Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Μοίρασε το

Ήμουν στα 21 όταν ο γέρος μου  στα 52 του, έφυγε λαθρομετανάστης στην  Αμερική! Πήρε βίζα ως τουρίστας για έξι μήνες, αφού είχε ανιψιό εκεί, το γιο της αδερφής του, τον οποίο υποτίθεται ότι θα επισκεπτόταν.

Άνθρωπος της κατοχής, ορφανός στα εννιά του από πατέρα, ανέλαβε γρήγορα προστάτης της οικογένειας, μεγαλώνοντας γρήγορα, όπως όλα τα παιδιά της εποχής, με τις αφάνταστες στερήσεις.
Είδε παλληκαράκι την μάνα του, την αδερφή του και το αβάπτιστο κοριτσάκι της, σφαγμένες από τους γερμανούς, στη σφαγή του Διστόμου, τον Ιούνη του ‘44. Προσπάθησε στη συνέχεια να ορθοποδήσει, έκανε ένα μαγαζάκι, οικογένεια, αλλά τοπικά συμφέροντα στα οποία πήγε κόντρα του στέρησαν την πελατεία. Οι πελάτες λιγόστευαν, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, το μαγαζάκι συρρικνωνόταν, το ψωμί της οικογένειας στέρευε, και στα 52 του αναγκάστηκε να πάει λαθρομετανάστης, δίχως γλώσσα, πέρα από κάτι φρασούλες που έμαθε από μια μέθοδο «Ανευ Διδασκάλου». Κάθησε  ελάχιστα χρόνια και γύρισε. Ολη οι οικογένεια, και ο ίδιος, λέγαμε ότι είχε πάει λαθρομετανάστης.

Αυτά, τηλεγραφικά, ελπίζοντας ότι απέφυγα το μελό. Αλλωστε το θέμα δεν είναι τα οικογενειακά μου και ο γέρος μου. Είναι η ιστορική  αναφορά στη χρήση  της λέξης «λαθρομετανάστης», με αφορμή τη  νέα  λογοκρισία που ενέσκηψε στη χώρα μας από την δικτατορίας του πολιτικώς ορθού. Αυτή υπαγορεύει ότι η γλώσσα που θα χρησιμοποιεί ο λαός θα πρέπει να «σιδερωθεί» – κατα πως  θα΄ λεγε και ο μπαρμπα Γιάννης Σκαρίμπας –  για να υπηρετήσει τα νέα ιδεολογήματα που θέλει να εμβάλλει στην κοινωνική συνείδηση η Αριστερά του εντυπωσιασμού και του κραυγαλέου ανθρωπισμού. Κάποια τμήματά της, στην προσπάθειά τους να νομιμοποιήσουν την παρουσία των λαθρομεταναστών στην ελληνική κοινωνία, για να συμβαδίσουν με τις δικές τους διεθνιστικές φαντασιώσεις, ποινικοποίησαν τη χρήση μιας  λέξης που υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο από παλιά, και η οποία αποτυπώνει απλώς τον τρόπο εισόδου στη χώρα μας ενός αλλοδαπού, χωρίς καμιά περαιτέρω διάσταση προσβολής και υποβάθμισης της ανθρώπινης υπάρξεώς του.

Γράφει στο μπλογκ του ο ερευνητής συγγραφέας Ν. Σαραντάκος (http://sarantakos.wordpress.com/2009/06/18/lathromet/): «Οι λέξεις «λαθρομετανάστης, λαθρομετανάστευση» μπήκαν στην επικαιρότητα και στα λεξικά στη δεκαετία του 1990». Στο ίδιο όμως κείμενο ο  συγγραφέας αναφέρει ότι η λέξη εντοπίζεται σε εφημερίδες του 1928-29: «Οι παλιότερες αναφορές που έχω βρει χρονολογούνται από τα τέλη της δεκαετίας του 1920», γράφει, παραθέτοντας και τα σχετικά κείμενα. Δε είναι λοιπόν νεότευκτη η λέξη, όπως η παραμυθία της  Αριστεράς θέλει να πιστεύει, και δεν εφευρέθηκε για να  επιβάλλει ρατσιστικά στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία!

Την ιδεολογική φόρτιση που προσέδωσαν στη λέξη πτέρυγες της κάθε είδους Αριστεράς, και την επιθετική και εμμονική απαγόρευση που θέλει να επιβάλλει (σ.σ  τραγελαφικό:  Χρησιμοποιεί ο έλληνας πολίτης τη λέξη για 40 ας πούμε χρόνια, και να έρχεται ο αριστερός διεθνιστής και να του την απαγορεύει ετσιθελικά, ασκώντας επάνω του ιδεολογική επιβολή και χαρακτηρίζοντάς τον ρατσιστή!!), την εκμεταλλεύτηκε αντανακλαστικά η συντηρητική Δεξιά και η Ακροδεξιά, και της προσέδωσαν  αντίθετα ιδεολογικά φορτία, ρατσιστικής υφής. Ηταν άλλη μια …νίκη του επιθετικού διεθνισμού, την οποία  κατήγαγε στον αγώνα της υπέρ των δυστυχών συνανθρώπων μας – αυτών  που παράτησαν  τις πατρογονικές εστίες τους, όχι βέβαια πάντα επειδή έπρεπε να φύγουν γιατί τους βομβαρδίζει η Δύση, αλλά επειδή το διεθνές κύκλωμα των  κοντραμπατζήδων ανθρώπινων υπάρξεων τους ξεσηκώνει, πιπιλώντας τους τα μυαλά με παραδείσιες εικόνες δυτικής ευμάρειας. Στο κερασάκι της όποιας Αριστεράς, κολλάει και λίγη καταγγελία των ΜΜΕ που «προωθούν την κυρίαρχη ατζέντα κατά των μεταναστών». Αποσιωπάται όμως το γεγονός ότι πριν λίγα χρόνια, ο επικεφαλής της Μπούντεσμπανγκ, αλλά και ο εγχώριος Στ. Μάνος, έχουν εκθειάσει την εισροή λαθρομεταναστών, καθώς ο ύστερος καπιταλισμός, αφενός αναγκαιούται  φτηνά εργατικά χέρια, αφετέρου δι’ αυτών θα χτυπήσει και τα δικαιώματα των εργαζόμενων της Δύσης!

ΥΓ: Αυτή είναι η μία ιδεολογική επιβολή για την οποία γίνεται εργώδης προπαγάνδα εκ μέρους πτερύγων  της Αριστεράς. Η άλλη είναι η πρόσφατη ποινικοποίηση της όποιας κριτικής απέναντι στον Α. Τσίπρα (το έζησε στα σόσιαλ μήντια η Χριστίνα Ταχιάου για το άρθρο της «Ομορφάντρα μου Αλέξη!»). Γιαυτό βέβαια δεν ευθύνεται ο Αλέξης, ούτε το στελεχικό δυναμικό του Συνασπισμού, που κάτι κρατάει ακόμη από τις περγαμηνές της παλιάς ανεκτικής ανανεωτικής Αριστεράς. Ευθύνονται αντιμνημονιακοί ταλιμπάν που στα σόσιαλ μήντια δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους για τον Αλέξη και το ΣΥΡΙΖΑ, και η όποια κριτική σε αυτούς,  εκλαμβάνεται ισοπεδωτικά, ως υποστήριξη του μνημονίου!

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου