Τι είναι ο Σαμαράς; “Προδότης” ή “σωτήρας”; Δυστυχώς, οι Έλληνες ζουν στα όρια της παράκρουσης! Τα εμφυλιακά σύνδρομα αναδύονται και πάλι στην επιφάνεια, ως εθνικός εφιάλτης ή ως “η κακιά μας η μοίρα” που μας θέλει πάντα διχασμένους και ποτέ μονοιασμένους.
Η επέτειος της 25ης Μαρτίου τι αλήθεια μας διδάσκει; Την ανάγκη για εθνική ενότητα και ομοψυχία πάντως όχι. Απλά έρχεται να μας θυμίσει τους διχασμούς, τις προδοσίες, τους διαχωρισμούς. Οι κακοί και οι καλοί Έλληνες. Οι προδότες και πατριώτες. Και πάει λέγοντας.
Διαβάζω το άρθρο του Σαράντου Θεοδωρόπουλου στο new-Deal. Καταθέτει τη δική του ιστορική αλήθεια. Όπως την αντιλαμβάνεται κι όπως κι άλλοι την γνωρίζουν. Δεν αμφισβητώ τα γραφόμενα. Αναρωτιέμαι όμως για τους έμμεσους παραλληλισμούς και τελικά για το point.
[quote text_size=”small”]
Αναρωτιέμαι τι εξυπηρετεί η ανάκληση της ιστορικής μνήμης και η διασύνδεση με τη σημερινή πραγματικότητα των μέτρων ασφαλείας για τις παρελάσεις; Ζούμε σε καθεστώς κατοχής, ο Σαμαράς είναι ο σύγχρονος Τσολάκογλου και οι αστυνομικές δυνάμεις ο κατοχικός στρατός των Καραμπινιέρων; Αν ναι, τότε από την εικόνα λείπει το πλήθος των μαυροφορεμένων και πεινασμένων που θα κατακλύσουν και την Αθήνα και θα αντισταθούν…
[/quote]
Εκ των πραγμάτων, ο παραλληλισμός ήταν ατυχής.
Και μένουμε στο point. Είναι η συστηματική καλλιέργεια κλίματος εθνικού διχασμού; Προφανώς. Διότι, δεν είναι μόνο ο Σαράντος που επιλέγει πλευρά. Αυτές τις μέρες ο ιστότοπος βρίθει άρθρων παρόμοιου περιεχομένου (παλιά μου (εθνική) τέχνη κόσκινο…). Διάβασα και τον αξιότιμο Νίκο Δήμο στο protagon να (μας) υπενθυμίζει πως στην επανάσταση του 21 Έλληνες πολεμούσαν …Έλληνες, πως οι Αρματωλοί ήταν …αμαρτωλοί, πως η Εκκλησία πολέμησε την επάνασταση και πως τελικά την επανάσταση δεν την ξεκίνησε ο λαός, αλλά μια χούφτα αστών εμπόρων από το εξωτερικό που μεταλαμπάδευσαν το πνεύμα του Διαφωτισμού στους αστοιχείωτους (προφανώς λόγω σκλαβιάς) Έλληνες.
Κι εδώ οι παραλληλισμοί έχουν μια στόχευση. Το …πρωταγωνιστικό στέλεχος του Ποταμιού θέλει να μας πείσει πως για την ορθότητα των ξενόφερτων απόψεων (των αυτοχαρακτηριζόμενων προοδευτικών) που αναζητούν έκφραση σε μια παγιωμένα εθνικά παραποιημένη ιστορική αλήθεια.
Μα είναι όμως κι αυτό γνωστό. Την ιστορία την γράφουν οι νικητές θέλοντας και μη. Και κάθε ιστορία έχει πολλές πλευρές και πολλές αποχρώσεις.
Έτσι συμβαίνει και με την ιστορία που γράφεται σήμερα. Από τον Σαμαρά και όσους τυχγάνει να πρωταγωνιστούν σήμερα.
Το θέμα είναι πως εμείς τη διαβάζουμε. Τη διαβάζουμε μέσα από την ακρότητα και το διχαστικό οίστρο. Ή προσπαθούμε να την κατανοήσουμε και να την αποτυπώσουμε με νηφαλιότητα και όση αντικειμενικότητα μας επιτρέπει η πραγματική γνώση και κατανόηση των συνθηκών.
Κι αυτό είναι το point σήμερα και όχι οι εύκολοι αφορισμοί που μοιραία και αναπόφευκτα θα απαντηθούν εύκολα από εξίσου αδιέξοδους αφορισμούς της …άλλης πλευράς.
Υ.Γ. Για να συνεννοούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Δεν θεωρώ το Σαμαρά ούτε προδότη, ούτε σωτήρα. Με αυτό το πολίτευμα, με αυτόν τον εκλογικό νόμο (μας αρέσει, δε μας αρέσει) εκλέχθηκε Πρωθυπουργός από τον ελληνικό λαό και κυβερνά, όπως μπορεί και του κόβει… Μέχρι εκεί. Τα υπόλοιπα και πάλι στην κάλπη…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
