Ο Ηλίας Καραβόλιας σημειώνει ότι η πρόσφατη τραγωδία στο Μάτιεπανέφερε στο προσκήνιο τον μόνιμο απρόσωπο εχθρό του Έλληνα: το Κράτος. Είναι ο μόνιμος υπαίτιος, ο μεγάλος ένοχος. Δεν λειτουργεί ως ζωντανός επιχειρησιακός οργανισμός αλλά ως ψυχαναγκαστικός συλλογικός θεσμός.
”Τα σχέδια δεν αξίζουν τίποτα. Η διαδικασία του σχεδιασμού είναι το παν”, έλεγε ο αμερικανός πρόεδρος (και στρατηγός) Ντουάιτ Αιζενχάουερ.
Στην Ελλάδα πάντα μετά απο μια εθνική τραγωδία σχεδόν όλοι ”ξέρουν” τι έπρεπε να γίνει. Τί δεν σχεδιάστηκε σωστά. Ποιοί ευθύνονται. Ποιοί αμέλησαν τα καθήκοντα τους και χάθηκαν ανθρώπινες ζωές. Στη χώρα αυτή έχουμε θρηνήσει εκατοντάδες θύματα απο σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες. Και πορευόμαστε υποδεικνύοντας τον μεγάλο αποκλειστικό υπεύθυνο: το Κράτος. Ποτέ όμως δεν ορίζουμε τί ακριβώς σημαίνει κρατική μηχανή. Ποτέ δεν ορίζουμε την διαφορά του θεσμικού από το λειτουργικό Κράτος. Την διαφορά ενός κρατικού οργανισμού απο έναν δημόσιο φορέα. Απλά αρκούμαστε στην καταγγελία της εκάστοτε εξουσίας, στις υποδείξεις απο τον καναπέ και απο το facebook.
Υπεύθυνοι για μια συμφορά είναι πάντα όσοι δεν σχεδίασαν σωστά την πρόληψη της. Αλλά και όσοι δεν έπραξαν σωστά με βάση το σχέδιο πρόληψης. Αλλά τι είναι ένα σωστό σχέδιο πρόληψης; Ποιές είναι εκείνεις οι σταθερές σε μια στρατηγική διαχείριση κρίσης που έπρεπε να προβλεφθούν με ένα ακραίο (worst-case) σενάριο; Με απλά λόγια, ποιοί ξέρουν ακριβώς τις χωρικές και χρονικές συντεταγμένες του απίθανου συμβάντος; Γιατί μια πυρκαγιά, ένας σεισμός, μια πλημμύρα είναι συμβάντα που γίνονται μή διαχειρίσιμα όταν δεν έχει υπολογιστεί το όριο στο οποίο ο ανθρώπινος παράγοντας παραδίδεται στο τυχαίο, στο απίθανο, στο ραγδαία εξελισσόμενο κακό.
Κράτος: ο μεγάλος ένοχος πάντα
Η πρόσφατη τραγωδία όμως ξαναέφερε στο προσκήνιο τον μόνιμο απρόσωπο εχθρό του Έλληνα: το Κράτος. Είναι ο μόνιμος υπαίτιος, ο μεγάλος ένοχος. Δεν λειτουργεί ως ζωντανός επιχειρησιακός οργανισμός αλλά ως ψυχαναγκαστικός συλλογικός θεσμός. Αντιστέκεται. Δεν διοικείται, δεν κουμαντάρεται, δεν οργανώνεται. Γίνεται λάφυρο της εκάστοτε εξουσίας και λειτουργεί ως αυτόματος πιλότος χωρίς πλάνο μακροπρόθεσμης διαχείρισης κρίσεων.
Πάσχουμε απο αλλεργία στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.Η ελληνική πολιτεία δεν μακροημερεύει επειδή δεν μακροσχεδιάζει.Οι θεσμοί και οι νόμοι δεν μακροασφαλίζονται. Αυθαιρεσία, διαφθορά και παραβάσεις είναι φυσιολογικά αποτελέσματα της έλλειψης θεσμικής κουλτούρας στο συλλογικό ασυνείδητο.
Θα ξαναέχουμε νεκρούς σε αυτό τον τόπο απο θεομηνίες και πυρκαγιές. Γιατί πολύ απλά έχουμε πολλές περιοχές με αυθαίρετα, με μπαζώματα, με παραβάσεις του νόμου. Και αυτά τα φαινόμενα θα συναντούν την έλλειψη μόνιμου προληπτικού μηχανισμού διάσωσης πολιτών στο απίθανο σενάριο.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ηλία Καραβόλια στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
