Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Τι είναι τέλος πάντων τουρισμός θα ρωτήσετε; Να σας πω. Αφορά στο 16% του ΑΕΠ, μακράν και με απόσταση από οιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Σε απόλυτα νούμερα, σε μιά καλή χρονιά, πλουτίζουμε όλοι κατά 35 δις ευρώ. Το κράτος βάζει στα ταμεία του κάτι μεταξύ 12 και 15 δις, ευκαιρίες για επενδύσεις δημιουργούνται καθημερινά, ο τομέας είναι πρωτίστως εντάσεως εργασίας.Συνεπώς ο τουρισμός μπορεί να γίνει μοχλός ανάπτυξης, να συνεισφέρει στη δημιουργία θέσεων εργασίας, να υποστηρίξει την προώθηση υποβαθμισμένων περιοχών. Αν έχετε αμφιβολία για το τελευταίο, να σας αναφέρω ότι στην αρχή της χιλιετίας που τρέχουμε, οι επιχειρηματίες ξενοδόχοι επένδυσαν τρελά στην ευρύτερη περιοχή της Ομόνοιας. Μόλις μια δεκαετία αργότερα, όλοι σχεδόν κλείνουν τις μονάδες και αποχωρούν. Γιατί; Διότι ενώ το στοίχημα ήταν επένδυση από τη μεριά τους και ασφαλές περιβάλλον από την πολιτεία, η δεύτερη απέτυχε παταγωδώς στο έργο της. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο παράδοξο, μοναδικό φαινόμενο θα έλεγα, τριάντα ξενοδοχεία ευρωπαϊκής πρωτεύουσας να είναι κλειστά. Και για να γίνει λίγο πιο μαύρο το σκηνικό, η μέση πληρότητα όλων των εν ενεργεία ξενοδοχείων της Αθήνας κυμαίνεται στο 55% ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι έξι από τους δώδεκα μήνες τον χρόνο, τα δωμάτια είναι άδεια. Όλα. Στη μία από τις δύο -μόνο- ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που διαθέτουν αρχαïκά μνημεία και πολιτισμό. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν.

Σκεφτείτε για μια στιγμή ότι δεν είστε Έλληνες. Νεοζηλανδοί ας πούμε. Και αποφασίζετε να πάτε ένα ταξίδι στην Ελλάδα. Κατά μήνα Νοέμβριο, καταλήγετε στο πρόγραμμά σας. Θα ταξιδέψετε τον επόμενο Ιούνιο. Λίγες μέρες στην Αθήνα και μία εβδομάδα στη Μύκονο και τη Νάξο. Μια χαρά ακούγεται. Έτσι κι αλλιώς η επίσκεψη στην Ελλάδα είναι μικρό τμήμα ενός μεγαλύτερου πανευρωπαϊκού ταξιδιού που περιλαμβάνει το απαραίτητο προσκύνημα στη motherland. Κλείνετε τα αεροπορικά σας, τα ξενοδοχεία σας, τα τραίνα σας για να μετακινηθείτε ας πούμε από την Αγγλία στο Βέλγιο. Και ψάχνετε να βρείτε ακτοπλοϊκά δρομολόγια για τη μετάβασή σας από τον Πειραιά στα νησιά. Αμ δε. Έτσι όπως το λέω. Ξερά. Υπομονή μέχρι τον Απρίλιο, για να ανακοινωθούν τα δρομολόγια του Μαΐου και ούτω καθ’ εξής. Πόσο θα κάνει το εισιτήριο; Τώρα μαλακίες θα λέμε;

Αν πιάσω τα παραδείγματα της παράνοιας, θα τελειώσω σε μερικά χρόνια. Τι συμβαίνει λοιπόν, τι πρέπει και μπορεί να γίνει;

Προς κάθε χαριτωμένη ή ψώνιο που παριστάνει τον υπουργό πολιτισμού και τουρισμού, γενικό γραμματέα, πρόεδρο και κάθε προσωρινά βολεμένο. Πάτε στα σπίτια σας. Είστε άχρηστοι και επιβαρυντικοί σε ένα περιβάλλον άκρως επαγγελματικό και εξειδικευμένο. Δεν ξέρετε τι σας γίνετε. Ανακοινώσεις του τύπου οι 100 πρώτες μέρες είναι κουταμάρες. Ο τουρισμός δεν είναι δημόσιες σχέσεις, ούτε ξεπούλημα της περιουσίας των Ελλήνων. Είναι νούμερα, προϋπολογισμοί, επενδύσεις, στοχευμένη ανάπτυξη. Ούτε επιδοτήσεις απαιτούνται, ούτε παρεκκλίσεις.
Χρειάζεται σχεδιασμός, νομικό πλαίσιο και διαχείριση με βάθος δεκαετίας. Για το πρώτο οι πολιτικοί να απευθυνθούν στους ειδικούς, τους επαγγελματίες για να σχηματίσουν θολή, έστω, εικόνα της “βαριάς βιομηχανίας”. Για τη διαχείριση, managers. Όχι χαριτωμένοι, που έτσι κι αλλιώς είναι περαστικοί.

Μία τελευταία κουβέντα. Περισσότεροι από 45 δήθεν, έχουν περάσει τα τελευταία 12 χρόνια από τα πόστα των υπουργών, υφυπουργών, γραμματέων. Άξιος μνείας ουδείς. Τυχαίο;