Τριβελίζει το μυαλό μου ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής και αναρωτιέμαι. Επιστήμη ή τέχνη η οικονομική; Χάριν απλούστευσης και ταχύτητας θυμίζω ότι ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζ. Ράις δήλωσε προσφάτως ότι οι υποθέσεις πάνω στις οποίες βασίστηκε το εφαρμοζόμενο οικονομικό πρόγραμμα στη χώρα μας, ήταν λάθος. Μεταξύ και άλλων στραβών, χρησιμοποιήθηκε μία παράμετρος που υπολογίζει τις επιπτώσεις στην οικονομία -δηλαδή στο ΑΕΠ- όταν ληφθούν κάποια δημοσιονομικά μέτρα.
Ενδιαφέρουσα δήλωση, κομψά εκπεφρασμένη. Αν και προσφάτως η χρήση τέτοιων παραμέτρων σε οικονομικά μοντέλα απασχολεί το ευρύτερο κοινό, η μελέτη και η εφαρμογή τους στην οικονομική πάει πίσω αρκετές δεκαετίες. Είναι αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας και διαμόρφωσης μαθηματικών και στατιστικών μοντέλων, δεν μπορεί να μας απασχολήσει σε αυτό το άρθρο. Βιβλιογραφία υπάρχει πλούσια για όποιον ενδιαφέρεται να εντρυφήσει.
Η δική μου οπτική δεν είναι να σας μπάσω στα τεχνικά, αλλά να σας δώσω να καταλάβετε πως ένα μάτσο χαρτογιακάδες που κάθονται πίσω από ένα υπολογιστή, σκίζουν μιά χώρα. Υποστηριζόμενοι δε από ενδοτικούς και ματαιόδοξους πολιτικούς, υποβαθμίζουν ένα ολόκληρο λαό. Συνεπώς,
Ενα μάλλον απλουστευμένο παράδειγμα θα βοηθήσει για τη συνέχεια. Φανταστείτε ότι αποφασίζονται μέτρα μείωσης μισθών ή νέας φορολόγησης ας πούμε 5 δις. Η εκτίμηση της τρόικας για την επιλογή ενός πολλαπλασιαστή 0,5 σημαίνει ότι εκτιμάται μείωση στο ΑΕΠ τις τάξης των 2,5 δις. Η πατάτα μεγάλη, οι επιπτώσεις στην οικονομία και τη ζωή μας τραγικές. Αντί του μετριοπαθούς 0,5 θα έπρεπε να εκτιμηθεί δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής 3-4 φορές μεγαλύτερος. Αρα να προβλεφθεί ότι κάθε νέο μέτρο που εισάγει η τρόικα, θα μειώνει θεαματικά το Ακαθάριστο Εθνικό Προιόν της Ελλάδας. Κάντε τα μαθηματικά σας και θα καταλάβετε γιατί τα λάθη των ξένων και η ανικανότητα των πολιτικών μας οδήγησαν όλη τη χώρα στο άρθρο 99.
Αντιδράσεις υπήρξαν, υπάρχουν και θα προστεθούν περισσότερες στο μέλλον. Με απώτερο στόχο να τροποποιηθεί το οικονομικό μοντέλο που μας έχει επιβληθεί. Υπό τις παρούσες συνθήκες και με τους νυν διαχειριστές της δημόσιας διοίκησης, αποκλείω εντελώς τέτοια πιθανότητα για λόγους που άμεσα εξηγώ.
Διάχυτη πλέον η άποψη -εντός & εκτός συνόρων- ότι αποφύγαμε τα “χειρότερα” aka έξοδο από το ευρώ. Κούνια που μας κούναγε.
Οι σφυγμομετρήσεις(?) δείχνουν ότι η πλειοψηφία των πασχόντων συμπολιτών μας αφενός αποδέχονται τα μέτρα που μας επιβάλλονται, αφετέρου αισθάνονται περισσότερο παρά λιγότερο ικανοποιημένοι από τη ζεστασιά που προσφέρει το ευρώ. Σε αντίθεση με το κρύο ντους που θα έφερνε η επιστροφή στη δραχμή. Το λες και ψεκασμό.
