Το ότι το Βερολίνο χρησιμοποίησε την κρίση στην Ευρωζώνη για ιδιοτελείς σκοπούς έχει αναλυθεί εκτενώς και έχει αποδειχθεί στην πράξη. Άλλωστε, είναι η ίδια η γερμανική κυβέρνηση που εν μέσω προεκλογικής περιόδου προσπαθεί να πείσει (και το επιτυγχάνει) τους Γερμανούς πολίτες ότι τα δάνεια επιστρέφονται και μάλιστα με τόκο, ότι τα spread είναι μηδενικά γεγονός που χρίζει τις γερμανικές τράπεζες ασφαλές καταφύγιο των καταθέσεων.
Το τελευταίο είναι το καινούργιο στοιχείο της γερμανικής στρατηγικής που αναδείχθηκε με την περίπτωση της Κύπρου. Με το πρόσχημα των “υπερτροφικών τραπεζικών τομέων” σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το Βερολίνο επιχειρεί να συγκεντρώσει τα κεφάλαια της Ευρωζώνης στις γερμανικές τράπεζες οι οποίες καθόλη τη διάρκεια της κρίσης μείωσαν την “τοξικότητα” τους, βοηθούμενες από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και κυρίως την ΕΚΤ η οποία είναι υπό γερμανική επιρροή.
Η αλλαγή που συμβαίνει είναι κολοσσιαία. Η Γερμανία θα χρηματοδοτήσει την οικονομική επικυριαρχία της στην Ευρώπη με τα χρήματα εκείνων που σκοπεύει να χρηματοδοτήσει. Κι αυτό, αφού προηγουμένως, μέσω των προγραμμάτων λιτότητας, φρόντισε να διαλύσει τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα που θα παρενοχλούσαν μελλοντικά τη λειτουργία των γερμανικών πολυεθνικών.
Αν αυτή είναι η πραγματική ανάγνωση των όσων συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, τότε πράγματι, το μήνυμα του Κάρολου Παπούλια κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου έχει ύψιστη πολιτική σημασία και πρέπει να επισημανθεί: “Η απόφαση της ΕΕ δεν είναι ανεκτή γιατί είναι επιλεκτική. Θα πρέπει η ΕΕ να μην επιλέγει τα θύματα της, όπως αυτή νομίζει ότι πρέπει να επιλέξει, γιατί έτσι δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ των ονείρων των ευρωπαϊκών λαών ότι μπορεί η ΕΕ να είναι μια στέγη για όλους τους αδύναμους”.
Πράγματι, η Ευρώπη έζησε τόσες δεκαετίες ειρήνης, ελευθερίας και ευημερίας ακριβώς διότι εξασφάλισε στους Ευρωπαίους πολίτες την αίσθηση της δικαιοσύνης και της ισότητας. Οι εθνικοί εγωισμοί υποχώρησαν προς όφελος μιας ευρωπαϊκής ιδέας, όπου θα εξασφάλιζε στους πολίτες την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, προσώπων και υπηρεσιών, με πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.
Πάνω σε αυτές τις γενικές αρχές κτίστηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και μεταδόθηκε στη Γηραιά Ήπειρο βρήκε τους ευρωπαϊκούς αδύναμους να την αντιμετωπίσουν. Η Γερμανία που είχε έγκαιρα εντοπίσει τους συστημικούς κινδύνους και είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, βρέθηκε με σαφές προβάδισμα έναντι των άλλων ευρωπαϊκών κρατών και άρχισε να επιβάλλει ευρωπαϊκές αποφάσεις που εξυπηρετούσαν περισσότερο τα γερμανικά συμφέροντα παρά την ευρωπαϊκή ιδέα.
Η περίπτωση της Ελλάδας, αρχικά και πλέον της Κύπρου αποκαλύπτει μια γερμανική αντίληψη για την Ευρώπη που ξυπνά κακές μνήμες από το παρελθόν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
