ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Μοίρασε το

Μπορεί η υποκρισία να περισσεύει και στον πολιτικό, ακόμη και στον κοινωνικό λόγο, οι κραυγές ωστόσο για το κατάντημα της παιδείας στη χώρα μας έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.

Το πιο ευαίσθητο λόγω ηλικίας τμήμα της κοινωνίας και ο βασικός φορέας ελπίδας για το μέλλον του τόπου, έχει αφεθεί στα χέρια μιας στρεβλής αριστεροσύνης από μερίδα του διδακτικού προσωπικού που βαφτίζει την ασυδοσία δημοκρατική ελευθερία, και σε μια μειοψηφία ακραίων στοιχείων που τυπικά μόνον ανήκουν στο φοιτητικό σώμα, ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούν ως μαφιόζικη οργάνωση στο χώρο των πανεπιστημίων.

Πολύ κλάμα και οδυρμός στα κανάλια αλλά και στους αρμόδιους φορείς και πρόσωπα, για το σκουπιδαριό της Θεσσαλονίκης, την ομηρία και τους προπηλακισμούς των καθηγητών, τον στυγνό εκβιασμό για να υφαρπάξουν την υπογραφή του αντιπρύτανη που θα άφηνε ανέγγιχτο το καθεστώς που έχει επιβληθεί στην φοιτητική Εστία.

Γιατί μπορεί η όλη διάλυση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες, με την κομματικοποίηση της και τη συνδιοίκηση των φοιτητών, αλλά πλέον και με δεδομένη την κρίση του πολιτικού συστήματος, που αφήνει χώρο στην ανάπτυξη ακραίων φυντανιών, διάφορες ομάδες που έχουν αυτονομηθεί από τις κομματικές ομπρέλες ή κινούνται στις παρυφές τους, έχουν επιβάλλει στους πανεπιστημιακούς χώρους τους δικούς τους άγραφους νόμους.

Φυσικά η κατάσταση αυτή όχι μόνο δεν εκπλήσσει κάθε σοβαρό πολίτη, αλλά θεωρείται η εξέλιξή της νομοτελειακή αν κρίνουμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες μια σειρά ακραίων και αποκρουστικών φαινομένων την προετοίμαζαν. Καταλήψεις μετά καταστροφών των ιδρυμάτων αλλά και εξοπλισμού τεράστιας αξίας, προπηλακισμοί φοιτητών που αντιδρούσαν στο μπάχαλο και ζητούσαν να τους επιτραπεί να λειτουργήσουν ως φοιτητές και όχι ως κομματικοί ινστρούκτορες, απομόνωση εκείνων που προέβαλλαν το δικαίωμά τους για γνώση. Προφανώς υπήρχαν και υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα, και στους χώρους και στην έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού και στα κονδύλια που παρέχονται με το σταγονόμετρο.

Είναι πολλές οι αιτίες που μπορούσαν να προκαλέσουν τις αντιδράσεις των φοιτητών, και να τους κάνουν να απαιτήσουν καλύτερες συνθήκες εκπαίδευσης και καλύτερη ποιότητα μόρφωσης. Ωστόσο ελάχιστες φορές τα αιτήματα είχαν ως θέμα εκπαιδευτικά ζητήματα. Τις περισσότερες φορές η φοιτητική νεολαία λειτουργούσε είτε ως μικρογραφία των κομματικών αντιπαραθέσεων, είτε ως βραχίονας της επιβολής των πολιτικών ιδεολογιών.

Όλα αυτά είναι γνωστά! Εκείνο ωστόσο που μας άφησε όλους έκπληκτους ήταν η καταγγελία ότι τα επεισόδια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης είχαν αιτία να διατηρηθεί το στάτους στη φοιτητική Εστία γιατί κάποιοι αιώνιοι φοιτητές κάνουν μπίζνες, επινοικιάζοντας δωμάτια σε συναδέλφους τους. Αν αυτό δεν είναι η απόλυτη διάλυση και ο εξευτελισμός μιας πολιτείας που θέλει να είναι ευνομούμενη και συντεταγμένη, τότε τι είναι; Η μήπως όλο αυτό το καθεστώς της απαξίωσης είχε στηθεί αριστοτεχνικά για να ποδηγετηθεί το φοιτητικό κίνημα από εκείνους που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το κατάντημά του;

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου