Η ανεπανάληπτη ατάκα του Λαζόπουλου, “η ταμπέλα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ δεν είναι αλυσίδα καταστημάτων”, γυρνάει στο μυαλό μου τούτες τις μέρες. Οπου στρέψω το βλέμμα μου, βλέπω κλειστά μαγαζιά ή επιχειρήσεις που ετοιμάζονται να κλείσουν. Αγωνία επιβίωσης ζει ο εργαζόμενος, ορυμαγδό βιώνει ο επιχειρηματίας. Και αυτό το γαïτανάκι της καταστροφής συνεχίζεται με έντονο και αδιάλειπτο ρυθμό. Πού στο διάτανο θα πάει αυτή η κατάσταση, πόση εξαθλίωση μπορούμε να αντέξουμε;
Η εγχώρια τρόικα καλά κρατεί, τα προβλήματα δεν τα βλέπει, η απραξία για τόνωση της αγοράς συνεχίζεται. Σχέδιο ανάκαμψης δεν υπάρχει. Η κατ’ ευφημισμό κυβέρνηση, ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την είσπραξη των δόσεων από τους δανειστές μας, επαναλαμβάνοντας το βλακώδες έργο των προηγούμενων. Που δεν είναι άλλο από την διαιώνιση της ύφεσης. Και μαθηματικά οδηγεί σε οριζόντιες περικοπές, μειώσεις εισοδημάτων, άγρια φορολόγηση, απουσία κινήτρων στις επιχειρήσεις. Αναζητάται ο κοινός νους. Ματαίως.
Πώς βρε ανόητοι καρεκλοκένταυροι θα συνέλθει η Ελλάδα με αυτά που κάνετε και κυρίως αυτά που δεν κάνετε; Τι δεν βλέπετε; Ολοι οι προυπολογισμοί σας είναι για τα σκουπίδια, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν καταλαβαίνετε ποιός είναι αυτός που παράγει. Και πάρτε το τοις μετρητοίς, δεν είσαστε εσείς.
Ψεύτης παρακάλαγα πέρσι να βγω, δυστυχώς επιβεβαιώνομαι. Σκάρτα 200 δις θα είναι το ΑΕΠ και τούτο γιατί οι υποθέσεις στις οποίες στηρίχτηκε ήταν ανεδαφικές, μη πραγματοποιήσιμες. Το χρέος είναι μη εξυπηρετήσιμο, το κούρεμά του δεν έφτασε. Τα έγραψα τότε, θα έρθει κι’ άλλο haircut προέβλεψα. Και να τώρα η γκριζομάλα του ΔΝΤ, δίκην λυτρωτικής Πυθίας, αναβιώνει τον μέγα χρησμό. Σιγά μαρή, την πυρίτιδα ανακάλυψες.
Λίγα πράγματα χρειάζονται να γίνουν στην Ελλάδα για να συνέλθει. Ούτε φιλοσοφίες, ούτε ασταμάτητες συσκέψεις με τους δανειστές. Πρακτικά μέτρα, με άμεσο αποτέλεσμα. Ας καταγράψω μερικά.
Βουλή των Ελλήνων. Σας στείλαμε εκεί για να νομοθετείτε. Ασχοληθείτε με αυτό και άστε τα άλλα. Οι αποδοχές σας σταματούν να είναι ακορντεόν που μόνο διαστέλεται. Με ένα ταληράκι το μήνα σας βλέπω μια χαρά. Ούτε διορισμούς φίλων και συγγενών, ούτε κινητά, ούτε αυτοκίνητα και έξοδα παραστάσεων ή συμμετοχών σε επιτροπές. Ξεχάστε τα.
Κυβέρνηση. Το πολύ 10 υπουργεία χρειαζόμαστε, κάντε τα κουμάντα σας με 15 κατ’ ανώτατο όριο νοματαίους. Οι υπόλοιποι στα σπίτια σας. Αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών και βεβαίως όσοι συμμετέχουν στην κυβέρνηση δεν είναι κοινοβουλευτικοί.
Δημόσιο, στενό και ευρύτερο. Διατήρηση του ρυθμού προσλήψεων 1 προς πέντε, οριζόντια περικοπή 10% των δαπανών και προμηθειών, συγχώνευση οργανισμών, διεύρυνση ωραρίου λειτουργίας, εφαρμογή ευέλικτου ωραρίου εργασίας των εργαζομένων. Ενιαίο μισθολόγιο χωρίς παρεκλίσεις ή ειδικές κατηγορίες εργαζομένων. Ενίσχυση μόνο του ποσοστού επιδότησης της παιδείας και της υγείας. Εκεί πάσχουμε. Ξυπνάτε.
Ασφαλιστικά ταμεία. Ενοποίηση το πολύ σε δύο φορείς, χωρίς εξαιρέσεις σύνταξη στα 65, ορισμός κατώτατης αλλά και κλιμακούμενης εισφοράς και σύνταξης. Ενιαίας για όλους τους εργαζόμενους. Ολους.
Φορολόγηση εισοδήματος. Κατάργηση φοροαπαλλαγών και δημιουργία κλίμακας ανα 5 χιλιάδες. Μια κι έξω. Κοινωνικά και λοιπά αισθητικά κριτήρια ας ληφθούν υπ’ όψιν. Ούτε αποδείξεις, ούτε τρίχες κατσαρές.
Φορολόγηση επιχειρήσεων 10%. Ναι, δέκα τοις εκατό.
ΦΠΑ 13% για όλες ανεξαρτήτως τις επιχειρήσεις και δραστηριότητες. ΟΛΕΣ.
Ενίσχυση με εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό όλων ανεξαιρέτως των ΔΟΥ ανά την επικράτεια, προκειμένου να γίνονται έλεγχοι. Ούτε μα ούτε μου. Ελεγχοι. Με σκοπό να κλείνει η χρήση της προηγούμενης χρονιάς. Καμμία εξαίρεση. Αρα πάνε περίπατο και οι έκφυλες περαιώσεις.
Κρατικές επιχειρήσεις κοινής οφέλειας δεν πωλούνται. Ε δεν θα πούμε και το νερό νεράκι.
Τράπεζες. Ανακεφαλαιοποίηση και αναγκαστική μερική κρατικοποίηση. Οσο και αν δεν μου αρέσει τούτο, είναι μονόδρομος. Υποχρεωτική δέσμευση ότι 30% της κρατικής ενίσχυσης θα διοχετευτεί στην αγορά. Οριστική και χυδαία προκλητική ρύθμιση χρεών, ειδάλλως οι μισοί Ελληνες θα είμαστε στις φυλακές για χρέη και άρα δεν θα παράγουμε. Ας γίνουμε επιτέλους ρεαλιστές.
Ιδιωτικός τομέας. Ενίσχυση της απασχόλησης και όχι της ανεργίας. Κλαδικές και λοιπές συντεχνιακές συμβάσεις δεν είναι δουλειά κανενός να ασχολείται, πέραν των άμεσα εμπλεκομένων. Ελεύθερη αγορά είναι. Θα τα βρουν. Εκείνο που δεν αντέχουν ούτε οι μεν ούτε οι δε, είναι οι κρατική παρέμβαση και οι στρευλώσεις που δημιουργεί στην αγορά εργασίας.
Τέλος, εντοπισμός των πυλώνων ανάπτυξης, που δεν είναι άλλοι από τον τουρισμό, την οικοδομή, τη βιομηχανία και τα δημόσια έργα υποδομών. Σε αυτούς ειδικώς τους τομείς, το fast track πρέπει να δίνει προτεραιότητα διεκπεραίωσης.
Δεν αμφιβάλω ότι μπορείτε να προσθέσετε δεκάδες ή και εκατοντάδες άλλων προτάσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης και την αρχή της ανάπτυξης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
