Προφανώς αρκετοί έχασαν το «στοίχημα» καθώς πόνταραν στην βεβαιότητα πως στη σύγχρονη Ελλάδα κανένα δημόσιο πρόσωπο, για ότι κι αν έχει κατηγορηθεί, ακόμη και αν έχει ομολογήσει σοβαρά παραπτώματα, δεν πάει φυλακή, πόσο μάλιστα αν οι διασυνδέσεις του ξεπερνούν τα σύνορα, όπως του κατηγορούμενου για την υπόθεση Βατοπεδίου, μοναχού Εφραίμ.
Ωστόσο, είτε το σύστημα, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση ενός σημαντικού τμήματός του, έχει αρχίσει να χάνει την ισχύ του και διχασμένο αδυνατεί να παρέμβει, είτε η εντιμότητα κάποιων λειτουργών της δικαιοσύνης δεν «μάσησε» από πιέσεις, είτε η διαπόμπευση του Εφραίμ χρησιμοποιήθηκε ως καθαρτήρια πράξη αποδιοπομπαίου τράγου από ένα αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα που φρόντισε κουτοπόνηρα να παραγράψει τις δικές του ευθύνες, ο μοναχός προφυλακίστηκε.
Και φυσικά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που ασχολήθηκε σοβαρότερα με την υπόθεση της σκανδαλώδους ανταλλαγής των νερών της Βιστωνίδας με τα πανάκριβα φιλέτα του δημοσίου, και δεν έπαθε το γνωστό σκοταδισμό του «είναι και δεν είναι» σκάνδαλο, ένοιωσε πως επιτέλους κάτι λειτούργησε στην έρημη χώρα.
Πριν ωστόσο αλέκτωρ φωνήσαι παραμονές Πρωτοχρονιάς, έσκασε η «βόμβα» των οικονομικών εισαγγελέων, που με την καταγγελία τους για άνωθεν παρεμβάσεις, «προσγείωσαν» άτσαλα τους αιθεροβάμονες βιαστικούς. Το γεγονός ότι δεν βγήκαν ονόματα στη φόρα, και η αλλαγή στάσης την επομένη με την ανάκληση των παραιτήσεών τους, με την παιδαριώδη μάλιστα δικαιολογία ότι παρανόησαν και ερμήνευσαν λάθος την απόφαση του υπουργείου να θέσει πάνω απ’ αυτούς άλλον ανώτερο δικαστικό, καπελώνοντάς τους στην πράξη, δεν αναιρεί την αρχική εντύπωση και την ουσία της καταγγελίας.
Προφανώς το σύστημα δεν θα άντεχε το «σεισμό» που θα προκαλούσε η αποκάλυψη παρεμβάσεων από υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά στελέχη υπέρ επωνύμων φοροφυγάδων και οι πιέσεις που ασκήθηκαν να κλείσει άρον άρον η υπόθεση θα πρέπει να ήταν αφόρητες.
Η δεύτερη αυτή περίπτωση των δύο δικαστών, παρά τις μεγάλες προσδοκίες που δημιούργησε αρχικά, καθώς μάλιστα ακολούθησε την προφυλάκιση του Εφραίμ που κατηγορείται για τρία κακουργήματα, με την κατάληξή της απογοήτευσε εκείνους τους πολίτες που εξακολουθούν να ελπίζουν πως το υπάρχον σύστημα της χώρας, έχει την δύναμη και το ηθικό υπόστρωμα να κινήσει διαδικασίες ευνομίας και κάθαρσης, ώστε να εμπεδωθεί το ελλείπον από την κοινωνία μας αίσθημα δικαίου.
Το θετικό όμως συμπέρασμα, από τον αδέξιο τρόπο που λειτουργεί πλέον το σύστημα, είναι πως όσο κι αν αντιδρά κραυγαλέα για επικοινωνιακούς λόγους σε κάποιες περιπτώσεις, οι αντιφάσεις του και η επιφανειακή προσέγγιση των θεμάτων δικαίου, αποδεικνύει ότι έχει εξαντλήσει πλέον όλες τις δυνατότητες πειθούς της κοινωνίας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
