Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για την ημέρα της γυναίκας. Δεν μου αρέσουν αυτές οι ανούσιες επέτειοι της «ημέρας του οτιδήποτε» που όρισε ο Ο.Η.Ε. ή όποιος άλλος διεθνής οργανισμός που ασχολείται με οτιδήποτε άλλο πλην του βασικού του σκοπού. Σε τελική ανάλυση, δεν χρειαζόμαστε μια διεθνή υπενθύμιση για την σημασία του γυναικείου φύλου, όλοι από μήτρα γυναίκας βγήκαμε!
Όμως, άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει! Παρενέβη ο όφις του μύθου και λαβών τη μορφή -ή, πιο σωστά, τη φωνή- της κας Αθηνάς Ταρλά (πιστέψτε με, είναι υπαρκτό πρόσωπο και φιλόλογος, δεν την φαντάσθηκα ως δήθεν αφορμή των κειμένων μου!) μου υπενθύμισε το ρόλο του -του όφεως- στο σχετικό κεφάλαιο της Γενέσεως, όπου πείθει τους πρωτόπλαστους να δοκιμάσουν τον καρπό του απαγορευμένου δένδρου, του δένδρου της γνώσεως. (Τα περί μήλου δεν επιβεβαιώνονται από τις πηγές, μάλλον πρόκειται για νεώτερη προσθήκη πληρωμένη από τους μηλοπαραγωγούς Τριπόλεως!).
Κι εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον και τα σχετικά με την σημερινή ημέρα. Ο Όφις, καθ’ ότι έξυπνος και πονηρός, δεν πλησίασε τους πρωτόπλαστους, αλλά ξεμονάχιασε την Εύα και της πούλησε τα περί καρπού της γνώσεως! Τι δηλοί ο μύθος, έστω και αν δεν το επισημαίνουν ποτέ οι ιερείς μας, φορείς μιας ανδροκρατικής αντιλήψεως;
– Μα είναι προφανές! Ο Όφις επέλεξε απευθυνθεί στη γυναίκα, το φιλοπερίεργο και εύστροφο πλάσμα, αυτό που μάλλον δεν θα φοβόταν την αποκάλυψη της γνώσεως!
Πάμε παρακάτω. Ο Ύψιστος, εξοργισμένος από την παράβαση των εντολών του (παραδέξου το Κύριε, το θηλυκό σου δημιούργημα ξέφυγε από τον έλεγχό σου και δεν το είχες προβλέψει αυτό!), απέπεμψε τους πρωτόπλαστους από το Παράδεισο με την «κατάρα», προς τον Αδάμ να ζει με τον κόπο του και προς την Εύα να γεννάει τα παιδιά της με πόνους, αλλά -και κυρίως- να ζει με την επιθυμία του ανδρός της! Τι δηλοί, εδώ, ο μύθος;
– Επίσης, προφανές: ο άνδρας θα κουράζεται για να παράγει την τροφή, που δεν θα είναι πλέον προσφερόμενη, όπως στο Παράδεισο, όμως η γυναίκα είναι αυτή που θα πληρώσει το προπατορικό αμάρτημα με τη βάσανο του ίδιου της του κορμιού, αλλά και με την ακαταμάχητη επιθυμία της για τον άνδρα. Ο μύθος καθαγιάζει την εργασία, καθαγιάζει και το γυναικείο κορμί, την μήτρα που γεννάει τη ζωή, την φέρουσα… αλλά και τιμωρεί την γυναίκα να υπόκειται στο πάθος της επιθυμίας της για τον άνδρα!!! Λιγότερο προφανές: σε τιμωρώ γυναίκα να εξαρτάσαι από τον άνδρα, που είναι κατώτερός σου…
Δεν έγραψα το κείμενο αυτό για να αναλύσω τον κοινό ιουδαιοχριστιανικό μύθο, ούτε για να φιλοσοφήσω. Και, βεβαίως, δεν διεκδικώ επιστημονικές γνώσεις και ικανότητες. Το έγραψα όπως νοιώθω, γιατί θέλω -έστω με την ευκαιρία μιας ανούσιας, μιας τεχνητής, επετείου- να υπενθυμήσω την σημασία της γυναίκας και την σχέση μας μαζί της! Προφανώς, απευθύνομαι στους άνδρες και λέω το αυτονόητο: δεν είμαστε εμείς το κυρίαρχο φύλο! Όχι, μόνο, γιατί οι αρχαίοι Κορίνθιοι -εμπειρικώς- απεφάνθησαν ότι η «Είσοδος του Απόλυτου», που εδρεύει ανάμεσα στα γυναικεία πόδια, σέρνει καράβι, ούτε γιατί ο Τρωικός Πόλεμος -και τόσοι άλλοι…- έγινε για τα ωραία μάτια της Ελένης!
Μας αρέσει ή όχι, το θηλυκό είναι το κυρίαρχο, το πρώτο φύλο, γιατί το γένος του ανθρώπου είναι θηλυκό. Εμείς, είμαστε απλώς το εργαλείο που επινόησε η φύση για την αναπαραγωγή, έστω και αν ο πρωταρχικός θρησκευτικός μύθος προτίμησε να το κρύψει και να το αντιστρέψει. Κυριαρχούν στη ζωή μας από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι την ώρα που πεθαίνουμε: μητέρες, στην αρχή, ερωμένες και σύζυγοι, μετά, κόρες στη συνέχεια! (Δεν έχω παιδιά, αλλά μάλλον είναι πιο ευτυχείς, πιο ολοκληρωμένοι, όσοι πατεράδες έχουν κόρες, έστω και αν είναι ο γιός που θα συνεχίσει το όνομα…)
Και τώρα στο πεζό δια ταύτα. Στο συμπέρασμα που δεν θα αρέσει σε πολλούς και πολλές.
Η μητριαρχική κοινωνία, η πρώτη μορφή οργανωμένης ζωής, κατέρρευσε πολύ γρήγορα. Οι κοινωνίες Αμαζόνων δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν, όχι γιατί τις εξόντωσε ο Ηρακλής και οι Αργοναύτες, αλλά γιατί δεν ήταν κοινωνίες ισορροπίας. Η Πενθεσίλεια δεν πέθανε από το ξίφος του Αχιλλέα, αλλά από το πάθος της για το αντίπαλο ανδρικό αρχέτυπο. Ο Αχιλλέας δεν σκότωσε την Πενθεσίλεια, αλλά την μητριαρχία και πλήρωσε την πράξη του με το -δίκαιο, εύλογο και ηρωικό- τίμημα του ανεκπλήρωτου έρωτα, για χάρη του οποίου θα παραβεί τα πολεμικά έθιμα και θα σκοτώσει τον συμπολεμιστή του, Θερσίτη.
Δεν είναι απολύτως σαφές, αλλά έρωτας και θάνατος πάνε μαζί. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τον συμβολισμό: Ο έρωτας για την γυναίκα έχει τίμημα τον συμβολικό θάνατο της μητέρας. Αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος με την γυναίκα σου σκότωσε την επιρροή της μητέρας σου. Δεν ανήκεις πλέον σε εκείνη που σε γέννησε, αλλά σε εκείνη στη μήτρα της οποίας επιστρέφεις και γεννάς…
Η πατριαρχική κοινωνία δεν προέκυψε ως βιασμός, όπως πολλοί ευφάνταστοι -καθ’ έξιν και κατ’ εξακολούθησιν λάτρεις κάθε παράδοξου και κάθε συνωμοσιολογίας- νομίζουν. Προέκυψε, μάλλον ως ανάγκη ισορροπημένης εξέλιξης, αφού το κυρίαρχο θηλυκό έπρεπε να έχει ένα το αρσενικό ως ικανό αντίβαρο ώστε το δεύτερο να μην εκφυλισθεί και να συνεχίζει να παίζει τον ρόλο του ως εργαλείο αναπαραγωγής, αλλά και ως αυταξία για το θηλυκό!
Κορίτσια, μην πάρουν τα μυαλά σας αέρα. Τα λέω στην πεθερά να τα ακούει η νύφη! Αφού είσθε το κυρίαρχο φύλο και να συνεχίσετε να είσθε, πρέπει να ξανα-ανακαλύψετε τον θηλυκό σας ρόλο. Η ιστορική εξέλιξη έφερε τον δυτικό κόσμο -τον μόνο που εξελίσσεται- σε μια φάση πρωτόγνωρης χειραφέτησης των γυναικών. Δεν ήταν επιλογή, ήταν κοινωνική και ιστορική ανάγκη, αλλά συνέβη και θα ήταν ανόητο να μην το αποδεχθούμε. Όμως, το εκκρεμές τείνει να φθάσει στην άλλη άκρη, η ανισορροπία είναι προφανής και επηρεάζει τα πάντα! Καιρός είναι να καταλήξουμε και πάλι σε μια ισορροπία, μόνο που αυτή τη φορά θα πρέπει να είναι συνειδητή, γιατί όλοι μας θα ξέρουμε τον ρόλο μας. Αυτή η εξέλιξη, αν την πετύχουμε, θα είναι μια τεράστια, μια κοσμογονική επανάσταση, θα είναι ένας αληθινός νέος κόσμος, αφού στη θέση των συμβόλων και των μύθων θα έχει μπει η συνείδηση και η γνώση…
Κυρίες μου, ξεκινήστε να ανακαλύπτετε την θηλυκότητά σας και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Αποδεχθείτε και αγαπήστε τον ρόλο σας ως γυναίκες και ως ερωμένες και έτσι θα είστε ευτυχισμένες και ως μητέρες! Αξιοποιήστε τα πάσης φύσεως θέλγητρά σας και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους… δεν ήταν και τόσο ανόητος ο Όφις!!!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
