Η αποπομπή του Υπουργού Εξωτερικών (Γραμματέα της Επικρατείας, όπως στις ελληνικές επαναστατικές κυβερνήσεις!) των Η.Π.Α. και η αναμενόμενη έξοδος του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, του Προσωπάρχη του Λευκού Οίκου καθώς και του Υπουργού Αμύνης μπορεί να εξέπληξαν τους ανυποψίαστους παρατηρητές. Καθόλου όμως δεν πρέπει να ξάφνιασαν όσους έχουν αντιληφθεί το προφανές.
Το φαινόμενο Ντόναλντ Τραμπ δεν ερμηνεύεται με πολιτικούς όρους, αλλά με οδηγό την ψυχολογία! Ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει πολιτική για να δικαιώσει την ιδεολογία του ή την κοινωνική του αντίληψη (οντολογία).
Ο 45ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. αναμίχθηκε με την πολιτική μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα προσωπικά του ψυχολογικά σύνδρομα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ψυχολόγος για να το καταλάβει. Η ανερμάτιστη, και εκτός κάθε κανόνος πολιτική του, το αποδεικνύει. Συγκρούεται με οποιονδήποτε, φίλο ή εχθρό, χωρίς η σύγκρουση αυτή να εξυπηρετεί κάποια αξιόλογη πολιτική σκοπιμότητα πλην της προσωπικής του επιβεβαιώσεως. Από τον ακροδεξιό λαϊκιστή (επίσης ψυχάκια) Στηβ Μπάνον μέχρι τον σοβαρό, μετριοπαθή και statesman Τίλλερσον, τα θύματα της οργής του Τραμπ έχουν ένα μόνο κοινό χαρακτηριστικό: αμφισβήτησαν την απόλυτη αυθεντία του Προέδρου-Αυτοκράτορα!
Ο ΨΥΧΑΚΙΑΣ ΤΡΑΜΠ
Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το γεγονός ότι αποκάλεσε τον Κινέζο Πρόεδρο Σι ως «Βασιλιά»; Δεν πρόκειται για γλώσσα λανθάνουσα, αλλά για γλώσσα ειλικρινή. Η οποία απλώς εκφέρει ό,τι σκέπτεται ο διαταραγμένος νους του Προέδρου των Η.Π.Α.
Όμως, ας μην ανησυχούμε. Αφ’ ενός το φαινόμενο ενός παρανοϊκού, συμπλεγματικού ή όπως αλλιώς προέδρου δεν είναι κάτι άγνωστο στις Η.Π.Α. Σε μια αληθινή δημοκρατία ένας ψυχάκιας έχει πολλές περισσότερες πιθανότητες να αναδειχθεί σε ηγέτη. (Ως εκ τούτου, έχει σοβαρές ελπίδες ακόμη και ο Θάνος Τζήμερος…)
Ασφαλώς, ένας εύλογος αντίλογος λέει ότι όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως της Κίνας του Σι ή ψευτοδημοκρατίες της Ρωσίας και της Τουρκίας, δεν μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος με έναν ψυχάκια στην ηγεσία της μεγαλύτερης δυτικής δημοκρατίας! Σωστά, αλλά ας θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία: Ο ελεύθερος κόσμος των 1939 είχε ηγέτη έναν φοβικό τύπο όπως ο Τσάμπερλαιν, ο οποίος νόμιζε ότι μπορούσε να κυβερνήσει μια αυτοκρατορία ενώ φοβόταν να μπει σε αεροπλάνο! Όμως, στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα: αργά ή γρήγορα η Δύση θα βρει τον σύγχρονο Ουίνστον Τσώρτσιλ…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
