Μπορεί η αυστηρή λιτότητα που έχει επιβληθεί όχι μόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης δανεισμού του ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και για την υλοποίηση του Γερμανικού σχεδίου για μια οικονομικά πειθαρχημένη ευρωζώνη, με ελλείμματα κάτω του 3% όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή συνθήκη, να μην έχει δημιουργήσει ακόμα ακραίες κοινωνικές εκρήξεις, ο ευρωσκεπτικισμός ωστόσο και η δυσαρέσκεια των πολιτών διαρκώς διογκώνεται.
Μία παράμετρος αυτής της δυσαρέσκειας είναι η ευδιάκριτη άνοδος, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό μετά τον μεγάλο πόλεμο, της ακροδεξιάς στην ευρωπαϊκή ήπειρο, με ταυτόχρονη επικράτηση στον πολιτικό λόγο, του κλασικού λαϊκιστικού βερμπαλισμού, που, όπως συμβαίνει σε ανάλογες καταστάσεις, βρίσκει μεγάλη αποδοχή από τις δυναστευόμενες από την οικονομική κρίση λαϊκές μάζες. Μοιάζει ειρωνεία το γεγονός ότι οι φιλοευρωπαϊστές ηγέτες που οραματίστηκαν την ένωση της Ευρώπης, ακριβώς την εξέλιξη αυτήν ήθελαν να αποτρέψουν, που προπολεμικά τηρουμένων των αναλογιών δημιούργησε τα τέρατα του ολοκληρωτισμού με τα γνωστά αποτελέσματα.
Το στοίχημα λοιπόν για την Ευρώπη είναι μεγάλο και το ρίσκο του που θα κάτσει η μπίλια επικίνδυνο. Η ακαμψία των Γερμανών στα ασφυκτιά χρονοδιαγράμματα, η φανερή έλλειψη αλληλεγγύης και η σχεδόν προσβλητική συμπεριφορά των ηγετών του πλούσιου Βορρά προς τους ηγέτες του «προβληματικού» Νότου, έχουν δημιουργήσει ήδη ένα βαθύ ρήγμα στο σώμα της Ευρώπης. Φυσικά όλοι συνειδητοποιούν ότι η σύγκλιση των οικονομιών, έχει ως προαπαιτούμενο το νοικοκύρεμά τους. Δεν είναι λίγοι ωστόσο εκείνοι που πιστεύουν πως ο τρόπος και κυρίως ο πιεστικός χρόνος, έφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα, διογκώνοντας παράλληλα τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα των πολιτών.
Το ερώτημα αν η Ευρώπη και το κοινό νόμισμα υπό αυτές τις συνθήκες έχει μέλλον, δεν έχει απαντηθεί ακόμα και διχάζει και τους αναλυτές, και την παγκόσμια οικονομική ελίτ. Οι περισσότεροι πάντως συμφωνούν πως αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας μεγάλος αγώνας δρόμου, που μπορεί να οδηγήσει σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Είτε μέσα από της αντιξοότητες και τους ασφυκτικούς ρυθμούς να επιτευχθεί η πολιτική και οικονομική ένωση, που θα ακολουθήσει το πρώτο βήμα που θα είναι το ενιαίο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, η υλοποίησή του οποίου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Το σενάριο αυτό προϋποθέτει όμως εργασιακή ειρήνη, δημοκρατικές χώρες, και φιλοευρωπαϊκές κυβερνήσεις, και δεν είναι βέβαιο πως δεν θα προκύψει κάπου κάποιο «ατύχημα» που θα προκαλέσει δομικές ρωγμές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Η άλλη κατεύθυνση που απομένει και που συμφωνούν επίσης αρκετοί, είναι να επικρατήσουν, λόγω της λαϊκής δυσαρέσκειας, ευρωσκεπικιστές ηγέτες σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, οι λαοί να ψηφίσουν κατά της Ευρώπης και να καταστεί η επιστροφή, έστω και συντεταγμένα, στα εθνικά νομίσματα, αναπόφευκτη. Ένα είναι πάντως βέβαιο. Η Ευρώπη βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της μεταπολεμικής της ιστορίας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
