Ήρθε λοιπόν η ώρα και για ορισμένους δημοσίους υπαλλήλους να συμπληρώσουν τον ήδη ψηλό αριθμών Ελλήνων ανέργων!!!
Ασφαλώς, στην ελληνική κοινωνία δεν θα πρέπει να ανοίγονται σαμπάνιες. Άλλοι 150.000 άνεργοι είναι άλλοι 150.000 Έλληνες εκτός αγοράς εργασίας που ίσως να μην καταφέρουν να συνεισφέρουν στην αύξηση του ΑΕΠ. Διότι αυτό είναι ουσιαστικά το πρόβλημα κι όχι “η ώρα που και οι δημόσιοι θα πληρώσουν το τίμημα της κρίσης”. Διότι, μπορεί πράγματι, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα να είναι τα μεγάλα θύματα της κρίσης και ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι να παραμένουν “εκλεκτοί” εργαζόμενοι, όμως θα ήταν κακόβουλο και μικροπρεπές αν η συζήτηση εξαντλούνταν εδώ. Πολύ δε περισσότερο αν επεκτείνονταν σε ατραπούς που θέλουν τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να είναι οι βασικοί υπαίτιοι της σημερινής κρίσης!
Διότι το βασικό ζητούμενο δεν είναι ο αριθμός των ανθρώπων που θα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό της ανεργίας για να σωθεί η χώρα, αλλά το πως το κράτος θα αξιοποιήσει όλο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό για να σωθεί η χώρα…
Μήπως λοιπόν η συζήτηση θα πρέπει να αλλάξει. Μήπως θα πρέπει να αρχίσει να συζητείται το πως ολοένα και περισσότεροι Έλληνες εργαζόμενοι – προτού λιμοκτονήσουν ή μεταναστεύσουν – επανενταχθούν στην αγορά εργασίας;
Πρόκειται μια συζήτηση ουσίας που πρέπει επιτέλους να γίνει υπεύθυνα. Είναι ζήτημα επιβίωσης της χώρας και της επόμενης γενιάς Ελλήνων. Το κράτος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί κατά τρόπο που να συμβάλει στην αύξηση του ΑΕΠ, μειώνοντας τις σπατάλες (όχι δαπάνες), κάνοντας παραγωγικό του στελεχιακό του δυναμικό, εποπτεύοντας τη λειτουργία των κανόνων της αγοράς, βοηθώντας και ενθαρρύνοντας την επιχειρηματικότητα.
Καμία συζήτηση, κανένα μέτρο δεν γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιθέτως, για άλλη μια φορά η συζήτηση εξαντλείται στο κατά πόσο η Αριστερά προστατεύει το κομματικό κράτος (παράδοξο κάπως, καθώς τα δυο κόμματα ήταν που το δημιούργησαν και παραδόξως θέλουν τώρα να διαλύσουν, “μεταρρυθμίσουν”…), στο αν είναι δίκαιο ή άδικο το τέρας της ανεργίας να ταϊστεί και με αίμα δημοσίων υπάλληλων, στο αν και κατά πόσο η νέα θυσία θα εξευμενίσει τους δανειστές μας για να δώσουν την επόμενη δόση που θα χρειαστεί για να πληρώσουμε τα χρέη μας απέναντί τους…
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα για την Αριστερά να υπερασπιστεί το δίκιο και να κερδίσει την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που της λείπει για να πάρει την εξουσία. Που φυσικά δεν είναι ούτε το δίκιο του εργάτη, μόνο, ούτε του συνδικαλιστή, ούτε του δημοσίου υπαλλήλου, αλλά το συμφέρον όλων και της χώρας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
