Mπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να απέτυχε να συγκροτηθεί σε ομοσπονδιακή βάση και να πορεύεται προς μιαν οργάνωσή της σε επάλληλους κύκλους κρατών αλλά, τουλάχιστον, έχει ακόμη να μας χαρίσει πράγματα. Όπως την επιστροφή στη φύση. Μέσα στην κόλαση της πολιτικής ορθότητας, που κυριαρχεί παρά την απόλυτη παρακμή της πολιτικής τέλους του περασμένου αιώνα, θέλει κότσια να εγκαταλείψεις τον νομικισμό και τη γραφειοκρατία για τη φύση.
Χθες, η ΕΕ έδειξε να μη φοβάται την αυτοκριτική για αποφάσεις της που στην πορεία δεν αποδείχθηκαν τόσο ωφέλιμες είτε δεν είναι πια χρήσιμες.
Επίσης, έδειξε εμπράκτως ότι μπορεί να μεταμελείται, καθώς ανακάλεσε μια λογική που δεν είχε επιτρέψει σε κάθε λουλούδι της κοινοτικής δυναμικής ν’ ανθίσει….και σε κάθε αγγούρι.
Γιατί μιλάμε; Μιλάμε για τέλος εποχής. Μιλάμε για την απόσυρση της “ιστορικής” οδηγίας της Κομισιόν από το 1988, που έθετε μέτρα στα αγγούρια – απαραίτητες προϋποθέσεις προκειμένου αυτά να διακινούνται ευκολώτερα και πουλιούνται πιο ακριβά.
Σύμφωνα με τους περιορισμούς, τα καλύτερα αγγούρια είναι τα ευθέα και η τέλεια ποιότητα προϋπέθετε δέκα χιλιοστά καμπυλότητα για κάθε δέκα πόντους μήκους.
Ο Ραούφ Ντενκτάς είχε επιχειρήσει να κάνει την οδηγία “όπλο” κατά της αδυναμίας του (ως κατοχικού καθεστώτος) να διασφαλίσει ελέγχους της ΕΕ που θα επέτρεπαν εξαγωγή τουρκοκυπριακών προϊόντων Ο επίσης κύπριος, σχωρεμένος Σωτήρης Μουστάκας την είχε κάνει νούμερο στο Δελφινάριο.
Πάντως, η Ντώϋτσε Βέλλε που έδωσε τη σχετική είδηση δεν διευκρινίζει αν έχουμε στ’ αλήθεια άρση των διακρίσεων μεταξύ των αγγουριών ή, απλώς, μιαν απόφαση-προπέτασμα καπνού, ένα φερετζέ που θα κρύβει και αγγούρια από…σόγια, μέχρι να τα συνηθίσουμε κι αυτά, εμείς τώρα στα γεράματα και οι υπόλοιποι, οι νέοι ευρωπαίοι για το μέλλον.
Η επίμαχη οδηγία έθετε προϋποθέσεις και για τις αλλαγές του χρώματος κατά μήκος του πράσου. Γι’ αυτό θα πούμε μετά από την πλήρη επικύρωση της Συνθήκης της Λισαββώνας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
