Στην μέχρι σήμερα εμπειρία μου, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην πορεία προς την επιτυχία που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος ή/και οργανισμός, είναι η πολύ χαμηλή κατανόηση των ανθρώπων και των ανθρώπινων επιδεξιοτήτων. Πριν αρκετό καιρό δημοσιεύθηκε ένα πολύ καλό και σχετικό άρθρο στην Wall Street Journal, με λίστες των αιτίων αποτυχίας διαφόρων στελεχών.
Στην κορυφή αυτών των λιστών ήταν η αδυναμία του στελέχους να συνδεθεί ικανοποιητικά με τους άλλους!
Πολλές φορές, στα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με το δικτυακό μάρκετινγκ όπου όλα ξεκινούν από τις ανθρώπινες σχέσεις, έχω υπάρξει μάρτυς συνεργατών που αναρωτιούνται γιατί ενώ πρότειναν σε άλλους να ενταχθούν στο δίκτυό τους, αυτοί τελικά επέλεξαν να συνδεθούν με κάποιαν/ον άλλο. “Δεν είναι δίκαιο να έχω ασχοληθεί και επειδή γνώριζαν τον άλλο να συνδεθούν μαζί του”. Αυτό όμως που, σε όλες τις περιπτώσεις φαίνεται σαν κοινός παρονομαστής, έχει να κάνει τελικά με τις ανθρώπινες σχέσεις.
Δύο ειδικοί συγγραφείς σε θέματα συμπεριφορών και ανθρωπίνων σχέσεων, οι Carole Hyatt και Linda Gottlieb, σημειώνουν πως αυτοί που αποτυγχάνουν στο έργο τους, συνήθως επικαλούνται τις “πολιτικές” σαν αιτία της αποτυχίας τους αλλά η πραγματικότητα είναι πως αυτό που (αυτοί) αποκαλούν “πολιτικές”, δεν είναι παρά καθημερινές αλληλεπιδράσεις και σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους.
Όποιος λοιπόν (άτομο ή/και οργανισμός), δεν έχει επιδεξιότητες με τους ανθρώπους ή δεν προσπαθεί να μάθει/εκπαιδευθεί πως να τις αποκτήσει, θα βρίσκεται μονίμως σε “σύγκρουση” με την επιτυχία. Από την άλλη, το να κατανοήσει, υιοθετήσει και επιδιώξει να κάνει την επιδεξιότητα με τους ανθρώπους το πιο ισχυρό του “όπλο”, θα ανακαλύψει πως θα τον βοηθήσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη επιδεξιότητα που μπορεί να αναπτύξει.
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε λοιπόν πως “κανείς δεν ενδιαφέρεται για τα πόσα γνωρίζεις μέχρι να γνωρίζει για το πόσο ενδιαφέρεσαι”.
Δοκιμάστε λοιπόν να αποκτήσετε ή/και βελτιώσετε τις επιδεξιότητες με τους ανθρώπους και καλή σας επιτυχία!