Οι έχοντες, ικανοποιημένοι Η ζωή τους δεν αλλάζει. Αντιθέτως παρουσιάζονται ευκαιρίες για επέκταση του πλούτου, εργασία και γη βρίσκονται σε εξευτελιστικά επίπεδα αμοιβών και αξιών.
Οσον δε αφορά στους πολιτικούς μας, προφανώς είναι ευχαριστημένοι με τις εξελίξεις. Παραμένουν στα πράγματα, συνεχίζουν να ανακοινώνουν θέσεις και αντιθέσεις, οι κολοτούμπες έχουν γίνει πλέον καθημερινή άσκηση. Η ζωή συνεχίζεται… σαν να μην πέρασε μιά μέρα.
Αρα; Ολα καλά; Ας δούμε κάποιες λεπτομέρειες που ίσως διαφεύγουν.
Ενα εκατομύριο τριακόσιες χιλιάδες (1,300,000) άνεργοι καταγράφονται σήμερα από το ταμείο ανεργίας. Νούμερο σφόδρα πλασματικό. Αγνοούνται οι χιλιάδες των επιχειρηματιών που πτώχευσαν. Δεν προσμετρώνται οι δεκάδες χιλιάδες των νέων που δεν είχαν την “τύχη” να απολυθούν διότι απλούστατα ουδέποτε προσελήφθησαν και συνεπώς δεν αποτελούν στατιστικό στοιχείο. Παραβλέπονται οι εκατοντάδες χιλιάδες των παράνομων και μη μεταναστών που κατοικούν στην Ελλάδα και δεν τους ξέρει όχι το ταμείο ανεργίας αλλά ούτε η μάνα που τους γέννησε. Με ασφάλεια θα έλεγα, δύο και πλέον εκατομύρια άνθρωποι ψάχνουν για δουλειά.
Οι τράπεζες, τα τέως ευαγή (sic) αυτά πιστωτικά ιδρύματα, έπεσαν θύματα των δικών τους επιδιώξεων. Τους απενεμήθει εν τέλει ο τίτλος των θεσμικών και έπεσαν στη μεγαλύτερη λούμπα. Θα ζήσουν θέλουν δεν θέλουν. Οι συγχωνεύσεις τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από επιβαλλόμενη προφύλαξη, σαν τα πρόβατα που βλέπουν τον λύκο και συνωστίζονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ετσι και πέσει μία τράπεζα, θα συμπαρασύρει τουλάχιστον μία ακόμα διότι τα μπούτια τους είναι τόσο πολύ μπλεγμένα που αδυνατούν να σταθούν σε αυτά μόνες τους. Με στεγνά ταμεία και εγκάθετους ευρωπαίους ελεγκτές, επιχειρούν το αδύνατο. Να αναχρηματοδοτηθούν με δανεικά που θα πληρώσουμε οι Ελληνες φορολογούμενοι και να χρηματοδοτήσουν με ψίχουλα και εξωφρενικές εγγυήσεις. Το λες και ουτοπία.
Η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών έχει προ καιρού αγκαλιάσει το ναδίρ. Οι μεγάλες εταιρείες μετακόμισαν, σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη. Η περίφημη εσωτερική υποτίμηση και η προσδοκώμενη εξ αυτής ανταγωνιστικότητα δεν λειτουργούν. Μπορεί και να παραξενεύει, δεν θα έπρεπε. Οση ωφέλεια αντλεί μία επιχείρηση από την θλιβερή πλην πραγματική μείωση αμοιβών των εργαζομένων, την εξαντλεί στις φορομπηχτικές πρακτικές που ανακοινώνονται ασταμάτητα. Φίλος, μεγαλοξενοδόχος της Αθήνας, μου έλεγε προ ημερών ότι το κόστος της μισθοδοσίας του έχει πέσει κατά 30 χιλιάδες περίπου ευρώ ετησίως, χάρη στα ελαστικά ωράρια και την αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού. Οι φορολογικές του όμως υποχρεώσεις αυξήθηκαν κατά 120 χιλιάδες. Α, ξέχασα. Τα έσοδά έμφανίζουν μείωση 30%. Τρέχα γύρευε δηλαδή.
Το εμπορικό ισοζύγιο Ιαν-Νοε 2012 εμφανίζει μεν βελτίωση δίνοντας βήμα θριάμβου σε κάθε φλύαρο κυβερνητικό στουρνάρι, συνεχίζει δε να εμφανίζει αρνητικό πρόσημο με τάξη μεγέθους 20 δις. Εισάγουμε πολύ περισσότερα από αυτά που παράγουμε.
Τα έξοδα του δημοσίου έχουν μεν μειωθεί, τα έσοδα όμως συνεχώς υστερούν σε σχέση με τα προβλεπόμενα. Αναμενόμενο και τούτο θα έλεγα, δεδομένης της μειωμένης έως ανύπαρκτης φοροδοτικής ικανότητας των πολλών.
Πολιτιστικά έχουμε επιστρέψει στον καραγκιόζη. Δεν εξάγουμε τίποτα, αναπαράγουμε μέχρι εξαντλήσεως αποθεμάτων.
Γιαυτά και άλλα πολλά, ύφεση 5-7% προβλέπουν οι φωστήρες της ντόπιας και ξένης τρόικας για το 2013. Ξεχνούν το λάθος του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή καθώς και τους παράγοντες που τον διαμορφώνουν. Κάτι στο διψήφιό της κόβω την μείωση του ΑΕΠ ή εκεί κοντά τέλος πάντων. Και ναι έχω διαβάσει τον προυπολογισμό. Εκτενώς.
Λύση θα με ρωτήσετε. Υπάρχει; Μα βεβαίως είναι η απάντηση. Είναι πράγματα που έχουν χιλιοειπωθεί, ξανά και ξανά από ανθρώπους που γνωρίζουν την οικονομική άριστα. Πάμε λοιπόν μία ακόμα, υπάρχουν πολλά περισσότερα και στοχευμένα που μπορούν να γίνουν.
Μείωση των φόρων εισοδήματος και του ΦΠΑ, εντοπισμός της φοροδιαφυγής (τι σκατά δεν καταλαβαίνουν). Δημιουργία απλουστευμένου φορολογικού κώδικα. Φορολόγηση ΟΛΩΝ των Ελλήνων (δεν παίζει να υπάρχουν ζάπλουτοι που δεν συμμετέχουν στα βάρη). Χρηματοδότηση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και εφαρμογή ενός πλέον νόμου στη λειτουργία τους. Μείωση αμυντικών δαπανών και όχι μισθολογικός εξευτελισμός των αξιωματικών.
Συμμάζεμα του δημοσίου με δραστική περικοπή δαπανών και όχι μέσω απολύσεων. Αναπροσαρμογή του κανόνα 1/5 σε δέκα συνταξιοδοτούνται ένας έρχεται. Ανάπτυξη και όχι πούλημα των εταιρειών εθνικού συμφέροντος (βλ. ΔΕΗ-ΕΥΔΑΠ-ΟΠΑΠ και άλλες πολλές). Κατάργηση της γραφειοκρατίας.
Στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης και δημιουργία κινήτρων για την εισαγωγή νέων καλλιεργιών και μεθόδων παραγωγής. Fast track σε επιχειρηματίες που θέλουν να στήσουν εταιρείες υψηλής τεχνολογίας. Eπαναπροσδιορισμός του τουριστικού μοντέλου της χώρας για τα επόμενα 20 χρόνια. Προσέλκυση επενδύσεων με ανταποδοτική σχέση. Παροχή κινήτρων για μετεγκατάσταση σε στοχευμένες επαρχίες της χώρας. Απορρόφηση των ΕΣΠΑ.
Αυτά πρέπει να συνοδευτούν με αποφασιστικές κινήσεις προς τους δανειστές μας. Η υπόθεση δεν είναι απλή, ούτε αντιμετωπίζεται με παρόλες. Χρειάζεται δυναμισμός και μαζί βιώσιμο εναλλακτικό σενάριο σωστά προετοιμασμένο. Ούτε οι Ελληνες αλλά ούτε και οι ξένοι θέλουμε να ξαναδούμε τους πολιτικούς να ρίχνουν ζεμπεκιές με τις τσέπες μας. Για τους τελευταίους, ένα πράγμα χρειάζεται. Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Και μετά θα σας πω πόσα γιουεσμπάκια χωράει ο σάκος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
