ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ;

Μοίρασε το

Στη Βουλή συζητείται τις μέρες αυτές η ανάγκη αξιολόγησης των εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για άλλη μια φορά το πολιτικό προσωπικό της χώρας συζητά το αυτονόητο – αν θα πρέπει να υπάρχει σύστημα αξιολόγησης των δασκάλων που μαθαίνουν γράμματα στα ελληνόπουλα!

Από τη στιγμή πως δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα ή/και η υποχρέωση σε κανένα να αξιολογεί κανένα. Από τη στιγμή που μια διαδικασία αξιολόγησης γίνεται αντιληπτή ως προσπάθεια υποβάθμισης ή και τιμωρίας του αξιολογούμενου, το έλλειμμα κουλτούρας αξιολόγησης διαχέεται σε όλα τα πεδία κοινωνικής δραστηριότητας, με αποτέλεσμα ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει χωρίς επιπτώσεις.

Χαρακτηριστικό της παρεξηγημένης αντίληψης περί αξιολόγησης αποτελούν τα επιχειρήματα που προβάλουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούντος του Τάσου Κουράκη, ο οποίος αποφάνθηκε ότι από τη στιγμή που εισάγεται και εφαρμόζεται μια διαδικασία αξιολόγησης, “η αύξηση του ανταγωνισμού μεταξύ των εκπαιδευτικών και τώρα μεταξύ των εκπαιδευτικών μονάδων (σημ: το νομοσχέδιο προβλέπει και αξιολόγηση σχολείων), δεν ωφελεί την εκπαίδευση, αλλά αντίθετα υπονομεύει την εκπαιδευτική διαδικασία”!!!

Η παραπάνω αποστροφή αποκαλύπτει το χάσμα φιλοσοφίας και αντίληψης που χωρίζει τις πολιτικές δυνάμεις και καθιστά αδύνατη τη συνεννόηση σε στοιχειώδη ζητήματα της κοινωνικής ζωής. Από τη στιγμή που ο συναγωνισμός (η λέξη ανταγωνισμός εν προκειμένου έχει αρνητική χροιά) δεν γίνεται αντιληπτός ως φορέας προόδου και εξέλιξης, η όποια συζήτηση τελειώνει. Οι δυο πλευρές ομιλούν διαφορετική γλώσσα και είναι αδύνατο να επικοινωνήσουν.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι πως η συγκεκριμένη αντίληψη έχει διαχυθεί, ίσως και παγιωθεί, στην ελληνική κοινωνία με αποτέλεσμα τη στασιμότητα – που μεταφράζεται σε οπισθοδρόμηση. Η όποια διαδικασία αξιολόγησης ενοχοποιείται, γίνεται φόβητρο για όσους καλούνται να την “υποστούν” και ως εκ τούτου εξορκίζεται ως κακό!

Κάπως έτσι, το σύνθημα “καμία αξιολόγηση στο σχολείο” αποτελεί εξειδίκευση του συνθήματος “καμία αξιολόγηση πουθενά” δηλαδή στο Δημόσιο τομέα όπου πέραν όλων των άλλων εντοπίζονται και μεγαλύτερα προβλήματα παραγωγικότητας.

Το περίεργο είναι πως προοδευτικές, υποτίθεται, πολιτικές δυνάμεις, αντί να αξιώνουν και να απαιτούν την αξιολόγηση, συμβάλλοντας εποικοδομητικά στην αποσαφήνιση των απαιτούμενων κριτηρίων, την αρνούνται συλλήβδην. Προφανώς τα κίνητρα είναι τους είναι κομματικά ιδιοτελή, καθώς αποφεύγουν να δυσαρεστήσουν μια συγκεκριμένη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων που βολεύεται στην απουσία οποιασδήποτε αξιολόγησης του έργου της.

Η συγκεκριμένη πρακτική αντιτείνει σε εκείνο που υποτίθεται επιδιώκουν να αποτρέψουν. Την “ταξική ανισότητα” που θα προκαλέσει ο διαχωρισμός “καλών” “κακών” σχολείων όπως προκύψει κατόπιν της αξιολόγησης. Διότι, η ταξική ανισότητα προκύπτει εκ των πραγμάτων από την αδυναμία των δημοσίων σχολείων να παρακολουθήσουν την διαρκή αναβάθμιση των ιδιωτικών όπου η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου είναι δεδομένη και αυτονόητη.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου