Πως να μάθεις ένα σημαντικό μέρος του κόσμου που έμαθε στα εύκολα και τα πολλά να συμβιβαστεί με την ιδέα στα δύσκολα και τα λιγότερα; Επί χρόνια το πολιτικό προσωπικό εκπαίδευσε τους πολίτες στην ιδιότυπη συναλλαγή ψήφου έναντι θέσης σε κάποιο δημόσιο οργανισμό ή επιχείρηση. Και κάθε φορά που κάποιος μεταρρυθμιστής πολιτικός τολμούσε να δώσει ένα τέλος σε αυτή την ελληνική …πρωτοτυπία, “αντιδράσεις” και “διαμαρτυρίες” προκαλούνταν με αποτέλεσμα την άτακτη υποχώρηση του. Έτσι, εκπαιδεύτηκαν να διεκδικούν τα “δικαιώματα” τους οι θιγόμενοι. Το ίδιο πράττουν και σήμερα.
Το παράδειγμα των υπαλλήλων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης χαρακτηριστικό. “Όποιος ακουμπήσει τον μισθό των εργαζομένων εκτός των άλλων θα αντιμετωπίσει και τη νομική διαδικασία, περί μη καταβολής δεδουλευμένων” απειλεί η ανακοίνωση του προεδρείου της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Και δυστυχώς βρίσκει πρόθυμους συμπαραστάτες τους Δημάρχους που αρνούνται να συμμορφωθούν με το νόμο για τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις δημοτικών επιχειρήσεων και νομικών προσώπων του δημοσίου δικαίου των δήμων.
Καμία έκπληξη! Είναι κι αυτοί εκπαιδευμένοι και εξοικειωμένοι στην ιδιότυπη συναλλαγή ψήφου έναντι θέσης. Το προκλητικό για τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα που βρίσκονται ξεκρέμαστοι στην ανεργία είναι πως η κυβέρνηση έχει προνοήσει την καταβολή του 75% των αποδοχών για ένα χρόνο, σε όσους υπαλλήλους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τεθούν σε διαθεσιμότητα, μέχρι και αν τελικώς απολυθούν. Διότι κάτι τέτοιο προφανώς, ουδείς πολιτικός θα αποτολμήσει – πόσο δε μάλλον όταν ο ίδιος ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης διαβεβαιώνει πως απολύσεις δεν θα γίνουν, καθώς το νούμερο που απαιτεί η Τρόικα καλύπτεται από τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης.
Με απλά λόγια, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο εξακολουθούν να απολαμβάνουν προνομιακής μεταχείρισης από έναν εργοδότη που έχει πτωχεύσει, αλλά που συνεχίζει να κάνει κηδεία με ξένα κόλυβα υποδυόμενο τον “καλό πατερούλη” που πάντα θα φροντίζει τα “δικά του παιδιά”. Προφανώς, τα έξοδα της …κηδείας τα έχουν πληρώσει τα …άλλα παιδιά του ιδιωτικού τομέα…
Όλα όμως στη ζωή έχουν ένα τέλος. Και αργά ή γρήγορα η κοροϊδία θα τελειώσει. Λεφτά το κράτος δεν έχει πια για να πληρώνει κανένα. Κι όταν τελικά τα βρίσκει αυτά δεν είναι παρά δανεικά που φορτώνονται στις πλάτες των επόμενων γενιών – κατ’ επέκταση και στα παιδιά των “προνομιούχων” εργαζομένων του Δημοσίου.
Αργά ή γρήγορα θα τελειώσει και το οικονομικό παράδοξο για ελεύθερη οικονομία να εργάζεται στο Δημόσιο το μισό εργατικό δυναμικό της χώρας. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει πουθενά στην αναπτυγμένη Ευρώπη. Σε αυτήν την Ευρώπη που για να παραμείνει η Ελλάδα θυσιάζονται κάποιοι Έλληνες…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
