ΚΑΓΚΕΛΟΦΡΑΧΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μοίρασε το

Λογικά σε μια δημοκρατική χώρα τα κάγκελα πρέπει να περισσεύουν. Στην Ελλάδα των τελευταίων τριάντα χρόνων τα κάγκελα περίσσευαν. Σπάνια τοποθετούνταν για να περιορίσουν τις ελευθερίες των πολιτών. Και φτάσαμε στο άλλο άκρο, όπου η έννοια της ελευθερίας του πολίτη έγινε εμπορεύσιμο πολιτικό είδος, παρεξηγήθηκε, τσαλαπατήθηκε με αποτέλεσμα τα κάγκελα να επιστρέψουν.

Το θέαμα ήταν θλιβερό την ημέρα των παρελάσεων για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας. Με πυγμή, οι παρελάσεις έπρεπε να γίνουν. Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, με περιφρούρηση των επισήμων με κάγκελα παντού.

Το θέαμα θλιβερό, με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να στέκει μόνος και περιφρουρημένος για να διεκπεραιώσει ένα εθιμοτυπικό από το οποίο εξέλειπε το βασικό συστατικό. Οι πολίτες. Αυτούς δηλαδή τους οποίους εκπροσωπεί. Αυτούς για τους οποίους γίνεται η παρέλαση και ο εορτασμός. Και οι πολίτες ήταν θλιβερά απόντες. Όπως απόντες ήταν για πρώτη φορά από μια τέτοια εκδήλωση ιστορικής μνήμης και οι ανάπηροι πολέμου…

Το θέαμα θλιβερό και με όσους επέλεξαν τη διαμαρτυρία μια τέτοια μέρα; Για να αποδείξουν, αλήθεια, τι; Να καταστήσουν εμφανή το διχασμό των Ελλήνων; Ή να τον προκαλέσουν αν δεν είναι ακόμα υπαρκτός; Διότι τι άλλο νομιμοποιούν αυτές οι πράγματι μειοψηφίες που ασχημονούν μια τέτοια μέρα εθνικής μνήμης, αν όχι την παρουσία των προστατευτικών τειχών – τα κάγκελα… Τι διαφορετικό κάνουν από εκείνους που θέλουν να επιβάλλουν το διαχωρισμό. Να τοποθετήσουν τα κάγκελα;

Την ώρα της κρίσης, οι Έλληνες θα έπρεπε να βαδίσουν ενωμένοι. Αντί να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, βρίσκονται στα κάγκελα. Από τη στιγμή που οι παρελάσεις δεν είχαν την καθολική αποδοχή των Ελλήνων δεν θα έπρεπε να γίνουν.

Μόνο στο Ηράκλειο δεν έγινε. Ο εκεί αρμόδιος, αντιπεριφερειάρχης Ευριπίδης Κουκιαδάκης, ακολουθώντας τη φωνή της λογικής (του) ανέλαβε ο ίδιος την ευθύνη να αποφασίσει τη ματαίωση της παρέλασης. Δεν έκανε το χατίρι ούτε στους μεν, ούτε στους δε. “Δεν μπορούσε να γίνει η παρέλαση κάτω από συνθήκες που θα έθεταν σε κίνδυνο τα παιδιά”, ήταν η απλή αιτιολόγηση και το πολιτικό μήνυμα ακολούθως: “Εάν επιμέναμε για τη διεξαγωγή μιας παρέλασης, υπό την προστασία της αστυνομίας και με δακρυγόνα, θα ήταν μια άστοχη πράξη».

Πράγματι, παρελάσεις υπό την προστασίας της αστυνομίας δεν γίνονται. Εθνική εορτή με δακρυγόνα δεν νοείται. Άστοχη πράξη για όσους θέλουν να την επιβάλλουν ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα. Άστοχη πράξη και για όσους την επιλέγουν για να “διαμαρτυρηθούν”. Ο κόσμος ήταν απλώς απών. Όπως και οι ανάπηροι πολέμου, γύρισαν την πλάτη στη καγκελόφραχτη δημοκρατία.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου