει την ομορφιά, τον κόσμο ολάκερο που έχει μέσα στο μυαλό του, τον κόσμο που έχει «θεσμίσει φαντασιακά» όπως λέει o Καστοριάδης και, την υπόθεση αυτή, πρέπει να την αναπληρώσει. Ο «ακόλαστος άνεργος» ωθείται στο ποτό, τα ναρκωτικά που του δίνουν μια χαρά μικρή και ένα πόνο μεγάλο. Η αξιοπιστία χάνεται, το δημιουργικό «εγώ» ρημάζεται και η συνείδηση γίνεται ένα γιαπί που μπορεί να επηρεαστεί από οποιαδήποτε κατάσταση χωρίς κόπο και εσωτερικές αντιστάσεις.
Κάποτε είναι πιθανό να ασπαστεί την ιδέα ότι φταίνε οι ξένοι, αυτοί οι άμοιροι μετανάστες, πολλές φορές ίσως αρνηθεί να ζει εις βάρος των άλλων, των δικών του ανθρώπων και γίνει ο ίδιος με τη σειρά του μετανάστης, δηλαδή «αντικείμενο εκμετάλλευσης» και ρατσιστικής αντιμετώπισης στην ξένη χώρα. Ζει μέσα στο α-νόημα της ζωής, της ευτυχίας που πραγματώνεται σαν «επιστολή μίσους απέναντι σε όλους».
Η κοινωνία κρατάει τον πόνο που η ανεργία δημιουργεί σαν καρκίνωμα στον ιστό της, γίνεται αγχωτική, ανίκανη να σκεφτεί οτιδήποτε. Γεμίζει ανθρώπους που δεν παράγουν έργα, αλλά πάρεργα. Γίνονται μαλθακοί, το εύκολο κέρδος και η διαφθορά ίσως τους έχουν συναρπάσει. Έχουν απωλεσθεί οι ανθρωπιστικές αξίες, ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την τιμιότητα του επειδή η κοινωνία δεν έχει τιμιότητα.
Εμπιστοσύνη: είδος εν ανεπαρκεία! Το κοινωνικό σύνολο των ανθρώπων δεν έχει συνοχή, εφόσον ένα κομμάτι της νεότητας οδηγείται στον μαρασμό και στη φτώχεια που μέσα στην «ευνομούμενη» κοινωνία είναι η χειρότερη μορφή βίας.
Ανεργία: η ευημερία των αριθμών. Στη Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες οι άνεργοι! Το ποσοστό ανεργίας είναι 27% –του οικονομικά ενεργού πληθυσμού–  και στους νέους 15-24 ετών είναι στο 64%! Τι θλιβερή πρωτιά! Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) εν έτει 2013 ανέρχονται σε είκοσι έξι εκατομμύρια oι ψυχές των ανέργων (Eurostat)! Ένας δείκτης όπως τον αποκαλούν οι πολιτικοί –που είναι βυθισμένοι στον διανοητικό τους εμπαιγμό, λίγες οι εξαιρέσεις– τείνει να χωρίσει την κοινωνία σε δύο μεγάλες τάξεις! Αυτοί που έχουν δουλειά και αυτοί που είναι άνεργοι! Η ζωή μετατρέπεται σε μια τηλεοπτική τυραννία.
Ο απλός άνθρωπος πρέπει να σκεφτεί, η ανεργία είναι ένα φαινόμενο που εξασθενεί τον ίδιο, τον συνάνθρωπό του. Όταν τύχει και το ζήσει ο ίδιος δεν πρέπει ποτέ να παραδοθεί, να λυγίσει, να οδηγηθεί σ’ό,τι είναι άσχημο, μακριά απ’τα όρια απλότητας και δικαιοσύνης και ειλικρίνειας της ανθρώπινης ψυχής/φύσης. Και κείνος ο άγνωστος του ιδιωτικού τομέα που βάζει μια υπογραφή για να πετάξει κάποιον στο δρόμο να ξέρει: «η κοινωνία σού κάνει ό,τι της κάνεις». «Οι τεχνοκράτες που κάθονται σε καρέκλες», που πληρώνονται για να προτείνουν λύσεις, να στοχαστούν και τα συνθήματα των ανέργων που βγαίνουν στους δρόμους και αγωνίζονται.
Η κοινωνία έχει περάσει το αγροτικό στάδιο, το βιομηχανικό και το τωρινό το μεταβιομηχανικό· το ότι αποκαλείται και κοινωνία της γνώσης ηχεί πολύ παράξενα αν έχει τον σεισμό στα θεμέλιά της. Και επειδή η ανεργία φαίνεται στην εποχή μας πολύ και, επειδή αξίζει όλοι οι άνθρωποι να ζουν αξιοπρεπώς –είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα– να προσεχτεί και ο προσανατολισμός των νέων ανθρώπων στα σχολεία.
Δεν είμαι καθόλου απαισιόδοξος ίσα ίσα είμαι αισιόδοξος. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να βοηθήσουν. Η ανεργία θέλει στους ανθρώπους βέβαια από πολύ νωρίς στη ζωή τους να είναι κιόλας πολύ αργά, αλλά κάποια μέρα δεν θα χρειάζεται να υπάρχει αυτό τo νωρίς. Έτσι, η αναφορά στα «άνθη του κακού» της κοινωνίας να οδηγεί στα «άνθη του κακού» της ποίησης.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου