Μέσα στον ορυμαγδό αντιδράσεων που δημιούργησε η νέα απαίτηση της Τρόικας για περικοπή των κατώτατων μισθών και μείωση του μισθολογικού κόστους, η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στη ΓΑΔΑ πέρασε απαρατήρητη ως προς τον σκοπό και το περιεχόμενο της.
Η επόμενη μέρα της παρουσίας του Γιώργου Παπανδρέου στη ΓΑΔΑ, κατέδειξε πως μάλλον το μήνυμα αξιολογήθηκε διασταλτικά. Την Τετάρτη, ημέρα απεργίας και διαμαρτυρίας, οι δυνάμεις καταστολής έδειξαν τη δέουσα αποφασιστικότητα να μην επιτρέψουν κανενός είδους «παρεκτροπές». Δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για να κάνουν χρήση δακρυγόνων και να ασκήσουν υπέρμετρη βία. Έδειξαν σαφώς πως δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να χαριστούν σε κανένα…
Καμία έκπληξη! Σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης που πλήττει κυρίως τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα (πλέον καταστρέφει και την κατά τεκμήριο νομοταγή, μεσαία τάξη) οι εκδηλώσεις κοινωνικής οργής και αγανάκτησης είναι το φυσικό επακόλουθο. Μοιραία, η αντιμετώπιση της οδηγεί σε αύξηση του αριθμού και της έντασης των μέτρων καταστολής. Ο ρόλος της Αστυνομίας καθίσταται κυρίαρχος για την τήρηση της «έννομης τάξης».
Μια όμως, μικρή και επουσιώδη λεπτομέρεια. Η διατάραξη της έννομης τάξης όταν εκδηλώνεται από ανθρώπους που μέχρι πρότινος δεν είχαν καμία διάθεση και πρόθεση να τη διαταράξουν. Όταν είναι προϊόν ενός δικαιολογημένου (ακόμα χειρότερα και γενικευμένου) αισθήματος κοινωνικής αδικίας, καταδεικνύει (αν όχι αποδεικνύει) πως κάτι δε γίνεται σωστά. Πως κάτι συμβαίνει που πολύ απέχει από το να χαρακτηρίζεται δημοκρατικά νομιμοποιημένο.
Λογικά λοιπόν, η αύξηση του αριθμού και της έντασης των μέτρων καταστολής σηματοδοτεί μια τάση μετατόπισης της δημοκρατικής λειτουργίας μιας Πολιτείας προς τον απολυταρχισμό. Σε τέτοιες συνθήκες, πράγματι, οι δυνάμεις καταστολής «νομιμοποιούνται» να μην χαρίζονται σε κανένα.
Ευχής έργον είναι να μη ξαναζήσει η χώρα τέτοιες συνθήκες. Θα είναι το άδοξο τέλος της Μεταπολίτευσης που εκτός από ελλείμματα και χρέος δημιούργησε και μια παρεξηγημένη εκδοχή της δημοκρατίας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
