Έντεκα χρόνια νωρίτερα στις 11 του Σεπτέμβρη του 2011, ένα τραγικό γεγονός έμελλε να προσδιορίσει καθοριστικά τις τύχες του κόσμου και να συμβάλει στη διαμόρφωση της παρούσας κατάστασης στον Πλανήτη.
Ήταν τότε που με αφορμή την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναπροσδιόρισαν τη στάση τους στο παγκόσμιο σύστημα, διεκδικώντας το ρόλο του παγκόσμιου επιτηρητή της τάξης και της ασφάλειας επί της Γης.
Φυσικό (συν)επακόλουθο η ραγδαία αύξηση των αμερικανικών αμυντικών δαπανών και η άνθιση της πολεμικής βιομηχανίας, η οποία και θα καλούνταν να υποστηρίξει στην πράξη την πολιτική απόφαση για πόλεμο ενάντια στον “άξονα του κακού”.
Μια μεγάλη σταυροφορία ξεκίνησε τότε με σκοπό να επιβάλλει δια της βίας τη -δυτικής αντίληψης- έννοια της δημοκρατίας σε καθεστώτα -κατά τη λογική της Δύσης- ολοκληρωτικά. Το αποτέλεσμα μεταξύ άλλων μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση – τις επιπτώσεις της οποίας βιώνει δραματικά και Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση ήταν σταυροφορία που άλλαξε τους παγκόσμιους συσχετισμούς κι επέφερε τεράστια ανισορροπία σε ένα σύστημα οριακά ευσταθές. Κατέδειξε ωστόσο ένα σαφή προσανατολισμό της αμερικανικής οικονομίας στον δυνατό μεγαλύτερο έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών παγκοσμίως αλλά και στην “εξαγωγή πολέμου” τον οποίο, θα έπρεπε να χρηματοδοτήσουν αδρά και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι. Αποδεχόμενοι οι Ευρωπαίοι τον νέο αμερικανικό ρόλο, διεκδίκησαν και πέτυχαν την αμερικανική συναίνεση στις διαδικασίες ενοποίησης και ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία οι ΗΠΑ υποστήριζαν σθεναρά μέχρι πρότινος.
Η αδυναμία, ωστόσο, των ευρωπαϊκών πολιτικών ηγεσιών να προχωρήσουν ομαλά στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, εξασφαλίζοντας στους ευρωπαϊκούς λαούς τα αγαθά της ευημερίας, της ειρήνης και της σταθερότητας (τα οποία υποτίθεται θα υπηρετούσε η ΕΕ). Τα θεσμικά κενά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Και η απόπειρα της Γερμανίας (με την ανοχή της Γαλλίας) να ηγηθεί της Ευρώπης, θυσιάζοντας τις αρχές της αλληλεγγύης και της ισοτιμίας μεταξύ εταίρων, δημιούργησε το θανατηφόρο σπιράλ της κρίσης χρέους που βιώνει η Ευρώπη.
Η δραστική περικοπή αμυντικών δαπανών που αναπόφευκτα επέφερε η κρίση, προκάλεσε δυσφορία στις ΗΠΑ. Δεδομένου ότι μόνες αυτές μαζί με τη Μεγάλη Βρετανία συντηρούν ουσιαστικά το ΝΑΤΟ, κι ίσως μόνες κληθούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις (τεχνητές ή μη…) που παρουσιάζονται στην περιοχή της Νότιας Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, επιβάλουν στις ΗΠΑ να ξανασκεφτούν τη χρησιμότητα του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ίσως η εμφανής αδυναμία της ΕΕ σε γρήγορες αποφάσεις να επιβάλλουν τελικά στις ΗΠΑ την ανάγκη να ξαναδούν την Ευρώπη όπως παλαιά. Με διαφορετικά έθνη-κράτη, των οποίων οι ηγέτες θα είναι υπεύθυνοι απέναντι στους λαούς τους και όχι υπόλογοι της “γραφειοκρατίας των Βρυξελλών”.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
