ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ) …
Μια καυστική και υπερβατική προσέγγιση του Δημήτρη Λεβαντή στη μακρόσυρτη διαδικασία και συζήτηση του Μνημονίου στη Βουλή
Μια καυστική και υπερβατική προσέγγιση του Δημήτρη Λεβαντή στη μακρόσυρτη διαδικασία και συζήτηση του Μνημονίου στη Βουλή
Ο Δημήτρης Λεβαντής επιχειρεί να βάλει μια τάξη στο καθεστώς των οφειλετών που διαμορφώνουν ακούσια ή εκούσια το καθεστώς των “κόκκινων δανείων”
Μια ανατρεπτική αφήγηση του Δημήτρη Λεβαμτή για όσα βαραίνουν την καθημερινότητα μας και για όσα ρωτούν τα παιδιά και ψάχνουμε τις απαντήσεις
Ο Δημήτρης Λεβαντής με μια ματιά ευαισθησίας ποτισμένη από την χριστιανική διδαχή και με ένα λόγο αιρετικό και συνάμα ρεαλιστικό, καταγράφει το θέμα των προσφύγων/μεταναστών τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν και την πολιτική πραγματικότητα.
Ο Δημήτρης Λεβαντής καταθέτει απλές σκέψεις γύρω από σοβαρά θέματα της καθημερινότητας που μπορούν και πρέπει να αλλάξουν, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση, αμέσως μετά τις εκλογές.
Ο Δημήτρης Λεβαντής αναδεικνύει το παιχνίδι της διαρκούς “επανερμηνείας” και “επαναπροσαρμγής” νόμων, με αφορμή τις περιπτώσεις του Νίκου Ρωμανού, το μακελειό στο Μικρολίμανο, τις “αναμορφώσεις” του Νόμου Κατσέλη κ.α.
Ο Δημήτρης Λεβαντής σημειώνει την επί δεκαετίες προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας να ρυθμίσει το ακανθώδες θέμα της νομικής προσωπικότητας και δράσης των ετεροδόξων και ετεροθρήσκων στην Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Λεβαντής με μια έντονα κοινωνική και χριστιανική ματιά καταγράφει την “κουλτούρα” της συνάντησης του Πάππα Φραγκίσκου με τον Αλέξη Τσίπρα
Ο Δημήτρης Λεβαντής σημειώνει πως μετά από έξι χρόνια κρίσης, κατά την οποία ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ βιώνουμε μείωση εισοδημάτων και τεράστια αύξηση φόρων, να διαβάζεις σε πρωτοσέλιδο ιστορικής εφημερίδας όπως Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά των “ασυνείδητων δανειοληπτών”, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι ζεις σε άλλη χώρα!
Ο Δημήτρης Λεβαντής, με ένα σχόλιο/γροθιά ευαισθησίας στο στομάχι όλων μας, περιγράφει την εικόνα που βιώνουν ανώνυμοι πολίτες που συνθλίβονται καθημερινά στις μυλόπετρες της κρίσης και του παχυδερμισμού ενός συστήματος εξουσίας αδιάφορου για τους ανθρώπους.