Στην μικροφυσική της χρήσης και της ”εξουσίας” ενός συστήματος του υπολογιστή, στις μακροεντολές του excel και στους ανοιχτούς κώδικες γραφής, η εργασία μετασχηματίζεται σε μηχανικό χειρισμό λογισμικού περιβάλλοντος. Το άτομο –εργαζόμενος παράγει έργο. Διαμεσολαβεί από την συστημική μηχανική της διαδικτυακής παραγωγής υπηρεσιών (σύντομα και προϊόντων).
ΕΠΑΥΞΗΜΈΝΟΣ ΝΟΥΣ
Αυτή η υπερεξιδίκευση στη χρήση και διαχείριση λογισμικών, γεννάει θέσεις εργασίας. Αυτές απαιτούν ένα νέο υποκείμενο, με αυξημένη έκθεση σε νευροερεθίσματα. Ένας επαυξημένος νους, ένα νέο γνωσιακό μοντέλο εργαζομένου (cognitariato). Στο βάθος του όμως κρύβει την εντατική απόσπαση υπεραξίας, μέσω αυξημένης παραγωγικότητας – λόγω αυτοματισμών και υψηλής τεχνολογίας.
Οι δε βιομηχανίες και τα επαγγέλματα του μέλλοντος είναι συνεχώς στην επικαιρότητα εδώ και πολλά χρόνια. Το μέλλον μοιάζει πάντα σαν γη της επαγγελίας. Ένας παράδεισος εργασιακής εμπειρείας που μπορεί να οδηγήσει τον καθένα σε μονοπάτια ευτυχίας. Η τεχνολογία έγινε πλέον αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του διαρκώς μετατοπιζόμενου μέλλοντος. Ένα συνεχές δήθεν ‘μεταβατικό’ στάδιο προόδου.
To Forbes λοιπόν μας παραθέτει την ιεραρχία των επαγγελμάτων που θα είναι περιζήτητα στο μέλλον. Χωρίς να αναλύονται όμως οι παράμετροι επιλογής, για εκείνους που θέλουν να ακολουθήσουν τον κλάδο της Τεχνολογίας
1. Επιστήμονας δεδομένων (data scientist)
2. Υπεύθυνος προϊόντος (product manager)
3. Προγραμματιστής για φορητές συσκευές (mobile developer)
4. Προγραμματιστής (developer)
5. Μηχανικός πωλήσεων (sales engineer)
ΨΗΦΙΑΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
Κυριαρχεί φυσικά η έννοια της μηχανικής (engineering), της ανάπτυξης προγραμμάτων (development) αλλά και της διαχείρισης δεδομένων (data management), για τα οποία η ασφάλεια και η προστασία τους, είναι το μεγάλο στοίχημα σε κάθε οργανισμό. Άλλωστε ένας κορπορατικός ψηφιακός γραφειοκρατισμός γεννήθηκε εδώ και χρόνια και συμβαδίζει με την συστημική μηχανική της μισθωτής εργασίας.
To ερώτημα είναι αν μπήκαμε, χωρίς να κατανοήσουμε κινδύνους, στην επικίνδυνη εποχή της υπερεξιδίκευσης που θα γεννάει ευκαιρίες μόνο για όσους έχουν επενδύσει κεφάλαιο (ανθρώπινο και χρηματικό) σε τέτοια επαγγέλματα, όπως αυτά στη λίστα του Forbes. Όσοι δεν ”κατέχουν” τέτοιο κεφάλαιο αυτόματα αποκλείονται απο την αγορά εργασίας και οι ανισότητες αυξάνονται ραγδαία- αφού περιθωριοποιούν όσους δεν ‘προλαβαίνουν’ της εξελίξεις.
Ο τεχνολογικός φονταμενταλισμός, και οι κυριάρχοι του, θορύβησε ακόμα και τον μάγο των αγορών, τον G. Soros, που επιτέθηκε πρόσφατα στις μεγάλες διαδικτυακές εταιρείες (εταρείες πρότυπα που εγκαινιάζουν πόστα για υψηλής ειδίκευσης τεχνολογική απασχόληση) λέγοντας ότι είναι μετρημένες οι μέρες τους αφού πιστεύει ότι τα τεχνολογικά μονοπώλια είναι απειλή για την Δημοκρατία
Ζούμε μια παράξενη εποχή που μοιάζει μεταβατική, σε επίπεδο οικονομικού μοντέλου, αλλά δεν είναι. Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να είναι δέσμια της μόνιμης χαώδους απόστασης μεταξύ παραγωγικής και χάρτινης οικονομίας, μεταξύ ψηφιακής και εμπορικής πραγματικότητας. Και ταυτόχρονα με την επιβολή εξειδικευμένων χρηστών λογισμικών, Εργασία, Παραγωγή και Απασχόληση δεν συμβαδίζουν πλέον. Ο ομφάλιος λώρος κόπηκε βίαια και ο πλακούντας της Οικονομίας αιμοραγγεί. Ας το έχουμε κατα νού…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ηλία Καραβόλια στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
