Τα εκλογικά αποτελέσματα στο σύνολο της Δύσης, το τελευταίο διάστημα, δείχνουν ότι οι παλαιές διαχωριστικές γραμμές Αριστεράς-Σοσιαλδημοκρατίας-Δεξιάς έχουν ξεθωριάσει στο μυαλό και την καρδιά του ψηφοφόρου, ο οποίος πλέον αποφασίζει με νέα κριτήρια, και προκαλεί σοκ στις ελιτ του συστήματος.
Τα πλέον εμβληματικά αποτελέσματα του τελευταίου διαστήματος είναι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Brexit και η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, που προκάλεσαν κατάπληξη και τριγμούς στην πολιτική «ορθοδοξία», ενώ αναμένονται αντίστοιχα αποτελέσματα στην Ιταλία και στην Γαλλία.
Στα κέντρα εξουσίας της Ε.Ε., [ή μήπως της Γερμανικής Ευρώπης;], τα φαινόμενα αυτά αντιμετωπίζονται επιδερμικά και με μία μόνιμη επωδό, την καταδίκη του λαϊκισμού, ως νέου πολιτικού «σκιάχτρου», προς αντιμετώπιση.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με μία επέλαση του λαϊκισμού, όπως με λογική «Μαντάμ Σουσού» και «Μαρίας Αντουανέτας» αποφαίνονται οι κυρίαρχες πολιτικές ελίτ της Ε.Ε., αλλά με μία εξηγήσιμη αντίδραση των κοινωνιών, έναντι των οικονομικών εξελίξεων.
Απέναντι στην άκρατη κυριαρχία των αγορών, και των υπερεθνικών κέντρων έναντι των εκλεγμένων κυβερνήσεων, λογικό είναι οι πλέον εκτεθειμένες στην κρίση κοινωνικές ομάδες να αντιδρούν. Η επίκληση ενός μοντέλου εθνικού καπιταλισμού και οικονομικού προστατευτισμού, απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, την αθρόα λαθρομετανάστευση, την αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών, και την ισχύ των υπερεθνικών οργανισμών, αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για πολιτικούς όπως ο Τραμπ και ο Φάρατζ, για να κινητοποιήσουν μεγάλες ομάδες, και να καταστούν πλειοψηφικό ρεύμα, ακόμη και σε τάξεις όπου κυριαρχούσε η Αριστερά./
Παρατηρούμε μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης να πλήττονται την μετακίνηση επιχειρήσεων σε χώρες με φτηνά εργατικά χέρια και να ωθούνται στην ανεργία, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης διακίνησης αγαθών. Στην Ε.Ε. βλέπουμε να πλήττονται οι οικονομίες των χωρών του Νότου, τόσο σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας κόστους παραγωγής από τις φτωχές τρίτες, όσο και σε επίπεδο οικονομικής αντοχής από τις αντίστοιχες Γερμανικές, με το τραγικό αποτέλεσμα να μεταναστεύουν οι νέοι προς την Γερμανία, αποψιλώνοντας αυτές από τα καλύτερα μυαλά τους.
Επειδή τα φαινόμενα αυτά δεν αποτελούν νομοτέλεια και μονόδρομο, όπως θέλει να μας πείσει η Γερμανική πολιτική ηγεσία στην Ε.Ε., αλλά και οι «αγορές» σε παγκόσμιο επίπεδο, ο κόσμος θα αγανακτεί, και θα δημιουργήσει τις νέες διαχωριστικές γραμμές: Από την μία πλευρά θα βρίσκονται αυτοί που υπερασπίζονται τις μεγάλες πολυεθνικές, την κυριαρχία των αγορών, την «ανοικτή κοινωνία» με πρόσφυγες και λαθρομετανάστες , και την επιβολή του υπερεθνικού έναντι του έθνους. Από την άλλη βρίσκονται ήδη όσοι προτιμούν. τον εθνικό καπιταλισμό, την προστασία των θέσεων εργασίας, τον οικονομικό προστατευτισμό, και την προάσπιση των ιδεών του έθνους. Αυτοί ψηφίζουν κατά περίπτωση Brexit, Τραμπ, «όχι» σε κάθε δημοψήφισμα, Μπέμπε Γκρίλο κλπ, δεν ανιχνεύονται στις δημοσκοπήσεις, και διαρκώς θα αυξάνονται όσο οι κυρίαρχες ελίτ προβάλλουν ως ιδεατή την κατάσταση που ζούμε, και ξορκίζουν τον «λαϊκισμό» όσων την καταγγέλλουν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
