“Εχω ένα παλικάρι στο νοσοκομείο… ”
“Μάς έχουν κόψει το ρεύμα και το νερό…”
“Ο αδελφός μου νοσηλεύεται…”
“Οτι μπορείτε βοηθείστε μας. Ενα κουλούρι, κάτι. Να μην πάω με άδεια χέρια σπίτι, στα παιδιά μου… Κανείς δε θέλει να εξευτελίζεται αν δεν υπάρχει ανάγκη ”
[quote text_size=”small”]
Καθημερινές φράσεις που ακούς στα δημόσια μέσα μεταφοράς στην Αθήνα. Παλαιότερα ήταν ηλικιωμένοι και γυναίκες με παιδιά, συνήθως Ρομά, ιδιαίτερα την περίοδο των γιορτών. Τώρα άνθρωποι όλων των ηλικιών, Ελληνες, που συνήθως τονίζουν την καταγωγή τους και αλλοδαποί, άνδρες και γυναίκες, αρκετοί / ές με εμφανή αξιοπρέπεια στα λόγια τους
[/quote]
Πώς να μη σού φανεί ειλικρινής η κυρία που δηλώνει άνεργη και ζητά μια βοήθεια να επιβιώσει μέχρι να συνταξιοδοτηθεί ή η κυρία που πέρυσι κυκλοφορούσε με φορητό ψυγειάκι, στα βαγόνια του ΗΣΑΠ και διέθετε μπουκαλάκια παγωμένο νερό…
Πόσοι πλέον έχουν διάθεση να βοηθήσουν.
Ιδιαίτερα οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, με τις πετσοκομένες συντάξεις, εμφανίζουν τη μεγαλύτερη δυσφορία στην εμφάνισή τους
Εξάλλου τα νεύρα όλων μας είναι σε ένταση, συνέχεια…
Επομένως ελάχιστοι βοηθούν οικονομικά τους αναζητούντες τη γενναιοδωρία μας
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!
Φυσιολογικό ότι άρρωστοι συμπολίτες μας είναι ανασφάλιστοι και χωρίς πρακτική βοήθεια
Φυσιολογικό ότι πρέπει να υπαρχουν σπίτια χωρίς ρεύμα ( Σημ. Η επανασύνδεση από τους πολίτες δεν είναι ποινικό αδίκημα, αφού χρεώνονται την κατανάλωση ρεύματος που κάποτε ελπίζουν ότι θα πληρώσουν – συζητήσιμο είναι αν είναι αδίκημα η αυθαίρετη επιλογή της ΔΕΗ να κόβει το ρεύμα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες… )
Φυσιολογικό ότι η σύνταξη δε φτάνει για τις ανάγκες των ηλικιωμένων
Φυσιολογικό ότι οι νέοι δε βρίσκουν εργασία στη χώρα μας
Φυσιολογικό ότι οι μεσήλικες, αν μείνουν άνεργοι, δε θα βρουν νεα εργασία
Φυσιολογικό ότι η κατοχή ακίνητης περιουσίας είναι, στην πράξη, ηλιθιότητα, αφού πληρώνεις φόρους ανεξάρτητα αν σού αποφέρει εισόδημα!
Φυσιολογικό ότι όλοι χρωστούμε στις τράπεζες, δεν μπορούμε να πληρώσουμε και κινδυνεύουμε να χάσουμε κόπους μιας ζωής !
Φυσιολογικό ότι υπερφορολογούνται οι φορείς που αναπληρώνουν το κράτους στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής ( εκκλησιαστικοί και εθελοντικοί φορείς όπως το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΔΙΟΥ… )
Αυτό το “ φυσιολογικό ” δεν είναι φυσιολογικό
Ούτε οφείλει ο πολίτης να κάνει διαχείρηση της δυστυχίας που τού δημιουργεί η άσκηση αναποτελεσματικής “πολιτικής” του κράτους
Ούτε παρηγορείται ο πολίτης από τις ανακοινώσεις περί εξάρθρωσης φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, χρόνια αργότερα.
Ούτε αισθάνεται “ εθνική ανάταση ” από επικείμενες αρχαιολογικές ανακαλύψεις
Δε γνωρίζω άν πρέπει να απευθυνθούμε στην εορτάζουσα ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ, για να μειωθεί η δυστυχία που βλέπουμε γύρω μας
Τρομάζω όμως γιατί δε βλέπω άλλη διέξοδο…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
