ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ…

Μοίρασε το

Η Αλίνα είναι μια νεαρή, ορφανή κοπέλα που επιστρέφει στη Ρουμανία, από τη Γερμανία που εργαζόταν, για να συναντήσει την παιδική της φίλη Βοϊκίτσα και να την πάρει να αναζητήσουν μαζί μια καλύτερη τύχη. Η Βοϊκίτσα τα τελευταία χρόνια ζει σαν μοναχή σ’ ένα απομονωμένο ορθόδοξο μοναστήρι πίσω από τους λόφους. Έχοντας αποφασίσει πως ο μόνος δρόμος πια για αυτήν είναι αυτός του Θεού, θα πείσει την Αλίνα να μείνει στο μοναστήρι προκειμένου να είναι μαζί της.
Χωρίς να έχει άλλη επιλογή (μόνο για να βρίσκεται κοντά στη φίλη της) η Αλίνα δέχεται να μείνει στο μοναστήρι, δεν μπορεί όμως να προσαρμοστεί με τους κανόνες του μοναχικού βίου κι έτσι η «παράλογη» συμπεριφορά της αντιμετωπίζεται ως αρρώστια. Αρχικά τη στέλνουν στο νοσοκομείο αλλά εκεί αρνούνται να την κρατήσουν και μετά από μια σύντομη θεραπεία επιστρέφει πίσω στο μοναστήρι. Κι ενώ φαίνεται ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα, σταδιακά η κατάσταση της θα χειροτερεύσει και θα θεωρηθεί ότι κάποια σκοτεινή δύναμη την ωθεί να φέρεται τόσο «παράξενα». Και αν η σκοτεινή αυτή δύναμη είναι ο έρωτας, η ζήλεια για τον ισχυρότερο εραστή (το Θεό) θα αποδειχθεί καταστροφική…
Βασισμένος σε μια πραγματική ιστορία  που το 2009 συγκλόνισε την τοπική κοινωνία, ο ρουμάνος σκηνοθέτης προχωράει πέρα από το γεγονός, έχοντας ως βασικό άξονα μια γυναικεία φιλία, όπως και στην προηγούμενη ταινία του 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 ημέρες. Τα εξαιρετικά δομημένα πλάνα του Μουνγκίου, η υπέροχη φωτογραφία και οι ερμηνείες των ηθοποιών, με αποκορύφωμα το πρωταγωνιστικό δίδυμο, συνθέτουν ένα ακέραιο σύνολο, μια μοναδική ταινία για την ελεύθερη βούληση, την πάλη του καλού με το κακό, τον παραλογισμό της πίστης και τη θέση της θρησκείας στο σύγχρονο κόσμο.
Η ταινία αυτή δεν κατατάσσεται σ ένα συγκεκριμένο είδος και ίσως αυτή να είναι και η γοητεία της. Ξεκινώντας σαν μια κοινωνική ταινία εξελίσσεται σ’ ένα ψυχολογικό θρίλερ και καταλήγει σ’ ένα πολιτικό σχόλιο, που παρακολουθείται με κομμένη την ανάσα και με σφιγμένο το στομάχι παρά τη μεγάλη της διάρκεια.
Ο Μουνγκίου δεν διδάσκει, δεν καυτηριάζει, δεν ηθικολογεί. Τα συμπεράσματα μένουν στο θεατή που μετά από την αγωνιώδη και εξαντλητική παρακολούθηση της ταινίας μένει αμήχανος μπροστά στο ανοιχτό φινάλε προσπαθώντας να συνέλθει από αυτό το υπέροχο φιλμικό σοκ…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου