Όταν πρόκειται για τα ζωτικά συμφέροντα η Μόσχα δεν παίζει. Και όταν οι συνθήκες το απαιτούν η ρωσική διπλωματία ξεδιπλώνει τις παραδοσιακές αρετές της στο παγκόσμιο “παιχνίδι ισχύος”, εκμεταλλευόμενη τις αντιθέσεις και τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα στο δυτικό μπλοκ εξουσίας.
Καλώς ή κακώς στη Μόσχα ισχύει του ενός ανδρός αρχή. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες και ελέγχει πλήρως τα πάντα, από την οικονομία και τους μεγάλους ρωσικούς κολοσσούς, μέχρι το στρατό, την αστυνομία, την πολιτική τάξη. Είναι απόλυτος τσάρος μιας Ρωσίας που επανεμφανίζεται στο διεθνές σύστημα ως κυρίαρχος παίκτης.
Στη Δύση από την άλλη, μιλούν πολλά κοκόρια. Η άλλοτε μοναδική υπερδύναμη, μέσω της προεδρίας Ομπάμα, υιοθετεί μερικώς το “δόγμα του απομονωτισμού”, αποφεύγοντας να επιβάλλει το αμερικανικό ιμπέριουμ, γεγονός που δίνει αέρα στα μυαλά του γερμανικού νεο-ηγεμονισμού με τραγελαφικά, τις περισσότερες φορές, αποτελέσματα.
[quote text_size=”small”]
Η περίπτωση της Ουκρανίας απέδειξε για άλλη μια φορά το έλλειμμα πολιτικής αντίληψης του Βερολίνου. Κοντόφθαλμο και πολιτικά κουτοπόνηρο το γερμανικό σχέδιο εκτροπής έγινε πρωινό για τη “ρωσική αρκούδα”.
[/quote]
Το πάθημα των Ουκρανών φιλοδυτικών που αναζήτησαν προσβάσεις στη Δύση, πίστεψαν σε υποσχέσεις στήριξης και τελικά αδειάστηκαν και αφέθηκαν στην τύχη τους σαν στημένες λεμονόκουπες, γίνονται παράδειγμα προς αποφυγήν όσων επενδύουν στο δυτικό και δη το γερμανικό άρμα.
Όχι πως το ρωσικό άρμα είναι καλύτερο ή πως απαραιτήτως πρέπει κανείς να προσδένεται σε κάποιο άρμα, αλλά είναι σαφές πως η γερμανική εξωτερική πολιτική μπάζει από παντού και η απροθυμία της Ουάσινγκτον να εμπλέκεται σε βάθος στις ευρωπαϊκές υποθέσεις και να επιβάλλει την ατζέντα της, δεν εγγυάται την αξιοπιστία της δυτικής πολιτικής, την ίδια στιγμή που αφήνει πολλά περιθώρια διπλωματικών ελιγμών στις ηγεσίες των μικρών κρατών.
Αρκεί οι τελευταίες να κατανοήσουν πως το διεθνές γίγνεσθαι όπως διαμορφώνεται τις τελευταίες δυο δεκαετίες δεν έχει τους παλαιούς ψυχροπολεμικούς περιορισμούς και προσφέρεται σε έξυπνους και διορατικούς ηγέτες να διαδραματίσουν ρόλους και να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα διασφαλίζουν ουσιαστικά το μέγιστο για τα εθνικά συμφέροντα των χωρών που ηγούνται…
Υ.Γ. Προ ετών ο Θεόδωρος Πάγκαλος είχε πει πως η Γερμανία είναι ένας γίγαντας με μυαλό μικρού παιδιού. Σήμερα, θα έλεγε κανείς πως η Γερμανία είναι ένα κακομαθημένο παιδί που έχει την αφέλεια να πιστεύει πως είναι γίγαντας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
