ΕΧΩ ΜΙΑ ΤΙΓΡΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ…

Μοίρασε το

Η Ζωή του Πι του Ανγκ Λι, Life of Pi . Ο Πι Πατέλ είναι ένα 16χρονο αγόρι που ζει με την οικογένεια του στο Ποντισερί της Ινδίας. Ανήσυχος, όπως οι περισσότεροι νέοι της ηλικίας του, θα αναρωτηθεί για την ύπαρξη του αληθινού Θεού και θα προσπαθήσει να τον βρει συνδυάζοντας στοιχεία από διαφορετικές θρησκείες. Κι ενώ η ζωή του κυλά ήρεμα στην πατρίδα του, ο πατέρας του, που είναι ιδιοκτήτης ζωολογικού κήπου, αποφασίζει να μετακομίσουν στον Καναδά για μια καλύτερη τύχη.

Έτσι, η οικογένεια του Πι μαζί με τα ζώα του ζωολογικού κήπου επιβιβάζονται για το μακρινό ταξίδι.

Σαν μια άλλη κιβωτός του Νώε λοιπόν, το πλοίο με το οποίο ταξιδεύουν πέφτει σε μια τρομερή καταιγίδα στα ανοιχτά του Ειρηνικού Ωκεανού που θα αποβεί μοιραία. Μοναδικός επιζών του ναυαγίου ο Πι, μαζί με τέσσερα ζώα αρχικά, καταλήγει να μείνει μονός του πάνω σε μια βάρκα παρέα με μια τίγρη της Βεγγάλης, όπου θα περάσει 227 μέρες παλεύοντας με τα στοιχεία της φύσης.

Μέσα από αυτήν την απίστευτη οδύσσεια ο ήρωας της ταινίας θα ανακαλύψει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού.

Οι περιπέτειες του ήρωα πάνω στη βάρκα παρουσιάζονται μέσα από ένα καταιγισμό πανέμορφων εικόνων και εντυπωσιακών ψηφιακών εφέ. Οι σκηνές αυτές είναι τόσο δυνατές (ειδικά στην 3D προβολή) που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα από την οθόνη. Πρόκειται για ένα οπτικό ποίημα που παρασύρει το θεατή, χωρίς να εκβιάζει τη συγκίνηση, σ’ ένα μοναδικό ταξίδι στη μέση του ωκεανού και στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.

Η Ζωή του Πι είναι ένα επικό υπερθέαμα, ένα φιλοσοφικό παραμύθι φτιαγμένο για να ικανοποιήσει όλα τα γούστα. Είναι μια ταινία άρτια σε όλα τα επίπεδα (αξίζει και τις 11 υποψηφιότητες για τα Όσκαρ) και για αυτό το λόγο πετυχαίνει το σκοπό της.

Ο Ανγκ Λι κατάφερε να μεταφέρει στο σινεμά το βραβευμένο με Booker βιβλίο του Γιαν Μαρτέλ, που αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν αδύνατον να κινηματογραφηθεί. Αν και η ταινία του ασιάτη σκηνοθέτη ακολουθεί την παραδοσιακή αφηγηματική τεχνική μιας κλασικής φανταστικής περιπέτειας, οι εντυπωσιακές -ανείπωτης ομορφιάς και ψηφιακών εφέ- εικόνες υπερτερούν του φιλοσοφικού και υπαρξιακού περιεχομένου της. Αν δηλαδή δεν ενδιαφερόταν τόσο να εντυπωσιάσει το κοινό της, η ταινία ίσως να έμενε στη ιστορία του κινηματογράφου σαν ένα κλασικό αριστούργημα, μια σπουδή πάνω στην ανθρωπινή πίστη κα την επαφή με τον πραγματικό Θεό που καθένας από μας έχει μέσα του. Επίσης ο σκηνοθέτης υπέρ-αναλύοντας τα νοήματα της ταινίας δίνει ουσιαστικά έτοιμες απαντήσεις στους προβληματισμούς, στερώντας από το θεατή τη μαγεία της ανοιχτής ερμηνείας.

Γενικά είναι κρίμα, τέτοιας απίστευτης ομορφιάς και τελειότητας, εικόνες να ερεθίζουν μόνο τους οφθαλμούς και μην μπορούν να χαραχτούν για πάντα στην κάρδια και στο μυαλό του θεατή…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου