ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Μοίρασε το

«Είμαι πολύ θυμωμένος. Ο καλύτερος μου φίλος έφυγε για Γερμανία» μου έλεγε τις προάλλες ο γαμπρός μου. Φυσικός στο επάγγελμα πατέρας τριών παιδιών, δούλευε ωρομίσθιος εκπαιδευτικός όλα αυτά τα χρόνια και με ιδιαίτερα προσπαθούσε να τα κουτσοκαταφέρει. Πλέον απελπίστηκε, Βρέθηκε στη Γερμανία να δουλεύει σερβιτόρος σε γνωστό του  έλληνα εστιάτορα.

Ένα γνωστό μου ζευγάρι, άνεργοι για πάνω από ένα χρόνο στην Πάτρα έφυγαν για τη Στουτγκάρδη, χωρίς να ξέρουν γρι γερμανικά και χωρίς να ξέρουν που να απευθυνθούν.

Η κόρη της φίλης μου είναι μαία. Δουλεύει σε γνωστό ιδιωτικό μαιευτήριο των Αθηνών. Τις μείωσαν απανωτά δυο φορές τον μισθό της, της έκοψαν επιδόματα και βρέθηκε να παίρνει ελάχιστα. Σκέφτηκε το Λονδίνο, το οποίο όμως πλέον αρχίζει να γεμίζει και μετά την Αυστραλία. Θα αφήσεις την κόρη σου να φύγει τόσο μακριά; Ρώτησα έντρομη τη φίλη μου. «Ναι, δεν με πειράζει. Εδώ δεν έχει μέλλον. Είναι νέα. Ας φτιάξει τη ζωή της κάνοντας αυτό που αγαπά».

Ο Θοδωρής είναι ένας νέος ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος του Μετσοβείου που είναι από τους τυχερούς που προς το παρόν δουλεύει σε μια εταιρεία ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Η εταιρεία φυλλορροεί. Έκανε αίτηση  στην Αυστραλιανή Κυβέρνηση μέσω του Υπουργείου Μετανάστευσης και περιμένει απάντηση. Θα αφήσει πίσω του τη μητέρα του και τον αδερφό του.

 Όσο πιο πολύ το συζητώ μου κάνει εντύπωση πόσοι πολλοί  σκέφτονται την Αυστραλία σαν τη γη της επαγγελίας.   Όλοι μου οι γνωστοί ήταν πληροφορημένοι μια διημερίδα που διοργανώνει 8 και 9 Οκτωβρίου η Αυστραλιανή Κυβέρνηση μέσω του Υπουργείου Μετανάστευσης για τα επαγγελματικά μεταναστευτικά προγράμματα της Αυστραλίας .Είναι σαν να ξαναζώ την ιστορία της χώρας μου για τους έλληνες μετανάστες, τη δεκαετία του 50 και του 60,  όπως τη διάβαζα στα σχολικά μου βιβλία H χώρα είναι αποσυντονισμένη, αποδυναμωμένη, παραζαλισμένη.

Τόση κατήφεια, τόσα θλιμμένα πρόσωπα, τόσος θυμός… Το μέλλον είναι δυσοίωνο. Οι έλληνες πια κοιτάζουν τον παγκόσμιο  χάρτη. Φεύγουν. Από  μια πατρίδα  που δεν μπορεί να τους κρατήσει.

 Γιατί τα γράφω; Γιατί είναι οι συνομιλίες, οι αγωνίες , οι φόβοι, η απόγνωση, η απελπισία που υπάρχει στα μικροαστικά μας σπίτια. Οι ψίθυροι μιας χώρας μακριά από τα πολιτικά κέντρα λήψης αποφάσεων. Τα γράφω γιατί όλοι ακούσαμε τον κ. Πάγκαλο να μας λέει πόσο θα δυσκολευτεί να πληρώσει το τέλος ακινήτων.  Ας ακούσουν και αυτοί, τον Σταύρο, την Κατερίνα, τον Θοδωρή… Ακούστε τους! 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου